หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 241

ขณะที่เอ่ยคำพูดประโยคสุดท้าย ความเย็นชาฉาบแวบขึ้นในดวงตาของหลินมั่ว สีหน้าท่าทางที่ดุร้ายเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

โจวหงเหว่ยตกใจกลัวจนตัวสั่น เขาตระหนักได้ในทันทีว่า คนตรงหน้านี้ไม่ใช่ไอ้ขยะที่เขาจะข่มเหงรังแกได้!

“กะ...แกพูดกับฉันก็ไม่มีประโยชน์”

“จะบอกให้นะว่าตระกูลโจวของเรามีหลักฐานมัดตัวว่าแกเป็นคนทำแล้ว!”

หลินมั่วยิ้มเยาะ “ในเมื่อมีหลักฐาน ก็แสดงออกมาสิ!”

โจวหงเหว่ยกัดฟัน “คืนนี้สองทุ่ม ที่คฤหาสน์ตระกูลโจว แกกล้ามาไหมล่ะ”

“เวลานั้น พวกเราจะเอาหลักฐานที่บ่งชี้ว่าแกเป็นฆาตกรออกมา!”

หลินมั่วพูดว่า “ได้ ผมจะให้โอกาสพวกคุณ!”

“ผมจะไปตรงเวลา”

“แต่ โจวหงเหว่ย ผมขอเตือนไว้ก่อนนะ”

“พวกคุณก่อความวุ่นวายในอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ สร้างความเดือดร้อนให้ภรรยาของผมไม่น้อย แล้วยังทำให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียด้วย”

“สิ่งเหล่านี้ ตระกูลโจวจะต้องชดใช้!”

“ถ้าผลออกมาว่าผมไม่ได้ฆ่าคน พวกคุณตระกูลโจวจะชดเชยให้ผมยังไง”

โจวหงเหว่ยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮึ คนแซ่หลิน อย่าเพ้อเจ้อ!”

“แกคิดว่าแกสิ่งที่แกทำมันแนบเนียนแล้วหรือ”

“บอกแกไว้เลยว่าหลักฐานที่อยู่ในมือเราทั้งหมดชี้ความผิดไปที่แก!”

หลินมั่วตอบกลับ “ดี ผมเองก็ตั้งตารอดูหลักฐานพวกนี้เหมือนกัน”

“แต่ยังไง ผมก็ขอบอกคุณไว้ด้วยว่า”

“ถ้าท้ายที่สุดแล้วพวกคุณพิสูจน์ไม่ได้ พวกคุณก็ต้องชดเชยค่าเสียหายให้ผม!”

หลินมั่วหันไปพูดกับสวี่ปั้นซย่าด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ปั้นซย่า ชื่อเสียงของบริษัทเสียหาย งั้นกันชดเชยสักสองร้อยล้านแล้วกันนะ”

“แล้วยังทำให้ครอบครัวเราเดือดร้อนอีก ไหนจะชื่อเสียงอีก ก็คงต้องขออีกร้อยล้าน!”

“เอาอย่างนี้ ถ้าพวกคุณพิสูจน์ไม่ได้ว่าผมเป็นฆาตกร ตระกูลโจวของพวกคุณก็ชดใช้ให้ผมสามร้อยล้านแล้วกัน”

สวี่เจี้ยนกงรีบพูดขึ้นทันที “หลินมั่ว แกอย่าลากพวกเราไปด้วย พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง!”

“พวกเราไม่ต้องการเงินชดเชย”

“แกจะทำอะไรก็ทำไป แต่เรื่องนี้ พวกเราตระกูลสวี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย!”

“คุณโจว คุณกลับไปบอกท่านผู้เฒ่าโจวได้เลยว่าพวกเราตระกูลสวี่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องนี้!”

“ไม่ว่ายังไง ฉันอยู่ข้างคุณค่ะ!”

“พวกเราไม่กลัวตระกูลโจว แม้จะต้องแลกด้วยอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ฉันจะไม่ยอมให้พวกเขาทำตามอำเภอใจ!”

หลินมั่วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจที่มีภรรยาคอยยืนเคียงข้างในช่วงเวลาวิกฤตแบบนี้

ฟังฮุ่ยอัดอั้นจนทนไม่ไหวจึงด่าทอด้วยความโกรธเคือง “ปั้นซย่า ลูกฆ่าพ่อแม่ให้ตายไปเลยดีกว่า!”

“หลินมั่ว แกมันไอ้ตัวซวย แกจะก่อปัญหาก็เรื่องของแกสิ ลากพวกเราไปเกี่ยวข้องด้วยทำไม”

“เฮ้อ ทำไมชีวิตฉันถึงได้ทุกข์ยากขนาดนี้หนา”

“ทำไมถึงต้องมาเจอฆาตกรอย่างแกด้วย แล้วพวกเราจะอยู่กันยังไงล่ะทีนี้...”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างร้อนใจ “แม่ แม่พูดแบบนั้นได้ยังไงคะ”

หลินมั่วก็ทำเพื่อบ้านเราเหมือนกันนะ!”

“ป่านนี้แล้ว หลินมั่วยังให้ตระกูลโจวชดเชยค่าเสื่อมเสียให้เราอีก แม่ไม่เห็นความตั้งใจของเขาหรือคะ”

สวี่เจี้ยนกงโกรธมาก “ใครต้องการเงินนี้ล่ะ”

“หลินมั่ว ฉันบอกแกแล้วว่าอย่าลากพวกเราไปเกี่ยวข้องด้วย!”

“ต่อให้ท้ายที่สุดจะมีการชดเชยอะไรก็ตาม พวกเราไม่สนใจจะปรายตามองเลยด้วยซ้ำ!”