หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2078

ด้านหลังของหุยชุนถัง

ความครึกครื้นของการเจอหน้ากันครั้งแรกจบลงแล้ว

ตอนนี้ลูกศิษย์อิ่นจงที่เข้าร่วมการแข่งได้กลับสู่สถานการณ์ฝึกฝนประจำวันแล้ว

จ่ายยา ฝึกซ้อม พูดคุย รอคอยการแข่งขันยอดหมอเทวดา

ก็แค่ถูกรบกวนในวันที่สงบสุข

มุราคามิเป็นผู้นำในครั้งนี้

หลังจากที่คนของเขาพบที่อยู่อาศัยชั่วคราวของหลินมั่ว เขาก็นำคนของเขาและรีบตรงไปยังสวนด้านหลัง

ในเวลานี้ หลายคนในลานยังคงยุ่งอยู่กับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ

เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้ามา พวกเขาก็ลุกขึ้นมาทันที

“พวกแกเป็นใคร”

“ที่นี่คือสถานที่พักผ่อนสำหรับลูกศิษย์อิ่นจงเท่านั้น คนนอกห้ามเข้า”

เดิมทีมุราคามิก็เป็นคนหุนหันพลันแล่นอยู่แล้ว

เมื่อได้ยินเสียงที่เย็นชา อารมณ์โกรธก็พุ่งขึ้นมา

ขณะที่เขากำลังจะลงมือ ลูกน้องกลับห้ามเขาไว้

“ลูกพี่ คนพวกนี้ล้วนเป็นลูกศิษย์ของอิ่นจง”

“หากจัดการพวกมัน ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่ดีแน่”

มุราคามิได้ยินดังนั้นก็คิดว่ามีเหตุผล จึงระงับความโกรธเอาไว้

“วันนี้ที่พวกเรามาเพื่อตามหาตัวหลินมั่ว”

“หวังว่าพวกแกจะไม่หาเหาใส่หัว”

ทั้งหมดล้วนเป็นวัยรุ่น อารมณ์จึงร้อน

เมื่อได้ยินคำขู่ของมุราคามิ เหล่าลูกศิษย์อิ่นจงก็หน้าเปลี่ยนสี

“หาเหาใส่หัว?”

“ฉันเกิดมาจนโตขนาดนี้แล้ว เพิ่งจะเคยเห็นคนที่กล้ามมาอวดเบ่งขนาดนี้”

“ไสหัวไป ที่นี่ไม่ต้องรับพวกแก”

มุราคามิกำหมัด ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา

“ดูท่า สหายเหล่านี้คงไม่คิดจะไว้หน้าฉันเลยสินะ”

ทันทีที่เขาพูดจบ

ต้วนซือ ศิษย์แห่งเขาชิงเฟิงก็ก้าวมาข้างหน้า

“มารดาแกสิ”

พูดพลางปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของมุราคามิ

เขาไม่ทันระวังตัว รวมกับทักษะของอีกฝ่ายที่ไม่เลว

มุราคามิจึงรับหมัดนี้ไปเต็มๆ

“ลูกพี่ ลูกพี่”

“ลูกพี่ เป็นอะไรไหมครับ”

เขายกมือขึ้นมา

ก่อนจะเลียรอยเลือดที่มุมปาก

เมื่อสัมผัสได้ถึงคาวเลือด เขาก็เปลี่ยนเป็นบ้าคลั่ง

“ฮ่าๆๆ ดีมาก”

“ทุกคน จัดการมัน”

“หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันจะรับผิดชอบเอง”

สิ้นเสียงคำสั่ง

“เณรน้อย อย่าเอาแต่หลบสิ”

“ต่อยมัน จัดการมันสิ”

เณรน้อยหลบหลีก ประสานมือเข้าด้วยกัน ก่อนจะตอบกลับ

“อมิตาพุทธ อาจารย์เคยบอกอาตมา”

“พวกเราชาวพุทธ การฝึกการต่อสู้ใช้เพื่อเสริมสมรรถภาพเท่านั้น ไม่ได้ใช้ในการฆ่า”

“เอ่อ…”

คำพูดนี้ทำเอาเหล่าลูกศิษย์อิ่นจงเหงื่อตกกันไปตามๆ กัน

แน่นอนว่าพวกเขาเองก็รู้ว่าเณรน้อยจะหน้าตาน่ารักน่าชัง ซ้ำจิตใจยังงดงาม

แต่นิสัยกลับเด็ดเดี่ยว ขอแค่เขาคิดจะทำอะไรต่อให้เอาลามาลากก็ไม่หวั่น

ดังนั้นคนอื่นๆ จึงล้มเลิกความพยายามที่จะโน้มน้าว

ต้วนซือกลับตะโกนเสียงดัง

“จั่งโหลวล่ะ พี่จั่งโหลวไปไหน”

“ลุงอู๋เซวี๋ยนด้วย”

จั่งโหลวแห่งหุบเขาไป่เฉ่า บอดี้การ์ดของหลินมั่ว อู๋เซวี๋ยน

พลังการต่อสู้ของคนสองคนนี้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา

ตอนนี้ไม่เห็นทั้งสองคน

มีใครบางคนตอบกลับมา

“พวกเขาไปที่ด้านหลังภูเขาเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ”

“เวร ในเวลาแบบนี้นี่นะ”

ต้วนซือสบถ ก่อนจะจัดการศัตรูที่อยู่ข้างหน้าต่อ