หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2490

“หลินมั่ว หากศึกครั้งนี้คุณแพ้ล่ะ”

ต้องเผชิญกับคำถามของผู้อาวุโสใหญ่

หลินมั่วยังคงมีรอยยิ้ม

“หากแพ้แล้ว ก็คือแพ้”

เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับผลลัพธ์ทั้งหมด

มองดูคนหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

เซวียนเหยียนหมิงดูเหมือนจะคลุมเครือเห็นหลินเซี่ยวที่เกเร ไม่ยับยั่งชั่งใจในตอนนั้น

มิเสียแรงที่เป็นพ่อลูก

หลังจากถอนหายใจเล็กน้อย เซวียนเหยียนหมิงก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ไปเถอะ รักษาตัวด้วย!”

หลังจากรอจนหลินมั่วจากไป

เนี่ยคงหมิงยังคิดอยากจะพูดอะไรอีก

แต่เซวียนเหยียนหมิงแค่ส่ายหน้าและพูดว่า

“ไม่เป็นไร เรื่องนี้หากหลินมั่วจัดการไม่ได้

ความเชื่อนั้นน่ากลัวและเข้าถึงยาก ก็เหมือนที่ผู้ใหญ่ท่านนั้นพูด

เรื่องที่ผู้น้อยทำ ก็ให้ผู้น้อยไปจัดการเอง”

เวลานี้ เนี่ยคงหมิงก็ทำได้แค่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากเหลือบมองร่างที่จากไปไกลของหลินมั่วแล้ว ก็กลับไปทำงานที่ยุ่งวุ่นวายของเขาอีกครั้ง

และเซี่ยเชียนซานก็ตั้งใจที่จะสังหารหลินมั่ว หากอยู่บนทะเลคงไฮ่

ผ่านไปเพียงหนึ่งคืน

ตระกูลเซี่ยได้ส่งสาสน์ท้ารบ

ขณะเดียวกัน ข่าวนี้ก็ได้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองจิงอย่างรวดเร็ว

“ได้ข่าวหรือยัง? ตระกูลเซี่ยได้ส่งสาสน์ท้ารบหมอเทวดาคนใหม่ สู้จนตายที่กงไฮ่”

“ฉันก็ได้ยินมา หนำซ้ำหลินมั่วยังรับสาสน์ท้ารบไว้แล้ว”

“ฮึ คนหนุ่มสาวไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำก็ช่างเหอะ

พลังของคนๆหนึ่ง อยู่ต่อหน้าตระกูลเซี่ยก็เหมือนตั๊กแตนตำข้าวที่พยายามขัดขวางความคืบหน้าของรถประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป”

“น่าเสียดายพรสวรรค์ที่โดดเด่นของคนหนุ่มสาวเช่นนี้”

ตามมาด้วยข่าวลือทั่วเมืองจิง

แม่ภรรยาฟังฮุ่ยเต้นเป็นเจ้าเข้าทันที

“หลินมั่ว แกคิดอะไรกันแน่

ตระกูลเซี่ยเป็นสิบตระกูลใหญ่ในประเทศจีน นี่แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม

ต่อสู้กับพวกเขา ก็ไม่ต่างอะไรกับเอาชีวิตไปทิ้ง

แกไม่คิดเพื่อตัวเอง ก็ต้องคิดเพื่อปั้นซย่าของพวกเราด้วยนะ”

“ไม่ว่าจะแย่สักแค่ไหน แกก็ต้องช่วยคิดเพื่อพวกเราด้วยนะ

แม่กับพ่ออายุก็ปูนนี้แล้ว ยังไม่ทันอุ้มหลานเลย

ก็ต้องมาเป็นคนหัวขาวเผาศพคนหัวดำแล้ว!

ย้อนกลับไปตอนนั้นข่าวเกี่ยวกับตระกูลหลินแห่งแดนเหนือโดนสังหาร ได้แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง

แม้กระทั่งคนทางใต้ พวกเขาก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงเด็ดขาดเลยว่า ลูกเขยของตระกูลตัวเองจะเป็นลูกชายคนสุดท้ายของตระกูลหลิน

สวี่เจี้ยนกงถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า

“แกเป็นคนของตระกูลหลินทางแดนเหนือจริงๆเหรอ”

คล้ายกับกลัวว่าจะไปกระตุ้นอารมณ์ของหลินมั่ว

พ่อตาจึงพูดเสริมไปอีกประโยคว่า

“เสี่ยวมั่ว ไม่ใช่พ่อไม่เชื่อแก แค่มันออกจะเหลือเชื่อเกินไปหน่อยในเวลานี้”

หลินมั่วก็เข้าใจความหมายของพ่อตาเช่นกัน

ถึงยังไงข่าวที่แพร่กระจายไปก็คือตระกูลหลินทั้งหมดโดนสังหาร ไม่มีผู้ใดรอดชีวิต

“เสี่ยวซี มานี่หน่อย”

ได้ยินเสียงของพี่ชาย หลินซีถือตุ๊กตาที่อยู่ในมือกระโดดโลดเต้นมาข้างหน้าหลินมั่ว

“พี่ ทำไมเหรอ”

หลินมั่วลูบผมของน้องสาว และพูดพร้อมรอยยิ้ม

“เอาแผ่นเหล็กที่เมื่อก่อนพี่ให้น้องชิ้นนั้น เอามาให้พวกพี่สะใภ้ดู”

“ของเล่นนั่นมีอะไรน่าดู แผ่นเหล็กแผ่นหนึ่งแถมหนักแปลกๆ”

หลังจากบ่นไปประโยคหนึ่ง หลินซีก็หันหลังกลับ เดินเข้าไปในห้อง