หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2054

โรงพยาบาลหลันชิงตั่งอยู่ทางด้านใต้ของสมาคมการแพทย์

ระยะห่างของทั้งสองที่ไม่เกินสามร้อยกว่าเมตร

ข้อดีของที่ตั้งทางภูมิศาตร์ก็เห็นได้อย่างชัดเจนมากเช่นกัน

หากในโรงพยาบาลเกิดมีผู้ป่วยที่รักษายาก เพียงแค่โทรไปสมาคมก็สามารถขอให้ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ เข้ามาช่วยเหลือได้

และวันนี้ชิงจ่างเป็นผู้นำทีมมาด้วยตัวเอง คนหลายสิบคนมุ่งหน้ามายังโรงพยาบาล

“หัวหน้าผู้คุมสอบชิง ยินดีต้อนรับ เชิญด้านนี้ เชิญด้านนี้”

เมื่อรู้ว่ามีคนของสมาคมการแพทย์มา รองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลหลันชิงก็รีบมาต้อนรับด้วยตัวเอง

“ผู้อำนวยการเฉิน มารบกวนคุณอีกแล้ว”

คราวนี้มามาโรงพยาบาลเยี่ยมคนไข้ เพื่อให้หลินมั่วตรวจสอบ

โรงพยาบาลได้ให้ความร่วมมือ ชิงจ่างรู้สึกลำบากใจนิดหน่อย

ผู้อำนวยการเฉินไม่ได้ใส่ใจ ในทางตรงข้ามกลับต้อนรับอย่างอบอุ่น

“หัวหน้าผู้คุมสอบชิงกล่าวเกินไปแล้ว พวกคุณมาตรวจสุขภาพให้พวกเราถึงโรงพยาบาล ผมในนามของคนไข้ทุกคนขอต้อนรับพวกคุณอย่างอบอุ่น

ขณะที่พูด หลายคนได้มาถึงอาคารผู้ป่วยใน

“หัวหน้าผู้คุมสอบชิง คนไข้ที่อยู่ชั้นหกล้วนเป็นโรคที่ซับซ้อนรักษายาก

เพียงแต่ก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

หากเป็นไปได้ ขอให้หัวหน้าผู้คุมสอบชิงพยายามให้เต็มที่”

ผู้อำนวยการเฉินมองไปที่ด้านข้างของเตียงคนไข้ ในแววตาฉายร่องรอยของความไม่อดทนออกมา

ไม่ใช่ว่าหมอของโรงพยาบาลชิงหลันจะมีไม่เพียงพอ

มีผู้ป่วยหลายสิบล้านคนบนโลก แต่ทักจะมีโรคที่พบยากบางชนิดเสมอ

โรคที่ซับซ้อนและพบยากบางอย่าง ต้องคำนึงถึงชีวิต กระทั่งแพทย์ที่รักษาโรคแปลกๆหลายคน ก็ยังยากที่จะรักษาได้

เมื่อเสียงติ๊งของลิฟท์ดังขึ้น

ภายใต้การนำของรองผู้อำนวยการ หลินมั่วติดตามพวกเขามายังห้องคนไข้หมายเลขหกศูนย์ห้า

ทันทีที่เข้าไปในประตู หลินมั่วก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหน้าซีดเซียวอยู่บนเตียงคนไข้ ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ และกำลังเกาไปทั่วร่างของตัวเอง

“หัวหน้าผูคุมสอบชิง คนที่ชื่อจ้าวเอ้อร์โก่ว ปัจจุบัน...”

ยังไม่ทันรอให้รองผู้อำนวยการพูดจบ หวังเฉียงก็รีบก้าวไปข้างหน้ายับยั้ง

“ผู้อำนวยการเฉิน ให้พวกเราแก้ไขสถานการณ์ด้วยตัวเองเถอะ

วันนี้พวกเราพาหมอเทวะหนุ่มของพวกเรามาฝึกปฏิบัติ”

“ถ้าคุณบอกสาเหตุโรคออกมาตรงๆ การฝึกปฏิบัติของพวกเราก็ไม่มีความหมายแล้วล่ะ”

แม้จะไม่เข้าใจว่าฝ่ายตรงข้ามมีเจตนาอะไรกันแน่

คิดไม่ถึงว่าพอโกรธขึ้นมา อาการคันบนร่างกายแต่เดิม พริบตาเดียวก็แย่ลงไปอีก

หลินมั่วกรองคำพูดที่รุนแรงของอีกฝ่ายออกไป และค่อยๆเปิดเสื้อของคนไข้ที่เปื้อนเลือดบนหลังออกอย่างเบาๆ

แม้ว่าหมอจะตัดเล็บของเขาแล้ว แต่บาดแผลทั่วแผ่นหลังของเขา ก็ยังคงน่าตกใจ

เห็นปุ๊บรู้ปั๊บ หลินมั่วตัดสินสาเหตุของโรคได้ทันที

เขาวางแผนที่จะสังเกตุลักษณะใบหน้าและชีพจรของคนไข้เพิ่มเติม เจาะลึกอาการของผู้ป่วย

อย่างไรก็ตามตอนที่เขากำลังยื่นมือออกไป จ้าวเอ้อร์โก่วก็อ้าปากกัดเขาอย่างรุนแรง!

มือของหลินมั่วเลือดไหลทันที!

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้คุมสอบหลายคนที่ดูอยู่ข้างๆก็สูดหายใจเข้าลึกๆ!

“เร็ว! คนไข้อารมณ์ปรวนแปร”

“หมอเทวะหลินรีบเก็บมือเถอะ อันตรายเกินไปแล้ว คุณถอดใจเสียเถิด”

“หลินมั่ว ยอมแพ้เถอะ อย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงเลย”

เมื่อเห็นสถานการณ์ รองผู้อำนวยการก็ตกใจเช่นกัน

“ใครก็ได้ รีบมาฉีดยาระงับประสาท”

หากเกิดปัญหาอะไรขึ้นกับคนที่สมาคมแพทย์พามา เรื่องมันจะยุ่งไปกันใหญ่