หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2102

ในขณะที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้น

จู่ๆ ประตูห้องตรวจก็ถูกผลักเปิดออก

“หลินมั่ว ฉันได้ยินมาว่าคุณชอบ...”

คำพูดยังไม่จบ

ไป๋รั่วหรงหยุดพูด และถึงกับตัวแข็งค้างอยู่ตรงนั้น

กระบี่ยาวอันประณีตละเอียดอ่อน ก็ค่อยๆ หลุดไหลออกจากมือของเธอ

“เอ่อ หลินมั่ว เจ้ากีบหมู”

หลังจากด่าทอด้วยความโกรธ ไป๋รั่วหรงก็กระแทกประตูแล้วเดินออกไป

ในห้อง หลินมั่วงุนงงขึ้นอีกครั้ง

เหตุใด ไป๋รั่วหรงต้องมาหาเขาพร้อมความโกรธเช่นนี้ทุกครั้ง

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ หญิงสาวทั้งสองก็มองหน้ากัน และยิ้มออกมาอย่างชัดเจน

“อาจารย์หลิน ผู้หญิงคนนี้คือใครหรือ ดุร้ายจัง

ฉันตกใจจนใจสั่นไปหมดแล้ว

นี่อะค่ะ ลองลูบดูสิคะ!”

ว่าแล้วหงหงก็จับมือของหลินมั่ว เตรียมจะใช้เนินอกอวบอิ่มของเธอเข้าไปใกล้เขา

เมื่อเห็นดังนั้น หลินมั่วจึงรีบถอนแขนของตนออก

เวรจริงๆ

พวกเธอเป็นสายลับก็เป็นไปสิ เล่นใหญ่ขนาดนี้ แถมยังต้องเปลืองตัวใช้ร่างกายยั่วยวนอีก มันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ

หลินมั่วสะบัดแขนและพูดอย่างจริงจัง

“ตอนนี้ที่คลินิกมีเรื่องมากมาย พวกเธอไปช่วยเถอะ

ฉันยังต้องจัดการกับคนไข้ที่นี่ด้วย”

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไว้ชีวิตหญิงสาวทั้งสอง

สู้กันซึ่งหน้า ย่อมรับมือได้ง่ายกว่าการแอบแทงข้างหลัง

ปล่อยให้พวกเขาทำให้คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังตายใจ น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

เดิมทีหญิงสาวทั้งสองวางแผนที่จะยั่วยวนเขา

แต่เมื่อเห็นว่าหลินมั่วมีความเด็ดเดี่ยวหนักแน่น พวกเธอจึงยอมแพ้ไปก่อน

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทั้งสองคนไม่รู้ก็คือ 'อาจารย์หลิน’ นั้นรู้ตัวตนของพวกเธออยู่นานแล้ว

ตอนเย็น

หลังเลิกงานจากหุยชุนถังแล้ว หงหงและหยินหยินก็จากไปพร้อมกัน

หลังจากขึ้นแท็กซี่แล้ว ทั้งสองก็มาถึงชุมชนวิลล่าที่ค่อนข้างเงียบสงัดในเมืองจิง

“เป็นยังไงบ้าง”

ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไป

ไป๋เมี่ยนหลัง ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ในเวลานี้หญิงสาวทั้งสองรีบคุกเข่าลง

“ขอโทษค่ะนาย เรายังทำภารกิจไม่สำเร็จ”

หลินมั่วคนนี้ทำราวกับว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายอย่างนั้น

ไม่ว่าเราจะพยายามยั่วเขาอย่างไร เขาก็ไม่ตอบสนองเลย”

ไป๋เมี่ยนหลังพยักหน้า และไม่ได้ซักถามเรื่องนี้ต่อ

ตามความเข้าใจทั่วไป การเลือกตั้งผู้นำของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ จะจัดขึ้นทุกๆ ห้าปี

แต่ครั้งนี้มันจัดเร็วขึ้นสองปี

ในที่สุดกองทัพก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“ดูเหมือนว่าเราจะมีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้วล่ะ”

.............

เช้าวันรุ่งขึ้น

ทันทีที่หลินมั่วมาถึงห้องโถง เขาเห็นประทัดถูกจุดอย่างคึกคักที่ฝั่งตรงข้าม

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"

“โอ้ คุณหลิน คุณตื่นแล้ว”

ขณะที่พูด พนักงานต้อนรับก็แอบชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลาของหลินมั่ว จากนั้นยกนิ้วขึ้นชี้ไปฝั่งตรงข้าม

มีการเปิดคลินิกแห่งใหม่ชื่อว่าเมี่ยวโส่วขึ้นฝั่งนั้นค่ะ

เห็นได้ชัดว่า พวกเขาต้องการแย่งลูกค้าจากหุยชุนถังของเรา

แต่พวกเขาไม่ได้ประเมินศักยภาพของตัวเองเลย

ชื่อของเราเป็นแบรนด์เก่าแก่แห่งศตวรรษ............”

ในขณะที่พนักงานต้อนรับกำลังพูดฉอดๆ ไม่หยุดปาก

หลินมั่วเองก็ไม่ได้ใส่ใจเธอเท่าใดนัก

ท้ายที่สุดแล้วมันไม่เกี่ยวอะไรกับตน จะไปสนใจอะไรมากมาย

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหันหลังกลับ และเดินไปที่ห้องตรวจโรค