หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 261

“อะไรนะ”

สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ ออกเสียงพร้อมกันด้วยความตกใจ

ชดใช้ให้สามร้อยล้านจริงๆ เหรอ

ทุกคนเดินไปที่รถด้วยความงุนงง พอเห็นหลินมั่วจะขึ้นรถ สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดว่า “หลินมั่ว นายจะทำอะไรหน่ะ”

“รถคันนี้เป็นรถห้าที่นั่ง พวกเรามีห้าคนพอดี เธอไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอะไรเหรอ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน หากสวี่ตงเสวี่ยพูดแบบนี้ มันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก

แต่ในครั้งนี้ พอเธอพูดเสร็จ สวี่เจี้ยนกงก็โกรธขึ้นมาทันที

“หุบปากเลย!”

“เธอกับหวงเหลียงกลับไปกันเองเลย!”

“หลินมั่ว คืนนี้แกขับรถกลับบ้านนะ พวกเรากลับบ้านกัน!”

การที่สวี่เจี้ยนกงพูดตวาด ทำให้สวี่ตงเสวี่ยงงอย่างมาก

ฟังฮุ่ยเองก็ทำสีหน้างุนงงเช่นกัน เธอดึงแขนของสวี่เจี้ยนกง กำลังคิดอยากจะพูดอะไร สวี่เจี้ยนกงก็แอบชูสามนิ้วให้เธอ

เธอตะลึงไปสักพัก จากนั้นฟังฮุ่ยก็เข้าใจขึ้นมาทันที

เงินชดใช้สามร้อยล้านเชียวนะ!

“พ่อของลูกพูดถูกแล้ว!”

“เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกก็แต่งงานออกไปแล้ว อย่าทำให้คนที่บ้านต้องคอยกังวลเรื่องของลูกเลย!”

“ตามนี้แหละ พวกเรากลับก่อน พวกลูกก็จัดการเองก็แล้วกัน!”

ฟังฮุ่ยรีบพูดขึ้นมาทันที

พวกเขาสี่คนขับรถจากไป เหลือให้สวี่ตงเสวี่ยยืนงุนงงอยู่กับที่

“ที่รัก นี่พ่อกับแม่เป็นอะไรกัน”

หวงเหลียงทำหน้าไร้ทางเลือก “ยังต้องให้พูดอีกเหรอ”

“ก็คงจะเห็นแก่เงินสามร้อยล้านของหลินมั่วนั่นแหละ”

อยู่ๆ สวี่ตงเสวี่ยก็อึ้งไปเลย จริงสิ หลินมั่วในตอนนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว

……

ระหว่างทางกลับบ้าน ภายในรถนั้นเงียบงัน

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยนั่งอยู่เบาะหลัง ทั้งสองคนต่างรู้สึกทำตัวไม่ถูกอย่างมาก

เรื่องในคืนนี้มันเกินความคาดหมายของพวกเขาจริงๆ

หลินมั่วถูกเข้าใจผิดยังไม่ว่า แต่ที่สำคัญคือได้เงินชดใช้สามร้อยล้านมาจริงๆ

นั่นมันสามร้อยล้านเลยนะ ทำอะไรได้ตั้งมากมาย!

ห้องที่บ้านนั้นทั้งแคบทั้งเก่า จะต้องเปลี่ยนแล้ว

ที่บ้านยังไม่มีรถที่ใช้ในการเดินทาง รถที่ใช้นั้นก็เป็นของบริษัทหมดเลย จะต้องซื้อแล้ว

พวกเฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านเองก็จะต้องซื้อใหม่แล้ว

เสื้อผ้า เครื่องประดับ ทุกอย่างที่พวกเขาอยากได้ ล้วนเป็นสิ่งที่มองเห็นได้แต่ไม่อาจจับต้องได้

แต่พอมีเงินสามร้อยล้านมันก็ไม่เหมือนกันแล้ว!

“หลินมั่ว ตรวจ…ตรวจดูหน่อยจะดีกว่านะ ตรวจแล้วจะได้สบายใจ!”

หลินมั่วยิ้มเบาๆ แล้วก็จอดรถไว้ข้างทาง

ฟังฮุ่ยและสวี่เจี้ยนกงรีบลงรถตามหลินมั่วไปทันที ในห้องตู้กดเงินอัตโนมัติเล็กๆ นั้น ทั้งสามคนเบียดกันจนไม่พอยืน ประตูก็ปิดไม่ได้

ทั้งสองคนยื่นคอยาว มองดูหลินมั่วเอาบัตรใส่เข้าที่ตู้กดเงินอัตโนมัติ ใส่รหัสแล้วกดตรวจสอบ

ในขณะนั้นเอง ทั้งสองคนตัวสั่นไปหมด สายตาจ้องมองไปที่หน้าจอ

ผ่านไปไม่นาน หน้าจอก็ปรากฏตัวเลขขึ้นมา

ข้างหน้าคือเลขสาม ข้างหลังมีเลขศูนย์ตามเป็นพวง

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตรวจไปสองรอบยังไม่เข้าใจ สุดท้าย ฟังฮุ่ยใช้นิ้วกดไปที่หน้าจอ แล้วก็นับไปทีละตัว

“สาม…สามร้อยล้านจริงๆ…”

ฟังฮุ่ยทำเสียงสั่น ชาตินี้เธอยังไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย

แม้ตระกูลสวี่จะเป็นฐานะเป็นร้อยล้าน แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นธุรกิจ เงินสดก็ไม่ได้มีมากเท่าไหร่

แต่บัตรในตอนนี้กลับเป็นเงินสดจริงๆ เลยนะ!

หลินมั่วเอาบัตรออกมา ยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อแม่ เงินเข้าบัญชีแล้ว ไม่ต้องเป็นกังวลแล้วนะครับ”

“ไป พวกเรากลับบ้านกัน!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยตามหลินมั่วขึ้นรถไป ทั้งสองคนไม่ได้สติเป็นสักพักใหญ่เลย

พอมาถึงหน้าบ้าน อยู่ๆ ฟังฮุ่ยก็พูดว่า “คือว่า หลินมั่ว แก…ที่ก่อนหน้านี้แกพูดว่า เงินนี้จะให้ฉันกับพ่อแก…”

สวี่ปั้นซย่าพูดขัดเธอขึ้นมาทันที “แม่ เมื่อกี้พวกท่านพูดเองนะ ว่าเงินนี้พวกท่านจะไม่เอาแม้แต่สตางค์เดียว!”