หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2239

ส่วนหลินมั่วกับคนอื่น ๆ ก็หดคอลง

ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องแย่ ๆ เข้าซะแล้ว

ตอนนี้ชิงเฟิงอู๋หยาเคลื่อนสายตาไปมองคนรุ่นหลังอย่างพวกเขา

หลังจากกวาดสายตามองแต่ละคน สีหน้าของเขามืดลง

“ผู้เฒ่าเจ้าของภูเขาชิงเฟิง ชิงเฟิงอู๋หยา”

“กล้าถามเพื่อนตัวน้อยว่าต้วนซือหลานชายของฉันยังไม่ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศใช่ไหม”

ขณะที่จั่งโหลวกำลังจะอธิบาย แต่กลับถูกคุณปู่ถลึงตาใส่บอกให้กลับไป

และสีหน้าที่มองชิงเฟิงอู๋หยานั้น มันชัดเจนว่าไม่พอใจเรื่องที่ต้วนซือไม่สามารถผ่านเข้าสู่รอยชิงชนะเลิศได้เป็นอย่างมาก

ดังนั้นหลินมั่วจึงมองสีหน้าของผู้อาวุโสทั้งสองคนก่อน

และเพื่อเพื่อน เขาจึงทำได้เพียงกัดฟันพูดว่า

“ท่านอาวุโส เพราะว่าต้วนซือช้าไปเพียงไม่กี่ลมหายใจ ดังนั้นจึงอยู่ในกลุ่มที่หก”

พอได้ยินคำพูดนี้ ชิงเฟิงอู๋หยาเลยชำเลืองมองกู่อู๋ซิวแวบหนึ่ง ก็เห็นอีกฝ่ายทำหน้าภูมิใจและทำท่าทางเยาะเย้ย

เขาเปลี่ยนสีหน้าทันที หลังจากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง

“ที่หกก็ไม่เป็นไร เจ้าหมอนี่มีความฝีมือเช่นนี้ก็คือถือว่าเป็นประวัติการณ์แล้ว”

แต่ยังไม่ทันรอให้หลินมั่วกับต้วนซือโล่งใจ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงพูดพึมพำของผู้อาวุโสอู๋หยา

“ไอ้เด็กกาก แม้แต่หลานชายของตาแก่กู่ยังสู้ไม่ได้”

“รอกลับภูเขาชิงเฟิงก่อน ดูสิว่าฉันจะหักขาของแกหรือเปล่า”

พอเห็นท่าทางจริงจังของเขา

มันชัดเจนมากว่าคุณตาของต้วนซือไม่เหมือนกับล้อเล่น

คุณตาปากหวานก้นเปรี้ยว ต้วนซือนายต้องพึ่งตัวเองแล้วล่ะ

ดังนั้นทุกคนขึงทำได้เพียงแอบไว้อาลัยให้ต้วนซือ

สิ่งที่แตกต่างกับสถานการณ์นี้อย่างชัดเจนก็คือ ความสัมพันธ์ของเสวียนหมิงจื่อกับเสวี่ยเหลียน

เมื่อมองลูกศิษย์ที่รัก ดวงตาของเสวียนหมิงจื่อก็ค่อย ๆ เผยความลุ่มหลงออกมาให้เห็น

“เสี่ยวเสวี่ย เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม”

“เมื่อกี้พวกควันพิษบนสนามทำร้ายเธอหรือเปล่า”

“ขณะพูดก็ยกมือขึ้นมาจับชีพจรของเสวี่ยเหลียน

หลังจากหลับตาวินิจฉัยโรค เขาถึงผงกหัวด้วยความโล่งอก

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น”

“มาสิ นี่คือยาฟื้นฟู ยาบำรุงพลัง และยาหุยชุนที่อาจารย์เตรียมไว้ให้…”

พูดจบ เขาก็กลับมายิ้มแย้มด้วยความลุ่มหลงอีกครั้ง

“มาสิ เสี่ยวเสวี่ยมากินยาเถอะ ยานี้สามารถช่วยให้เธอขจัดความเหนื่อยล้าได้เร็ว”

ใบหน้าของนักปราชญ์หญิงตุนหวงในตอนนี้แดงไปถึงหูแล้ว

หลังจากกระทืบเท้า เธอก็บ่นว่า

“อาจารย์ ศิษย์ทนไม่ได้ตรงไหนกัน”

“อีกอย่างบนสนามแข่ง ก็มีพี่หลินมั่วคอยปกป้องศิษย์”

“ศิษย์ไม่เป็นอะไรเลยสักนิด”

“เอ๋?”

พอเสวียนหมิงจื่อได้ยินคำพูดนี้ ประกอบกับการเรียกหลินมั่วด้วยความสนิทสนม

ถึงแม้จะไร้ความเปลี่ยนแปลง แต่พลังงานรอบตัวกลับแอบเปลี่ยนแปลงไป

หลังจากหลินมั่วสบตากับเขา ก็รู้สึกว่าอุณหภูมิรอบตัวเย็นลง

หลังจากนั้นก็ตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นทันที

นี่หมายความว่าไงเนี่ย?

ผมปกป้องลูกศิษย์ที่รักของคุณอย่างดี ผมยังมีความผิดเหรอ!