หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2073

ในขณะที่พลังชีวิตยังคงระเบิดออกมา หลินมั่วก็ป้อนยาหลายชนิดให้เขา

ผู้อาวุโสไป๋ที่ยังไม่ได้สติ ดวงตาเลื่อนลอย

เมื่อตื่นขึ้นมาวินาทีแรกเขาก็ตรวจสอบว่าร่างกายตนเองมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ดีใจ

เขาไม่เคยรู้สึกสบายทั่วร่างแบบนี้มาก่อน เส้นลมปราณที่ชัดเจน และการหายใจที่ราบรื่น

แม้ว่าจะบอกว่าการรักษาเป็นไปอย่างน่ากังวล

หลายครั้ง เขาก็รู้สึกเหมือนว่าตนเองก้าวขาเข้าไปในปรโลกครึ่งหนึ่งแล้ว

แต่ครั้งนี้ หลินมั่วดึงเขากลับมา

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสไป๋ก็หันกลับมา

เมื่อเขาเห็นหน้าหลินมั่ว ร่างกายที่เหนื่อยล้าของหลินมั่วก็ทนไม่ไหว

“ยิน…ยินดีด้วย…”

ยังไม่ทันพูดจบ

หลินมั่วก็หมดสติไปทันที

ผู้อาวุโสไป๋ก็รีบเข้าไปพยุงเขาไว้ทันที

“ขอบคุณมาก หลินมั่วนายช่วยตระกูลไป๋ไว้ได้”

ยิ่งอยู่สูง ก็ยิ่งมองได้ไกล

รุ่นที่สองของตระกูลไป๋ยังไม่โตพอที่จะปกป้องตระกูลได้

แม้ตระกูลไป๋จะเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งสิบ

แต่ในจิงตูที่รายล้อมไปด้วยหมาป่า ขอเพียงแค่ผู้อาวุโสไป๋ล้มลง

พวกเขาก็จะครอบงำตระกูลไป๋ได้ภายในไม่ถึงหนึ่งปี

นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสไป๋เป็นกังวลมาตลอด

หากเป็นเช่นนั้น เขาก็กลัวว่าตนเองจะตาย

...........

จนกระทั่งตอนบ่าย

หลินมั่วถึงได้สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา

รอจนเขาเปิดตาขึ้นถึงได้รู้ว่าตนเองนอนอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นตา

“ฟู่! โชคดีที่มีพลังจิตวิญญาณคอยช่วย ไม่อย่างนั้นคงหมดแรงแน่

การรักษาอย่างสุดกำลังเมื่อคืนทำเขาเหนื่อยสายตัวแทบขาด

แม้ว่าพลังของเขาจะฟื้นฟูแล้ว

แต่การทำงานหนักสะสมมาเรื่อยๆ ทำให้หลินมั่วเป็นลมไป

เมื่อหลินมั่วลุกขึ้นมา

ผู้อาวุโสไป๋ที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวภายในห้องก็เข้ามา

“หมอเทวดาหลิน ตื่นแล้วหรือครับ”

“เป็นอย่างไรบ้างครับ รู้สึกอย่างไร”

เมื่อเห็นหน้าแววตาของหลินมั่วก็ซ่อนความตกใจไว้ไม่มิด

แม้เขาจะเป็นคนรักษาเอง

แต่ยาอายุวัฒนะที่ใช้ไปในการรักษาหลายเม็ดถูกเก็บไว้ในใจ ซ้ำประสิทธิภาพของยาก็เช่นกัน

ตอนนี้ ร่างกายของผู้อาวุโสไป๋ก็เห็นผล

เมื่อมองดูร่างกายเขา

“มาๆๆ หมอเทวดาหลินเชิญนั่ง”

หลังจากที่ทั้งสองนั่งลงแล้ว คนรับใช้ทั้งหมดก็ถอยออกไป

หลินมั่วถึงได้เอ่ยปาก

“ผู้อาวุโสไป๋ การรักษาครั้งนี้”

“อวัยวะทั้งห้าในร่างกายคุณฟื้นตัวแล้ว”

“แต่นี่คือต้นเหตุของโรคที่สะสมมาหลายปี”

“หลังจากนี้ยังต้องดูแลไปเรื่อยๆ”

“งดเหล้า งดของคาวและของเผ็ด…”

ขณะที่ฟังหลินมั่วกำชับ

เขาก็พยักหน้าตาม

สายตาของเขาที่มองไปที่หลินมั่ว ไม่เพียงแค่ซาบซึ้งเท่านั้น แต่ยังเจอปนไปด้วยความตกใจ

ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อยจริงๆ

แม้ว่าเขาจะไม่เคยถาม แต่จากรูปลักษณ์ภายนอกของหลินมั่วก็คงจะอายุเพียงยี่สิบปีกว่าๆ

ในวัยเพียงเท่านี้ เขามีทักษะทางการแพทย์เทียบได้กับหมอเทวดาสมัยก่อน หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือเหนือกว่าหมอเทวดาเหล่านั้นด้วยซ้ำ

เป็นคนหนุ่มที่น่ากลัวจริงๆ

ส่วนคำพูดของหลินมั่วนั้น เขาก็ย่อมรู้ดี อย่างไรเสียนั่นก็เป็นอาการบาดเจ็บเก่าที่สั่งสมมานาน

หากคิดจะรักษาให้หายเพียงชั่วข้ามคืน ก็คงจะฝันไป

ด้วยเหตุนี้ ลุงโซ่วจึงบันทึกคำพูดของหลินมั่วไว้อย่างรวดเร็ว

สักพักมื้อกลางวันก็จบลง