หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1984

เมื่อประตูกรงเปิดออก

พวกหนูในกรงก็เหมือนจะสัมผัสได้ถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามา

เอาแต่วิ่งพล่านไปทั่ว

แต่พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้จะหนีไปไหนได้ล่ะ

“หมอเทวดาหลิน งั้นฉันขอเริ่มก่อนแล้วกัน”

กวาเถียนเจี๋ยซื่อเน้นเสียงตรงคำว่าหมอเทวดา

อย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียดสี

รอก่อนเถอะ รอก่อน!

นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น!

ในรอยยิ้มเป็นมิตรกลับแฝงไปด้วยการเยาะเย้ย

เมื่อเห็นหลินมั่วพยักหน้าตกลง กวาเถียนเจี๋ยซื่อก็หยิบเข็มออกมาเล่มหนึ่ง

จุ่มปลายเข็มลงไปในยาพิษท่ามกลางสายตาของผู้คน

กวาเถียนเจี๋ยซื่อลงมืออย่างรวดเร็ว

รอให้หนูขาวเข้ามาใกล้กรง เข็มเงินก็ปักลงไป

หนูขาวพยายามหนีท่ามกลางความเจ็บปวด

แต่เมื่อมันยืดตัวขึ้น จู่ๆ ร่างก็แข็งทื่อไป

จากนั้นร่างของมันก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วงจนทั่วทั้งร่าง

ยังไม่ทันจะได้ขัดขืนอะไร เจ้าหนูขาวก็ล้มตัวแข็งลงไปทั้งๆ ที่ตายังเบิกค้างอยู่ ชีวิตน้อยๆ ของมันจบสิ้น

“เยี่ยม!”

ผลลัพธ์เช่นนี้เหนือความคาดหมายของจิวซานเหิงซิ่น

ฝีมือการปรุงยาพิษของลูกศิษย์ที่รักของเขานั้นเทียบเคียงกับตนเองแล้ว

หากให้เขาลงมือเองก็อาจจะไม่ได้ผลลัพธ์เช่นนี้

“หมอเทวดาหลิน ถึงตาคุณแล้ว”

อู๋เสวียนที่เห็นดังนี้ก็แอบเป็นกังวล

ยาพิษนี้หากเข้าสู่ร่างกายคน แม้แต่ยอดฝีมือก็คงจะกดพิษไว้ได้แค่ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น

หากไม่สามารถหายาถอนพิษได้ภายในช่วงเวลานี้ คงทำได้แค่รอคอยความตายเท่านั้น

เมื่อคิดถึงตรงนี้ แล้วเหลือบไปมอง ‘ยาเสริมกำลังสิบอันดับแรก’ ด้านหน้าของหลินมั่ว เขาก็ยิ่งไม่มั่นใจ

การประลองครั้งนี้คงจะแพ้แน่ๆ ซ้ำการประลองรอบที่สองก็ยังใช้ยาพิษที่ปรุงในการประลองรอบแรก

นี่มัน…

เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าตนเองชนะในการประลองรอบนี้แล้ว

“รีบร้อนอะไร อีกเดี๋ยวยาก็ออกฤทธิ์แล้ว”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ทั้งสามคนงงงวย

ผลลัพธ์ของการประลองรอบแรกก็ชัดเจนแล้ว

อยากจะพยายาม?

อยากจะบิดพลิ้ว?

หลินมั่วเดินไปข้างหน้าอย่างไม่สนใจสายตาของทั้งสามคน ก่อนจะเปิดกรง

หนูสองตัวตายอย่างน่าอนาถ

อู๋เสวียนจ้องมองกรงหนูอย่างสงสัย ก่อนจะพบว่าหนูที่กินยาพิษของหลินมั่วกระตุกอยู่

สิ่งนี้เรียกความสนใจจากสองคนนั้น

หนูขาวกระตุกอีกครั้งท่ามกลางสายตาของทุกคน

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้งหนูตัวนั้นก็ฟื้นขึ้นมาท่ามกลางสายตาที่จับจ้อง

ดวงตาของจิวซานเหิงซิ่นเบิกกว้าง

“เป็นไปได้อย่างไร? บนโลกนี้มียาฟื้นคืนชีพด้วยหรือ?”