หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2364

หลังจากอยู่ในวิลล่าได้ไม่กี่วัน

ครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงก็ปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่ของพวกเขาอย่างสมบูรณ์

ส่วนฝั่งร้านอาหารเช้าก็มีคนดูแลโดยเฉพาะ ทำให้พวกเขาไม่ต้องกังวล

พ่อตาแม่ยายจะกลับไปดูที่นั่นเป็นระยะๆ

แต่ละวันเป็นไปอย่างน่าพอใจ

ส่วนฝั่งหลินมั่ว การฝึกศิลปะการต่อสู้เตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนวาระกลายเป็นเป้าหมายหลักในชีวิตเขา

และเพื่อป้องกันไม่ให้มีเรื่องที่นอกเหนือจากที่คิดไว้เกิดขึ้น

ช่วงนี้เขายังไปเยี่ยมผู้อาวุโสใหญ่ของสมาคมแพทย์สภาอาวุโส เนี่ยคงหมิง

“ธุรกิจโรงน้ำชาซย่ามั่ว’ของเราดูเหมือนจะซบเซาลงทุกวัน

นอกจากลูกค้าประจำแล้ว ลูกค้าใหม่ก็มีน้อยมาก"

เมื่อได้ยินข่าวจากภรรยา

หลินมั่วก็เครียดเช่นกัน

อาหารยาที่ตนเป็นคนสร้างขึ้นมากับมือ แน่นอนว่าตนรู้จักมันดี

โจ๊กอาหารเช้านี้ นอกจากจะเป็นอาหารอันโอชะแล้ว

ในทางการแพทย์มันยังเป็นอาหารรักษาสุขภาพสำหรับพนักงานออฟฟิศและคนที่สุขภาพไม่แข็งแรง

อาหารเช้าซย่ามั่ววางขายมาเป็นเวลานาน

ธุรกิจก็มีแต่จะเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่วันนี้พอได้ยินเรื่องทั้งหมดจากภรรยา

แม้จะไม่ได้ออกไปสำรวจ หลินมั่วก็คงรู้ดีอยู่แล้ว

ดูเหมือนว่าหลังจากที่ตระกูลซ่งได้สูตรลับไปก็นำมันเข้าตลาดไปแล้ว

หลินมั่วคิดถึงตรงนี้แล้วก็พูดปลอบภรรยา

“บางทีชื่อเสียงของร้านเราอาจยังไม่เป็นที่ยอมรับ

ผ่านช่วงนี้ไปแล้วอาจจะดีขึ้นก็ได้."

และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางเอาสิ่งที่ตนคาดเดาไว้มาอธิบายให้ภรรยาฟัง

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะทุกอย่างเป็นเพียงการคาดเดาของหลินมั่ว

และจนกว่าความจริงจะปรากฏ หลินมั่วไม่อยากสร้างปัญหาให้ครอบครัวของเขา

อีกส่วนหนึ่ง เขาก็ยังรอผลจากตระกูลซ่งในเมืองจิงด้วย

หากอีกฝ่ายให้พ่อตาของเขากลับคืนสู่ตระกูล กะแค่สูตรลับสูตรหนึ่งก็ให้เขาไปเถอะ

ตราบใดที่เขาทำตามความปรารถนาของพ่อตา ค่าตอบแทนแค่นี้หลินมั่วจ่ายไหว

แน่นอนว่าหากอีกฝ่ายไม่รู้บุญคุณและหลอกลวงพ่อตาแม่ยาย

หลินมั่วจะต้องให้พวกเขาได้ชดใช้อย่างแน่นอน

แล้วสวี่ปั้นซย่าก็ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากได้ยินคำอธิบายจากหลินมั่ว

เทียบกับซ่งจื่อหลานแล้ว สวี่ปั้นซย่าไม่ได้มีความทะเยอทะยานมากนัก

สิ่งที่เธอแสวงหาคือครอบครัวที่มีความกลมเกลียว สุขภาพแข็งแรงมีกินมีใช้ก็พอแล้ว

สวี่ปั้นซย่าก็โมโหมาก

เธอเลยก้าวไปข้างหน้าแล้วถามอย่างโมโห

“นายว่าใครทำให้บ้านเสียค่าห้ะ”

สวี่หมิงไม่ทันได้ตอบ

สวี่เจี้ยนกงก็รีบคว้าลูกสาวอย่างรวดเร็ว

“ปั้นซย่า อย่าวุ่นวาย

คุณชายสวี่ ไม่ได้พูดถึงเราสักกะหน่อย"

ตอนแรกสวี่เจี้ยนกงที่คิดอยากจะไต่เต้า

แต่ทว่าคุณชายสวี่กลับไม่แยแสเขา

“ตาแก่ อย่าหลอกตัวเองเลย

ฉันพูดถึงแกนั่นแหล่ะ"

“บ้านนอกเข้ากรุงอย่างแก ไม่รู้ว่าใครเอาความมั่นใจมาให้

ถึงกับขนาดหน้าด้านมาเกาะตระกูลสวี่ของฉันกิน

ฉันล่ะรู้สึกขายหน้าจริงๆที่ใช้นามสกุลเดียวกับแก"

เมื่ออีกฝ่ายยิ่งพูดยิ่งทำร้ายจิตใจ

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงที่เดิมมีความสุขอยู่ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นสีหน้ายิ้มฝืน

แต่ถึงอย่างนั้น พอเขาเห็นหลินมั่วก้าวมา เขาก็ยังยื่นมือไปคว้าหลินมั่วไว้