หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2229

เซี่ยเชียนซานที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับแผน ‘ตัดกำลัง’ ของญี่ปุ่นก็ยกแก้วขึ้นด้วยเช่นกัน

สำหรับความล้มเหลวเรื่องหลินมั่ว

เขาก็กลืนความแค้นนั้นเอาไว้ก่อน เพราะไม่อยากแสดงออกถึงความล้มเหลวต่อหน้าพันธมิตรอย่างญี่ปุ่น

แต่เรื่องเฉพาะทางก็ควรปล่อยให้คนเฉพาะทางไปทำดีกว่า

เรื่องสงครามทางการแพทย์ บุคลากรทางการแพทย์รุ่นใหม่ของประเทศญี่ปุ่นเป็นกำลังหลักได้ดีกว่าตระกูลเซี่ยของพวกเขา

ส่วนเซี่ยเชียนซาน เขาสามารถใช้ลูกเล่นเล็กๆ น้อยๆ จัดการได้

หลังจากที่ผลการแข่งขันถูกแก้ไข

การแข่งขันตรวจวินิจฉัยและรักษาในช่วงเช้าก็สิ้นสุดลง

ส่วนผู้ที่ถูกคัดออกในรอบนี้ก็มีน้อยมาก

มีทั้งหมดไม่ถึง 10 กลุ่ม

ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่าพวกเขาเข้าร่วมการแข่งขันใหญ่ ทำให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นเพราะความตื่นเต้น

เมื่อผู้ชมเริ่มซาลง ผู้แข่งขันก็เริ่มเตรียมตัวแข่งหลอมยาในตอนบ่าย

ตัวแทนผู้เข้าแข่งขันของญี่ปุ่นมีความดูถูกมาตั้งแต่ต้นแล้ว

“หลินมั่ว ดีใจด้วยนะที่ได้เลื่อนขั้น”

“แต่การแข่งขันต่อไปนี้คงเป็นนรกสำหรับนายเลยล่ะ นายเตรียมพร้อมหรือยัง”

พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเยาะเย้ย

เมื่อเห็นท่าทางของญี่ปุ่น จั่งโหลวก็ไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที

“แหมๆๆ ใครบ้างจะพูดเรื่องไร้สาระไม่เป็น”

“ลิงเกาะแบบพวกนายก็กล้ามาอวดเก่งในการแข่งขันหมอเทวดาด้วยหรือ”

“ไปนอนเถอะ อย่ามาพูดถึงหลินมั่วเลย แค่ฉันคนเดียวก็จัดการพวกนายมือเดียวได้แล้ว”

ขณะที่เขากำลังแสดงออกอย่างบ้าคลั่ง หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มผู้แข่งขันญี่ปุ่นก็หรี่ตาลงอย่างช้าๆ

“ดูอะไร พูดถึงเธอนั่นแหละ ขอร้องลืมตาขึ้นมาเถอะ”

“เธอคงไม่ได้คิดว่าตัวเองสวยมาก...ขี้...เหร่...”

จั่งโหลวยังพูดไม่ทันจบก็รู้สึกได้ถึงจิตใจที่สั่นไหว

จากนั้นเขาก็เริ่มพูดไม่ออก แววตาฟุ้งซ่าน

ท่าทางนี้เหมือนกับสถานการณ์ที่หลินมั่วเจอที่กงไฮ่ไม่มีผิด

ทักษะวิญญาณสับสน!

หลินมั่วเห็นท่าทางของจั่งโหลวเป็นแบบนั้นก็ตะโกนขึ้นทันที

“ตื่น!”

“ขอบคุณที่เตือน ช่วงนี้ประเทศจีนมีหนูและแมลงเยอะจริงๆ คงรบกวนจนคนรำคาญแน่ๆ

คิดว่าเพื่อนของผมคนนี้ก็คงนอนไม่เต็มอิ่ม

คงต้องไปรักษาให้เขาสักหน่อย”

หนูกับแมลงนี้ไม่ได้หมายถึงผู้เข้าแข่งขันของญี่ปุ่นใช่ไหม!

เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของผู้เข้าแข่งขันของญี่ปุ่นก็เปลี่ยนไปทันที

มีหนึ่งคนหนึ่งในนั้นที่ยังมีสีหน้าสงบนิ่ง แต่บรรยากาศรอบๆ กลับเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมที่ไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้

“ปากคอเราะร้ายจริงๆ เลยนะ”

“หวังว่าการแข่งขันต่อจากนี้ ทักษะการแพทย์นายจะดีแบบนี้เหมือนกัน”

จั่งโหลวรู้ว่าไม่สามารถลงมือได้ ทำได้เพียงพูดได้อย่างเดียว

“ถ้างั้นก็ไปเจอกันที่สนามแล้วกัน”

เมื่อเหลือบไปมองจั่งโหลวที่พูดขัดจังหวะขึ้นมา ชายคนนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

“นายนี่ไม่เลวเลย!”

หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับและพูดขึ้นอย่างไม่รีบร้อนอะไร

“พวกเราไปกันเถอะ!”