หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2480

หลินมั่วอยู่บ้านเป็นเวลาหลายวัน

เขาพยายามฝึกฝนเข็มเงินทั้งเก้าแห่งตู๋กูตลอดเวลา

หากว่าตามพลังภายในของมันแล้ว เข็มเงินทั้งเก้าชุดนี้ไม่เพียงแต่จะสามารถใช้สังหารศัตรูได้ แถมยังสามารถใช้ในทางการแพทย์ เพื่อช่วยชีวิตผู้คนได้

นอกจากนี้ หลินมั่วยังพาภรรยาไปช่วยงานที่ร้านโจ๊กอีกด้วย

แต่ว่าหลายครั้งการช่วยของเขากลับกลายเป็นวุ่นวายมากกว่า

ช่วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ชื่อเสียงของเขาเป็นที่เลื่องลือ

ประกอบกับหน้าตาที่หล่อเหลาดึงดูดสาวๆให้มามุงดูจำนวนมาก

หากไม่ใช่ถ่ายรูปก็ต้องขอลายเซ้น

จนหลายครั้งทำให้รอบๆ ร้านอัดแน่นไปด้วยผู้คนจนคนเดินผ่านไปมาไม่สะดวก

แม่ยายจึงไม่ให้เขาไปช่วยที่ร้านอีก

ทำให้หลินมั่วทำได้เพียงนอนอยู่บ้านอย่างเชื่อฟังและเตรียมตัวสำหรับวันข้างหน้า

“คุณชายหลิน ด้านนอกมีคนส่งจดหมายเชิญมาให้คุณ!

เขาบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าของคุณ”

หลังจากที่รับจดหมายจากแม่บ้านมาแล้ว หลินมั่วก็ทำการเปิดอ่านทันที

“อีกฝ่ายได้บอกไหมว่าเป็นใคร”

แม่บ้านส่ายหน้าปฎิเสธ

“โรงน้ำชาจิ่วจิง?”

อีกฝ่ายไม่ได้เขียนข้อมูลของตัวเองใส่ลงไปในเนื้อหาของจดหมาย

“เอาล่ะ ป้าเหม่ยผมเข้าใจแล้ว”

หลินมั่วลุกขึ้นก่อนจะเดินออกบ้านไปด้วยสีหน้าสงสัย

ที่ตั้งของโรงน้ำชาค่อนข้างลึกลับ

ในร้านมีเพียงลูกค้าสองสามคนและพวกเขาล้วนเป็นคนมีอายุที่ชอบความสงบเงียบทั้งนั้น

เมื่อเดินขึ้นมายังชั้นสอง หลังจากที่เปิดประตูห้องออก

หลินมั่วก็พบว่าด้านในมีผู้ชายวัยกลางคนนั่งอยู่

หลังจากที่มองหน้าอีกฝ่ายชัดๆ

หลินมั่วก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะเขาไม่รู้จักผู้ชายคนนี้

เมื่อเห็นสีหน้าของหลินมั่ว

จู่ๆ ชายวัยกลางคนคนนั้นก็ใช้มือพยุงโต๊ะเพื่อยืนขึ้น

“หมอเทวดาหลิน พอรวยแล้วก็ลืมกันเลยนะ

ทำไมล่ะ แม้แต่เพื่อนเก่าก็จำไม่ได้เหรอ”

ระหว่างที่พูด ชายคนนั้นได้ฉีกผิวหน้าของตัวเองออก และเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

“ท่านอาจารย์กู่?”

เมื่อทั้งสองสบตากัน

หลินมั่วก็หยิบกระบี่ขึ้นมาตั้งท่าไว้ทันที รอบตัวของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร

“ท่านอาจารย์กู่มีเรื่องอะไร รีบพูดมา

ถ้าแกแค่อยากให้ฉันดูแกดื่มชาละก็ ฉันว่าตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว”

“และแน่นอนว่า ถ้าแกแค่ไม่อยากมีชีวิตบนโลก

หัวที่อยู่บนบ่าของแก ฉันจะช่วยสงเคราะห์เด็ดมันออกให้ก็ได้”

ตอนที่อยู่เมืองก่วง

ท่านอาจารย์กู่ผู้นี้ต้องการฆ่าเขาหลายต่อหลายครั้ง

และเขายังเป็นหนึ่งในผู้ที่โค่นตระกูลหลินในตอนนั้นด้วย

เมื่อได้มาพบกันอีกครั้งในวันนี้

หลินมั่วแทบอยากจะฆ่าอีกฝ่ายทิ้งให้ตายๆ ไปซะ เขาจะปั้นหน้าให้อีกฝ่ายไปทำไมกัน

เมื่อได้ยินน้ำเสียงแข็งกร้าวของหลินมั่ว

ท่านอาจารย์กู่ก็ยังคงเทใบชาออกจากถ้วยอย่างสบายใจ

“หมอเทวดาหลิน อย่าพึ่งโมโหเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้สิ

ฉันก็แค่หวังดีนำข่าวมาบอกให้

แต่แกกลับทำแบบนี้ ฉันเสียใจจริงๆ

“นี่แกจะไม่รักษาน้ำใจฉันเลยใช่ไหม!

นายน้อยหลิน”