หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2024

ณ สมาคมการแพทย์แผนจีน

บนโต๊ะที่ทำจากไม้ชิงชันมีชุดน้ำชาอันสวยงามทำจากวัสดุชนิดเดียวกันวางอยู่

ด้านข้างมีชายชราผมขาวหลายคนพูดคุยและหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องน่าสนใจในช่วงนี้

“เย่ากุ่ย ผมได้ยินมาว่าคนสร้างยาฟื้นฟูกำลังอยู่ที่หุยชุนถังของคุณ แถมยังทะเลาะกับหมอของคุณเพราะไม่มีใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ บังเอิญจังเลยนะ ผมเองก็ไม่มีของแบบนั้นเหมือนกัน”

ตอนนั้นผู้อาวุโสเย่ากุ่ยก็ไม่พอใจเช่นกัน

หากตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันเป็นหมอเทวดาระดับสูง อย่างนั้นทุกคนที่นี่คงสามารถลงไปเล่นเกมได้เช่นกัน

น่าเสียดายที่ไม่มีใครมีใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์

เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะมันไม่จำเป็น

ผู้อาวุโสหลายคนหัวเราะทันทีที่ได้ยิน

“ต้วนเจินแห่งหุยชุนถังของคุณนี่สุดยอดจริงๆ พูดประโยคเดียวทำเอาลูกศิษย์ของหยิ่นจงเดือดร้อนไปตามๆ กัน”

หลังจากได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูด กู่จุนก็ดูไม่พอใจในทันที

“ฉางซวีกุ่ย อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ แต่อย่าลากหยิ่นจงของพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

ดังที่เราทราบกันดีว่าหยิ่นจงของพวกเราไม่ยุ่งทางโลก”

เป็นอย่างที่กู่จุนพูดจริงๆ

เนื่องจากพวกเขาเป็นสมาชิกของหยิ่นจง จึงมีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถยุ่งเรื่องของทางโลกได้

ใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์อะไรนั่นต่างก็ไร้ประโยชน์

หากไม่ใช่เพราะการแข่งขันยอดหมอเทวดาหวาซย่า รวบรวมเหล่าผู้อาวุโสแพทย์แผนจีน

กู่จุนเองคงจะไม่ออกจากภูเขาและลงมาเมืองจิงแบบนี้

“เอาล่ะ ไหนๆ ก็ก้าวเท้าเข้าไปแล้วครึ่งหนึ่ง

มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดี”

“ด้วยความสำเร็จทางการแพทย์ของสหายหลินมั่วในตอนนี้ คงไม่จำเป็นต้องพูดถึงใบรับรองคุณวุฒิอีกต่อไป

แต่ถ้ามีใครต้องการใช้ประเด็นนี้ในการโจมตี มันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ได้”

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังใช้ความคิด เขาลูบเครายาวของตัวเองไม่กี่ครั้งก่อนจะตัดสินใจ

“ให้ใครสักคนส่งใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ให้กับหลินมั่วเถอะ

เพราะยังไงฝีมือของเขาก็เกินกว่าเงื่อนไขในการสอบไปแล้ว”

“ทำแบบนี้จะโดนนินทาหรือเปล่า”

“นินทาเหรอ เสี่ยวหวนตันเป็นยาอายุวัฒนะชั้นหนึ่ง ยาฟื้นฟูเป็นยาอายุวัฒนะเกรดพิเศษ

“ฉันเคยสอนนายฝังเข็มหลายครั้งแล้ว ทำไมถึงไม่เรียนรู้สักที ดูหลินมั่ว...”

เขาพูดพล่ามอยู่เกือบสิบนาที คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส

คำพูดเหล่านั้นดึงดูดคนจากหยิ่นจงที่มาเยี่ยมหลินมั่วทันที

ชั่วขณะหนึ่ง อากาศทุกตารางนิ้วในลานบ้านเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“แค่เรื่องบังเอิญน่ะ ถ้าพวกคุณกำลังกังวลเรื่องนี้ละก็...ผมมีวิธีนะ”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็เผยให้เห็นรอยยิ้มลึกลับ

หลินมั่วเข้าหาลูกศิษย์หย่นจงด้วยความเป็นมิตร

หลังจากได้รู้จักกับหลินมั่ว แม้ว่าพวกเขาจะยังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีความรู้สึกเกลียดชังแต่อย่างใด

แม้จะมีความอิจฉา แต่ไม่มีความริษยา

พวกเขาพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่มีแผนการ

การอยู่ร่วมกันแบบนี้ทำให้หลินมั่วรู้สึกสบายใจและผ่อนคลายอย่างมาก

เมื่อทุกคนในที่นั้นได้ยินว่าหลินมั่วมีวิธีแก้ความขี้บ่นของท่านอาจารย์ได้

ความหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขาทันที