หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2056

“โย่วโย่วโย่ว พ่อหนุ่ม น่าทึ่งนี่ มุกนี้เยี่ยมอยู่นะ”

“ความจริง ถ้าไม่ใช่พี่ต้วนเตือนสติ พวกเราเกือบโดนหลอกแล้ว คนหนุ่มสมัยนี้ไม่มีความซื่อสัตย์”

“ดูท่าว่าเรื่องที่คนนี้โกงข้อสอบจะสามารถยืนยันได้แล้ว แม้กระทั่งการทดสอบภาคปฏิบัติยังไม่ลืมนิสัยที่ชอบโกง”

“นั่นซิ หัวหน้าผู้คุมสอบชิงประกาศเลยเถอะ คนๆนี้ไม่รู้แม้กระทั่งชีพจร ยังคิดจะโกงสอบ ไร้สาระสิ้นดี”

ชิงจ่างเพกเฉยต่อการเสียดสีของทุกคน แล้วหันไปมองหลินมั่ว

“จะรักษาโรคนี้ยังไง มีแผนการรักษาไหม”

หลินมั่วพยักหน้าแล้วตอบว่า

“ยามภูมิแพ้อากาศเย็น ธาตุไฟย่อมปะทุ

ยามธาตุไฟปะทุภูมิแพ้อากาศเย็นก็จะยิ่งอักเสบรุนแรง ดังนั้น...”

หลินมั่วยังไม่ทันวิเคราะห์จบ

หวังเฉียงจากด้านข้างก็พูดสอดอีกครั้ง

“พอแล้ว คำพูดของหลินมั่วพวกนี้ มีอยู่ในเวชระเบียนทั้งนั้น

คุณก็ไม่ต้องทำให้ทุกคนเสียเวลาแล้ว

อย่าเสแสร้งได้ไหม”

เวลานี้ หัวหน้าของเตียงคนไข้จ้าวเอ้อร์โก่วกลับทนไม่ได้ขึ้นมาแล้ว

เมื่อเห็นโอกาสในการรักษาอยู่ตรงหน้า เขาก็หมดความอดทนด้วยความร้อนใจ

บอกกับผู้คุมสอบสองสามคนที่มัวแต่ชะลอยืดเวลาของหลินมั่วตลอดเวลา ในใจก็รู้สึกรำคาญถึงที่สุด

ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ทั่วร่างกายรู้สึกร้อนขึ้นอีกครั้ง

และมีอาการคันอย่างรุนแรงตามมา

“พวกแกไอ้แก่หนังเหนียวหุบปากหน่อยได้เปล่า กูคันจะตายอยู่แล้ว

โอ๊ย ฉันจะตายแล้วโว้ย น้องชาย รีบช่วยฉันเร็ว”

ความรู้สึกนี้มีชีวิตอยู่ไปก็เลวร้ายยิ่งกว่าตายเสียอีก

ที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือ เมื่อโรคนี้กำเริบ

เข็มเงินที่อยู่ทั่วตัวของจ้าวเอ้อร์โก่วก็ค่อยๆถูกบีบออกมาจากร่างกาย

หากไม่รีบช่วยให้ทันเวลา เกรงว่าชีวิตจะตกอยู่ในอันตราย

สถานการณ์สถานการณ์วิกฤติ ชิงจ่างก็ทำอะไรไม่ถูก หากมีหนทางเขาคงดำเนินการไปนานแล้ว

และแล้วหลินมั่วที่อยู่ข้างๆ ก็ได้พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ยื่นมือขวา หยิบเข็มเงินที่ติดตัวมาออกมาโดยตรง

“รอเดี๋ยว จะเจ็บนิดๆ อดทนไว้”

พูดจบเข็มเงินเล่มหนึ่งก็ถูกแทงไปที่จุดกานซูของจ้าวเอ้อร์โก่วโดยตรง

ต้วนจิ่วชุนเมื่อเห็นหลินมั่วแทงเข็มไปตรงๆ ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

หากโดนหลินมั่วรักษาหายจริงๆ เขาก็รับประกันชีวิตเขาไม่ได้แล้ว

“หัวหน้าผู้คุมสอบชิง คนเจ้าเล่ห์หลอกลวงคนนี้ ไม่ใส่ใจชีวิตมนุษย์

หากทำจนคนเสียชีวิต สมาคมของพวกเราจะอธิบายกับทางโรงพยาบาลอย่างไร”

“ใช่ครับ หลินมั่วคนนี้ไม่รู้ปฏิบัติการทางการแพทย์เลย ไม่วัดชีพจร ก็วินิจฉัยสาเหตุของโรคทันที

คนๆนี้เป็นหายนะใหญ่ของสมาคมการแพทย์ของพวกเรา หัวหน้าผู้คุมสอบรีบขวางเขาเร็วๆครับ”

เวลานี้เมื่อเห็นสีหน้าของชิงจ่างมืดหม่นจนน้ำตาไหลออกมาแล้ว

หวังเฉียงที่โง่เขลา ยังคิดว่าหัวหน้าผู้คุมสอบชิงจะโกรธหลินมั่วเพราะการกระทำที่ประมาทของเขา

จึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อจุดไฟอีกครั้ง

แต่ก่อนที่เขาจะอ้าปากพูด

ชิงจ่างได้ตำหนิด้วยความโกรธ

“ถ้าพวกคุณมีวิธีรักษา ก็ก้าวออกมาข้างหน้าแล้วลงมือ

หากไม่มีก็หุบปาก

เกิดอะไรผิดพลาดขึ้น ผมรับผิดชอบเอง”

“โอ๊ย น้องชาย ฝังได้ดีอ่ะ

น้องชายนานมากแล้วที่ฉันไม่ได้เจ็บปวดอย่างนี้

ฝังให้ฉันอีกหลายๆเข็ม ไม่เป็นไร

น้องชาย ฉันทนได้”

หลินมั่วที่กำลังฝังเข็ม อดกรอกตามองบนไม่ได้ จนสภาพแบบนี้แล้วยังจะซนขนาดนี้

“นอนให้ดี อย่าขยับมั่วซั่ว

จุดที่ต้องฝังเข็มต่อไปจะอันตรายยิ่งขึ้น

ถ้าฝังผิดแล้ว ชีวิตน้อยๆของคุณก็จะถึงแก่ความตาย เข้าใจยัง”

ทันทีที่เข็มฝังลงไป ความรู้สึกคัน ฉับพลันนั้นก็หายไปเสียส่วนใหญ่

จ้าวเอ้อร์โก่วในเวลานี้ สามารถพูดได้ว่า ได้ปฏิบัติตามคำพูดของหลินมั่วอย่างเชื่อฟัง

หลังจากรับปากอย่างเชื่อฟัง หลินมั่วจึงได้ฝังเข็มต่อ

จุดไป่ฮุ่ย จุดเน่ยกวร จุดเหอกู่ จุดหย่งเฉวียน และจุดอื่นๆ

หลังจากหลินมั่วฝังทีละเข็มๆลงไป

จุดสีแดงบนตัวของจ้าวเอ้อร์โก่วที่กระจายอยู่ ได้หายไปด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

เข็มสุดท้าย เข้าไปสู่จุดตันเถียนตอนล่าง

แต่เห็นอากาศที่ขุ่นไหลไปตามเข็มเงิน แล้วขับออกไปจากร่างกาย

หลังจากจิบชา หลินมั่วได้หันไปทางชิงจ่างแล้วพยักหน้า จากนั้นได้หยิบเข็มเงินทั้งหมดออกมา

เวลานี้จ้าวเอ้อร์โก่วกำลังนอนหลับอย่างสบายบนเตียงผู้ป่วย

มีกระทั่งรอยยิ้มที่ผ่อนคลายที่มุมปาก

“เลิกงานแล้ว!

พักผ่อนสองสามวัน เพื่อเติมพลัง”