หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 277

หวงเหลียง “แม่ครับ นี่ไม่ใช่เรื่องที่พี่ปั้นซย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า”

“ร้านขายยาเซิ่งหยวนเป็นบริษัทมหาชนจำกัด มีมูลค่าบริษัทหลายพันล้านบาทและยังราคาขึ้นอีก”

“เปิดร้านใหญ่ขนาดนั้น คงจะไม่ไหว”

“แต่ถ้าเปิดร้านเล็กๆ แบบร้านค้าลูกโซ่น่าจะได้”

ฟังฮุ่ย “งั้นเหรอ”

“เล็ก เล็กขนาดไหน?”

“ปั้นซย่า ถ้าเปิดร้านเล็กเกินไปจริงๆ ให้ฉันสองคนเอ้อระเหยลอยชายทั้งวันไม่ดีกว่าเหรอ!”

สวี่ปั้นซย่าไม่มีทางเลี่ยง พูดไปพูดมาก็ดูเหมือนอยากจะเปิดร้านขายยาลูกโซ่ขนาดใหญ่

แต่ว่าเรื่องนี้ดูเหมือนเธอจะไม่สามารถขัดได้

เธอพิจารณาว่าเมื่อเปิดร้านขายยา ประการแรกต้องไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ประการที่สองต้องไม่ขาดทุน

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า “เอาแบบนี้ เปิดร้านค้าลูกโซ่”

“บริษัทจะจัดสรรเงินให้สิบล้านบาทเพื่อเป็นเงินทุน”

ฟังฮุ่ยไม่พอใจ “สิบล้านบาทมันน้อยเกินไป”

“บริษัทเครื่องยาสมุนไพรยังมีเงินตั้งสามสิบล้าน!”

สวี่ปั้นซย่าพูดทันทีว่า “แม่ นี่เป็นแค่เงินทุนเบื้องต้น”

“เมื่อพวกคุณทำได้แล้ว บริษัทจะลงทุนเพิ่มให้”

ฟังฮุ่ยมองไปที่สวี่เจี้ยนกง

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงดูไม่ค่อยดี แต่ก็พยักหน้าเป็นการอนุญาต

สุดท้ายสวี่ปั้นซย่าก็ได้จัดสรรเงินสิบล้านบาทให้พวกเขาเพื่อเปิดร้านขายยา เรื่องนี้ถึงจบลง

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่สวี่เจี้ยนกงก็เดินออกจากห้องทำงานอย่างเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ดูท่าทางคงไม่พอใจสวี่ปั้นซย่า

เมื่อส่งคนเหล่านั้นกลับไปแล้ว สวี่ปั้นซย่าก็มองไปที่หลินมั่วด้วยความรู้สึกเสียใจ “หลินมั่ว ขอโทษนะ พ่อกับแม่ของฉันพวกเขา...”

หลินมั่วโบกมือและพูดเสียงเบาว่า “ผมบอกแล้ว อย่าพูดว่าขอโทษกับผม”

“ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ผมจะสนับสนุนคุณ!”

สวี่ปั้นซย่าอบอุ่นใจ เธอกอดหลินมั่วแน่นและซบลงบนไหล่ของหลินมั่วราวกับว่าเธอกำลังกอดโลกทั้งใบอยู่

ในใจของหลินมั่วตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่สวี่ปั้นซย่ากอดเขา

แต่ทว่าความเงียบก็ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว เมื่อมีคนเคาะประตู

สวี่ปั้นซย่าปล่อยมือทันทีพร้อมกับแก้มที่ยังคงแดงปลั่ง

หลินมั่วพูดเสียงเบาๆ “คุณเป็นภรรยาของผม ผมจะจัดการยังไง แน่นอนว่าต้องถามคุณ!”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มและหัวเราะ “คนโง่”

“ก็ได้ เก็บเงินไว้ก่อน มันเป็นเงินส่วนตัวของพวกเรา แบบนี้โอเคแล้วใช่ไหม!”

หลินมั่วพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เมื่อสวี่ปั้นซย่าเก็บของเสร็จและกำลังจะออกไปเธอก็พูดขึ้นทันทีว่า “เออใช่ คุณกลายเป็นหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลได้อย่างไร”

หลินมั่วยิ้มเบาๆ “ผมมีความชำนาญในการรักษาที่เป็นเลิศ คณบดีจึงเลื่อนขั้นให้ผมเป็นหัวหน้าแผนก!”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มทันที เธอยื่นมือไปแตะหน้าผากของหลินมั่ว “ไม่จริงจัง!”

“โอเค ฉันจะไปประชุมแล้ว คุณรอกินข้าวพร้อมฉันนะ!”

เมื่อพูดเสร็จ สวี่ปั้นซย่าก็หันหลังเดินออกไป

แต่เมื่อเดินมาถึงประตู เธอก็หันกลับไปทันที

เดินเข้าไปหาหลินมั่วอย่างรวดเร็วพร้อมทั้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบหลินมั่วจนใบหน้าแดงก่ำถึงเดินออกไป

จิตใจของหลินมั่วตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง!

ในขณะเดียวกันเหลาหู่ก็โทรมาทันที “คุณหลิน แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว!”