หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 263

พอส่งสวี่ปั้นซย่าขึ้นตึกไป หลินมั่วก็จากไป

ยังไงที่นี่ก็เป็นบริษัท หลินมั่วเองก็ไม่สะดวกที่จะอยู่เป็นเพื่อนสวี่ปั้นซย่า

ยิ่งไปกว่านั้น คืนนี้เขายังมีเรื่องที่สำคัญที่จะต้องไปทำ

หลังจากที่ออกมาจากบริษัท หลินมั่วก็รู้สึกได้ว่าข้างหลังมีรถแอบตามเขามา

หลินมั่วแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตัว แล้วขี่รถจักรยานไฟฟ้าของตนขับวนไปวนมาในเมืองก่วงหยางอย่างช้าๆ

สุดท้าย หลินมั่วมาบริเวณพื้นที่ก่อสร้างที่ค่อนข้างจะเปล่าเปลี่ยวที่ขอบเมือง

อยู่ๆ รถที่อยู่ข้างหลังก็ส่งเสียงดังแล้วเร่งความเร็วพุ่งมาทางหลินมั่ว

นี่เป็นถนนซอยเล็กๆ ความกว้างของถนนก็ไม่ได้กว้างไปกว่ารถสักเท่าไหร่

รถคันนี้พุ่งเข้ามาแบบนี้ หลินมั่วไม่มีที่ที่จะหลบหลีกได้เลย

รถที่เสียงดังนั้นพุ่งชนเข้ามาชนจักรยานไฟฟ้าของหลินมั่วนั้นปลิว ตัวหลินมั่วเองก็ล้มลงไปกับพื้นแล้วสลบไป

มีคนหลายคนลงมาจากรถ ซึ่งผู้ที่เดินนำนั้นก็คือฮั่วซิ่งเซวียนนั่นเอง

สีหน้าเขาอึมครึม พอเขาโบกมือ คนที่อยู่ข้างๆ นั้นก็ไปยกตัวหลินมั่วเข้าไปในรถ

หลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน อยู่ๆ ก็มีรถอีกคันพุ่งชนเข้ามา แล้วลากรถจักรยานไฟฟ้าของหลินมั่วไปกำจัดทิ้ง

รถของฮั่วซิ่งเซวียนพาหลินมั่วไป ระหว่างนั้นก็หลบหลีกกล้องวงจรปิดตลอดทาง สุดท้ายก็มาที่ที่เปล่าเปลี่ยวที่อยู่ชานเมือง

พวกเขามัดหลินมั่วไว้แน่นตั้งแต่ตอนแรก ฮั่วซิ่งเซวียนใช้น้ำเย็นสาดให้หลินมั่วตื่นขึ้นมา

“นายแซ่หลิน พวกเราเจอหน้ากันอีกแล้วนะ!”

“รู้สึกประหลาดใจใช่ไหมหล่ะ”

ฮั่วซิ่งเซวียนยิ้มเยือกเย็นด้วยสีหน้าบูดเบี้ยว

หลินมั่วมองคนที่ยืนอยู่รอบๆ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ฮั่วซิ่งเซวียน นี่แกออกมาจากบ้านตระกูลโจวได้จริงเหรอเนี่ย”

“ดูเหมือนว่าตระกูลโจวจะขี้ขลาดกว่าที่ฉันคิดไว้เลยนะ”

“คนในตระกูลตายอยู่ในมือแก ยังจะปล่อยให้แกหนีมาได้อีกเหรอ”

ฮั่วซิ่งเซวียนโกรธจนหน้าเขียว “นายแซ่หลิน แกอย่ามาพูดเยาะเย้ยเลย”

“แกรู้ไหมว่าฉันจะต้องเสียอะไรไปบ้าง”

“เงื่อนไขเดียวที่ฉันจะมีชีวิตรอดได้ คือจะต้องยกสมาคมเภสัชกรรมในตลาดเมืองก่วงหยางให้ตระกูลโจวทั้งหมด!”

“หลินมั่ว แก…แกมันเลวทรามจริงๆ!”

ฮั่วซิ่งเซวียนโกรธจนสั่นไปทั้งตัว

ในครั้งนี้เสียรู้ถูกหลอก ไม่เพียงแต่เอาอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมาไม่ได้ แถมยังชดใช้ไปมากมายขนาดนี้ กลับไปเขาจะต้องถูกลงโทษแน่นอน!

หลินมั่วยักไหล่ “ฉันไม่ได้ให้แกฆ่าโจวเจ๋อนี่ แกอยากจะฆ่าเขาเอง”

“ก็อย่างว่าแหละ เจียงไท่กงตกปลา ตัวไหนเต็มใจก็มาติดเบ็ดเอง ยอมทำด้วยความเต็มใจนี่”

“ถ้าแกไม่ใส่ร้ายฉัน มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง”

ฮั่วซิ่งเซวียนกัดฟันแล้วอยู่ๆ ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “แกพูดถูกแล้ว เต็มใจติดเบ็ด!”

“แต่ต่อให้แกจะเจ้าเล่ห์แล้วมันจะยังไง!”

“วันนี้ตกอยู่ในมือฉัน แกจะต้องตายอย่างแน่นอน!”

“แต่เรื่องงานศพแกก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

“สวี่ปั้นซย่าภรรยาของแก แล้วก็ซ่งจื่อหลานคนนั้น ฉันจะดูแลพวกเขาแทนแกให้อย่างดีเลย ฮ่าฮ่าฮ่า…”