หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2506

หลังจากคุมเชิงกันช่วงสั้นๆ

หลินมั่วก็ถือดาบด้วยมือเดียว อีกมือหนึ่งจับคอเสื้อข้างหลังของเซี่ยไป่เหอจนมาถึงหน้ารถเอสยูวี

"เคลียร์เส้นทางให้ฉันด้วย"

หลินมั่วเอ่ยด้วยสีหน้าอึมครึม

ผู้นำเยี่ยนเว่ยหวางขมวดคิ้ว

เวลานี้เขาได้คาดการณ์แผนการของอีกฝ่ายไว้แล้ว

แต่ชีวิตของเซี่ยไป่เหออยู่ในกำมือของหลินมั่ว

เว้นแต่พวกเขาจะเพิกเฉยต่อเซี่ยไป่เหอ ไม่งั้นก็ทำได้แค่ปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟังเท่านั้น

ผิดขั้นผิดตอน

ในเวลานี้ฝ่ายเยี่ยนเว่ยได้สูญเสียโอกาสไปหมดแล้ว

หลังจากผู้นำหวางพยักหน้า

สมาชิกของเยี่ยนเว่ยทั้งหลายก็ย้ายลําต้นขนาดใหญ่ที่ปิดกั้นอยู่กลางถนนออกไปอย่างไม่เต็มใจ

เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้น หลินมั่วจึงหันกลับมาพูดว่า

“หัวหน้าเฉิน พวกคุณพาภรรยาผมไปก่อน แล้วพวกเราจะตามไป

พอถึงเวลา พวกเราก็มาเจอกันที่หน่วยพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เมืองพานหยาง"

พอเสียงเงียบลง

หัวหน้าเฉินของหน่วยลาดตระเวนพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็มีสีหน้าลําบากใจทันที

พวกเขาเป็นคนคุ้มกัน

ตามหลักแล้ว พวกเขาควรคุมกันหัวหน้าเย่เพื่อให้ชนชั้นผู้ใหญ่ถอยทัพออกจากเขตปกครองถึงจะถูก

แต่สถานการณ์ปัจจุบันกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

"ท่านหลิน ให้พวกเราคุ้มกัน..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลินมั่วก็พูดขัดจังหวะ

"ผมยังมีบางอย่างที่ต้องจัดการ

พวกคุณถอยไปก่อน!"

ทีมเฉินเห็นหลินมั่วมีสีหน้าจริงจังและน้ำเสียงที่มั่นคง

ประกอบกับสถานการณ์ปัจจุบันอันตึงเครียด

เขาก็จะไม่ทำให้มันยุ่งเหยิงอีก

จึงหันมาสั่งการให้ลูกทีมที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นรถอย่างรวดเร็ว

"คุณนายหลิน เราต้องถอยไปก่อน"

ในเวลานี้ แม้ว่าสวี่ปั้นซย่าจะไม่รู้ว่าหลินมั่วมีแผนอะไร

แต่เธอก็เข้าใจ ในสถานการณ์ที่สําคัญเช่นนี้ เธอไม่สามารถเพิ่มภาระให้กับหลินมั่วได้อีก

ฉะนั้นสวี่ปั้นซย่าได้แต่อดทนต่อความกังวลภายในใจ จึงพยักหน้าอย่างเงียบๆ ตามด้วยเสียงเครื่องยนต์ที่ดังสะเทือนเลือนลั่น

รถเอสยูวีขับออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งท้ายรถหายไปจากสายตา หลินมั่วจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย

"เอาล่ะ เซี่ยไป่เหอ ถึงเวลาที่ฉันจะส่งนายไปตามทาง

ดาบที่อยู่เหนือคอก็ไม่ขยับเขยื้อนเลย

แต่กลับเกิดความไม่สงบขึ้นมากมายในกลุ่มเยี่ยนเว่ย

ไม่คิดว่าเซี่ยไป่เหอที่มักจะคุยโวโอ้อวดจะบ้าคลั่งขนาดนี้

เพื่อความอยู่รอด จึงกล้าคิดฆ่าหัวหน้าตระกูลเซี่ย

และในเวลานี้เซี่ยไป่เหอก็กลัวและกังวล จนน้ำตาไหลเต็มหน้า

รูปลักษณ์ที่น่าสังเวชนั้นตรงกันข้ามกับหน้าตาที่หยิ่งผยองเมื่อกี้ เมื่อเผชิญหน้ากับการพูดฉอดๆ ไม่หยุดของบุคคลนี้

หลินมั่วก็ไม่สะทกสะท้าน เพียงแค่ถามเบาๆ

"พูดจบหรือยัง"

ทันทีที่คำนี้เอ่ยออกมา

เซี่ยไป่เหอก็รู้สึกสิ้นหวัง เขารู้สึกถึงความคิดที่จะฆ่าอันรุนแรงของหลินมั่ว

ตรงข้ามผู้นําหวาง เมื่อเขาเห็นท่าทางนี้ก็สังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี

"หลินมั่ว คุณต้องคิดให้ดี

เซี่ยไป่เหอเป็นคนสำคัญเชื้อสายตรงของตระกูลเซี่ยผม

ได้รับความโปรดปรานจากหัวหน้าตระกูล"

"ถ้าคุณฆ่าเขา คุณก็ต้องสู้กับตระกูลเซี่ยจนตายกันไปข้างหนึ่ง"

เมื่อเสียงเงียบลง

เขาก็ดึงมีดซิ่วชุนในมือออกมา