หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2187

บัณฑิตหน้าขาวกระโดดขึ้นไปด้านบนสุดเรือสำราญแล้ว

เขาย่อตัวลงแล้วยกมือขึ้น รีบกดจุดฝังเข็มต่างๆ บนเท้าซ้าย

โดยไม่ลังเลใดๆ

เขารีบหยิบยาถอนพิษออกมาจากในอกเสื้อ เงยหน้าแล้วกลืนลงไปทันที

ตอนนั้นเองที่สีม่วงดำหนาใต้เข่าค่อยๆ จางหายไป

ปาดเหงื่อบนหน้าผาก

บัณฑิตหน้าขาวถอนหายใจโล่งอก

สะเพร่า!

คาดไม่ถึงว่าพิษของตาเฒ่าจะร้ายกาจขนาดนี้

ถ้าเมื่อครู่รักษาล่าช้าไปเพียงหนึ่งวินาที เกรงว่าขาซ้ายก็จะถูกทำลายจนหมด

ขณะที่บัณฑิตหน้าขาวคิดเช่นนี้ ร่างกายเขยิบไปที่ขอบราวกั้น

อาศัยกระดานไม้ที่ฝังอยู่ เขาย่อตัวลงจนสุด

ในที่สุดท่านกู่ก็ตามมาทัน

ตอนที่เขาเหยียบบนดาดฟ้าชั้นบน ก็พบว่าร่างของบัณฑิตหน้าขาวหายไปแล้ว

เขากำลังจะหันกลับไปค้นหา

ขนหัวลุกทันที

อาศัยสัญชาตญาณตอบสนอง

เขาหันกลับมาทันที ถอยไปข้างหลัง

คิดได้แต่ทำไม่ได้

ในที่สุดบัณฑิตหน้าขาวที่แอบโจมตีเป็นฝ่ายได้เปรียบเล็กน้อย

หลบฝ่ามือกะทันหันของท่านอาจารย์กู่

บัณฑิตหน้าขาวสาวหมัดต่อยเข้าหัวใจ

เมื่อเผชิญกับกระบวนท่าสังหารร้ายแรงเช่นนี้ ท่านอาจารย์กู่พลันหน้าถอดสี

ทั้งคู่อยู่ใกล้เกินไป ตอนนี้เขาหลบเลี่ยงไม่ได้แล้ว

หากรับหมัดของคู่ต่อสู้ตรงๆ

เขาจะต้องตายคาที่แน่นอน

ด้วยความสิ้นหวัง

เขาทำได้เพียงระดมหนอนกู่ที่ซ่อนบนผิวหนังมารวมตัวกันที่หน้าอก

ตัวเขาเองก็บิดตัวเต็มแรง พยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีถึงตาย

อึดใจต่อมา

หมัดตรงถึงแล้ว

หมัดหนึ่งนิ้วตระกูลไป๋ทรงพลัง

จากนั้นสองหมัดรัวติดๆ กัน

หมัดแรกอาศัยพลังกายตนเอง บัณฑิตหน้าขาวสลัดหนอนกู่ที่อัดแน่นบนหน้าอกของคู่ต่อสู้

แม้ว่าบัณฑิตหน้าขาวจะมีสีหน้าสะใจ แต่เขาก็แอบรู้สึกเสียดายอยู่ลึกๆ

หากไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บที่เท้าซ้ายจนส่งผลต่อการใช้วิชาของตนเอง

ป่านนี้ท่านอาจารย์กู่กลายเป็นศพไปแล้ว

ความเสียใจแบบเดียวกันพลุ่งพล่านในใจของอาจารย์กู่เช่นกัน

ตะขาบที่ลอบโจมตีแม้ว่าจะมีพิษร้ายแรง

อย่างไรก็ตาม เพราะเวลาบ่มเพาะสั้นและขาดพลังวิญญาณกระตุ้น

พิษที่เกิดขึ้นในร่างกายจึงไม่รุนแรงนัก

สิ่งที่สามารถทำร้ายบัณฑิตหน้าขาวได้จริงก็คือพิษกู่นั่นเอง

ส่วนความเจ็บปวดสาหัสทั่วไปไม่ได้ผลมากนัก

นี่คือการปราบปรามที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ในเมื่อบัณฑิตหน้าขาวคนนี้อยู่ในโลกแห่งพิษมานานหลายปีแล้ว

พิษร้ายเป็นอันตรายต่อเขา

แต่ก็ไม่ได้คุกคามโดยสิ้นเชิง

เมื่อมีความคิดเช่นนี้

การประมือรอบแรกระหว่างทั้งคู่ถือได้ว่าสูสีกัน

แม้ว่าวิธีการจะค่อนข้างน่ารังเกียจ แต่ระหว่างการต่อสู้ มีเพียงแต่ความเป็นความตาย ไม่มีอะไรอื่น