หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2472

คนที่อยู่ที่นั่นไม่มีใครรู้ว่าท่ามกลางฝุ่นควันนั้นเกิดอะไรขึ้น

สิ่งเดียวที่รู้ก็คือได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้เข้าแข่งขันประเทศวาโกกุคนนั้น

จากนั้นก็คลุมเสื้อโค้ตของหลี่เจี้ยนเก๋อแล้ววิ่งออกมาอย่างลนลาน

ภาพนี้ทำให้ทุกคนต่างงุนงง

“เอ่อ... เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

“ฉันจะไปรู้เหรอ ฉันไม่ได้มีตาทิพย์”

“นายว่าพวกเขาคงจะไม่ทำอะไรอย่างนั้นใช่ไหม นายน่าจะรู้นะ”

“ฉันรู้บ้าอะไรกัน ดูสภาพหญิงประเทศวาโกกุคนนั้นสิ ส่งมาอยู่ต่อหน้านาย นายจะทำลงเหรอ”

พูดพลางเพื่อนของเขาก็มองตามที่เขานั้นชี้

จากนั้นก็เห็นผู้เข้าแข่งขันของประเทศวาโกกุนั้นมีเลือดเต็มตัว ใบหน้าเปรอะเปื้อน ผมก็ยุ่งเยิง

จนเขารู้สึกไร้อารมณ์ทันที อย่าว่าแต่มีความคิดอื่นๆ เลย

“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าพวกเราชนะแล้วก็พอ”

ยังไม่ทันรอให้เซวียนเหยียนหมิงที่มาเป็นกรรมการชั่วคราวประกาศผลการแข่งขัน

อยู่ๆ ก็มีเสียงร้องเฮดังขึ้นมากึกก้อง

“ชนะแล้ว พวกเราชนะอย่างไร้ที่ติ ประเทศวาโกกุนั้นแพ้ราบคาบ

“สมาคมศิลปะการต่อสู้ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ภายใต้เสียงร้องเฮที่กึกก้องดังกังวาน ฝุ่นควันบนเวทีเองก็ค่อยๆ จางไป

เมื่อเทียบกับสภาพทุลักทุเลของคู่ต่อสู้

หลี่เจี้ยนเก๋อในขณะนี้ยังคงมีท่าทางที่แน่นิ่งไร้อารมณ์ ส่วนดาบเปลวเพลิงในมือก็เก็บเข้าปลอกดาบไปแล้ว

“การแข่งในครั้งนี้ หลี่เจี้ยนเก๋อเป็นผู้ชนะ!”

หลังจากประกาศผลการแข่งขัน

เซวียนเหยียนหมิงก็เดินไปอยู่ข้างๆ หลี่เจี้ยนเก๋อ

“นายนี่ไม่รู้จักควบคุมแรงหรือไงกัน เวทีประลองที่พวกเราก่อสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก ถูกนายทำลายไปง่ายๆ แบบนี้เลย”

พูดพลางเซวียนเหยียนหมิงก็ชี้ไปที่ด้านหลัง

เวทีประลองหินเพชรที่ดีๆ นั้นตอนนี้มันถล่มพังไปกว่าครึ่งแล้ว

ส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็เต็มไปด้วยรอยร้าวเพราะแรงกระทบที่รุนแรง

หลี่เจี้ยนเก๋อเกาหัวแล้วหัวเราะออกมา

“ผู้อาวุโสใหญ่ คุณก็รู้ว่าที่ผมไปฝึกที่เขตแดนเหนือสุดมานานห้าปี ผมต้องเจอกับศัตรูแบบไหนบ้าง”

ทำให้หลี่เจี้ยนเก๋อนั้นรู้สึกเจ็บอย่างมาก

แต่การชื่นชมของเนี่ยคงหมิงเพิ่งจะเริ่มขึ้น

กลุ่มผู้อาวุโสสำคัญหลักๆ ที่เฝ้าดูการแข่งขันนั้นต่างชื่นชมไม่หยุด

พวกเขานั้นพูดชื่นชมเขาทีละคนทีละคน

และสุดท้ายจึงตีไหล่ของเขาอย่างชื่นชม

อาจเป็นเพราะว่าเหล่าผู้อาวุโสนั้นตื่นเต้นก็เลยมือหนักไปหน่อย

ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว หลี่เจี้ยนเก๋อก็นวดไหล่ที่ปวดเมื่อยและเดินลงจากเวทีประลองไป

และในกลุ่มผู้อาวุโสที่เดินจากไป ก็มีเสียงกระซิบดังขึ้น

“พวกคุณนี่ไม่ไหวเลยนะ เบามือขนาดนี้!”

“เบาเหรอ นี่คุณล้อเล่นอะไรกัน ฉันนี่แอบออกแรงไปแล้ว รับรองว่าไหล่ของเขาจะต้องบวมไปหนึ่งอาทิตย์แน่นอน”

“แบบนี้ก็ดีแล้ว ใครให้เขาทำพวกเราขายหน้ากัน”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะพูดคุย ทุกคนต่างกลับไปยังที่นั่งของผู้อาวุโส

เรื่องหลังการแข่งนั้นก็มอบให้เนี่ยคงหมิงเป็นคนจัดการ