หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 303

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยความงุนงง “คุณ...คุณจำคนผิดหรือเปล่า...

...ฉันไม่รู้จักคุณนี่คะ!”

คนรับใช้ของฮั่วเทียนเฉิงพูดขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง “ขอแนะนำนะครับ!...

“ท่านนี้คือคุณชายฮั่ว ฮั่วเทียนเฉิง จากตระกูลฮั่วแห่งเมืองหลวง และเป็นผู้สืบทอดของตระกูลฮั่ว!”

หลังจากประโยคนี้ถูกพูดออกมา ภายในห้องก็เกิดความวุ่นวายขึ้น

สิบตระกูลใหญ่แห่งเมืองหลวง นั่นเป็นถึงความยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

ยิ่งเป็นผู้สืบทอดของตระกูลฮั่วด้วยแล้ว นั่นมันทรงพลังยิ่งกว่า

แม้แต่ท่านผู้เฒ่าและผู้นำของสิบตระกูลใหญ่ในเมืองก่วงหยาง ก็ยังสู้ฮั่วเทียนเฉิงไม่ได้!

คิดไม่ถึงว่าคนใหญ่คนโตแบบนี้จะมาปรากฏตัวที่นี่ด้วยเช่นกัน!

สีหน้าของสวี่หลิงหลิงเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธอคาดหวังว่าคนที่ถูกเชิญจะเป็นตัวเธอเอง

ถ้าเธอถูกผู้สืบทอดแห่งสิบตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงเชิญชวนละก็ จะให้เธอทำอะไรเธอก็ยอมทั้งนั้น!

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยดีใจมาก

ถ้าสวี่ปั้นซย่าสามารถเกาะผู้สืบทอดของตระกูลฮั่วขึ้นไปได้ละก็ พวกเขาก็คงจะกลายเป็นหนูตกถังข้าวสารขึ้นมาจริงๆ

ถึงตอนนั้น แม้แต่สิบตระกูลใหญ่แห่งเมืองก่วงหยางก็คงจะต้องเคารพพวกเขา

“ปั้นซย่า รีบตอบรับไปสิ!...

...แหม เจ้าเด็กคนนี้ เหม่ออะไรอยู่...

...คุณชายฮั่ววางใจได้เลยค่ะ พวกเราจะเตรียมตัวให้พร้อมแน่นอน...

...ขอบคุณคำเชิญของคุณชายฮั่วมากๆ นะคะ ขอบคุณจริงๆ!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างต่อเนื่อง

ฮั่วเทียนเฉิงพยักหน้าอย่างพอใจ ขณะที่กำลังจะหันหลังเดินออกไปนั้น

จู่ๆ สวี่ปั้นซย่าก็พูดขึ้น “ฉันไม่ไป!”

สีหน้าของฮั่วเทียนเฉิงเปลี่ยนไปทันที คนรับใช้ของเขาโกรธมาก “คุณพูดว่าอะไรนะ”

สวี่ปั้นซย่า “คุณชายฮั่ว ขอโทษจริงๆ นะคะ...

...ฉันไม่รู้จักคุณมาก่อน และฉันก็ไม่ได้อยากเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลอะไรนั่นด้วย...

...คุณไปชวนคนอื่นมาเป็นคู่เต้นรำของคุณเถอะค่ะ ขอบคุณความหวังดีของคุณมาก!”

ฮั่วเทียนเฉิงหันหน้ามาพร้อมกับสายตาดุร้าย “สวี่ปั้นซย่า ผมจะให้โอกาสคุณพูดใหม่อีกครั้งหนึ่ง!”

...คนแบบนายไปเข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนความรู้ทางการแพทย์ เป็นการลดระดับของการประชุมเสียเปล่าๆ...

...มาจัดการสุนัขรับใช้ซะ ฉันมองแล้วจะได้ไม่หงุดหงิด!”

คนรับใช้สองสามคนพุ่งตัวเข้าไปปะทะทันที

ภายในห้องเกิดความโกลาหลขึ้นทันที สวี่หย่งฉิ้งและคนอื่นๆ ดูชอบใจมาก พวกเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะให้สวี่ปั้นซย่าและครอบครัวของเธอถูกฮั่วเทียนเฉิงทำร้ายจนตาย

เฉินเซิ่งหยวนตบโต๊ะและยืนขึ้นด้วยความไม่พอใจ “ฮั่วเทียนเฉิง มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”

ฮั่วเทียนเฉิงเตะเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ออกไปและตะโกนขึ้น “ฉันทำอะไรเกินไปอย่างนั้นหรือ!...

...เฉินเซิ่งหยวน กูจะพูดอีกรอบนะ มึงไม่ใช่หนานป้าเทียน!...

...ถ้ายังพูดมากอีกกูจะจัดการมึงไปด้วย!”

เฉินเซิ่งหยวนใบหน้าซีดเซียว สิบตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง แน่นอนว่าต้องมีอำนาจในการทำตัวหยิ่งผยองแบบนี้

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นเพียงแค่ลูกน้องของหนานป้าเทียน ฮั่วเทียนเฉิงไว้หน้าหนานป้าเทียน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไว้หน้าเขาด้วย

ในขณะนั้นเอง พวกเหล่าสุนัขรับใช้ก็พุ่งตัวมาถึงที่ด้านข้างของหลินมั่วแล้ว

เหลาหู่กำลังจะเอื้อมมือออกไปกันไว้ แต่ก็ถูกคนหนึ่งในนั้นต่อยไปที่หน้าจนเลือดกบปาก