หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 307

สวี่ปั้นซย่าโล่งอกได้ไม่ถึงหนึ่งนาที หลังจากได้ยินสิ่งที่พ่อกับแม่พูด ก็โกรธมากจนหน้าแดงก่ำ

“พ่อคะ แม่คะ พวกท่านไม่ต้องยุ่งเรื่องของบริษัทได้ไหม…

…ฉันไม่อยากพูดอีกรอบ ฉันจะสนับสนุนหลินมั่วอย่างแน่นอน และฉันก็จะไม่หย่ากับเขาด้วย! …

…พอเถอะค่ะ พวกท่านกลับบ้านเถอะ ฉันขอร้องพวกท่านไม่ต้องสนใจเรื่องของบริษัทแล้ว ได้ไหมคะ”

สวี่เจี้ยนกงพูดขึ้นด้วยความโมโห “แกคิดว่าพวกเราอยากจะสนใจแกนักหรือ…

…พวกเรากลัวว่าแกจะเลือกเดินผิดทาง!…

…แกเป็นลูกสาวของฉัน พวกเราจะทำร้ายแกได้อย่างไร…

…พ่อกับแม่เคยผ่านมาก่อน จิตใจของคนในสังคมนี้โหดเหี้ยมขนาดไหน พวกเราเห็นมาเยอะแล้ว…

…คนนี้น่ะ ทำผิดแค่เล็กน้อยก็ไม่เป็นไร…

…แต่ความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ แม้จะครั้งเดียวก็ห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้น…

…ทันทีที่ทำผิดไป ชีวิตทั้งชีวิตก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!”

สวี่ปั้นซย่าพูดขึ้นอย่างรีบร้อน “พ่อรู้ได้อย่างไรว่าหลินมั่วคิดผิดล่ะคะ…

…ถ้าเขาคิดถูกล่ะ”

ฟังฮุ่ยโบกมือทันที “ไม่มีถ้า!…

…นี่มันไม่มีทางถูกเลยแม้แต่น้อย!…

…เธอจะให้เขาไปประลองฝีมือกับหมอเทวดาเซวีย หลี่ว์ซานเจิน?…

…เขาทำอะไรเป็นบ้าง…

…แม่ว่าจะมีเฉินเซิ่งหยวนคอยช่วยเหลือ แต่วิชาแพทย์ของผู้อาวุโสเฮ่อคนนั้นก็ไม่เท่าไร…

…ถ้าประลองฝีมือกับหมอเทวดาเซวียขึ้นมา ผู้อาวุโสเฮ่อคนนั้นเทียบไม่ติดเลยสักนิด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลี่ว์ซานเจินเลย!…

…นี่มันไม่เรียกว่าเดิมพันแล้ว ถ้าเดิมพัน อย่างน้อยก็ต้องมีโอกาสชนะอยู่บ้าง นี่มันเป็นการเอาเงินไปทิ้งชัดๆ!…

…ปั่นซย่า แกมีสติหน่อย เลิกทำตัวโง่เง่าสักทีได้ไหม”

สวี่ตงเสวี่ยก็ยิ้มเย้ยหยันขึ้นเช่นกัน “พี่ ฉันบอกพี่แบบนี้แล้วกัน…

…แม้ว่านายแซ่หลินคนนี้จะชนะขึ้นมาจริงๆ ก็ถือซะว่าฉันมีตาหามีแววไม่…

“ฉันจะควักลูกตาไม่มีแววคู่นี้ออกมาให้เขาเลย โอเคไหม”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนตัวสั่นเทา “ทุกคนไม่ต้องพูดเรื่องนี้กับฉันแล้ว!…

…เรื่องการลงทุนของบริษัทเป็นเรื่องของฉัน ไม่จำเป็นต้องให้ทุกคนมาเป็นห่วง!”

น้ำตาของสวี่ปั้นซย่าทะลักออกมา เธอจับแม่ที่ทำตัวไม่ยอมอะไรไว้ เธอก็ไม่มีทางอื่นเช่นกันนี่

ขณะนั้นเอง หลินมั่วก็ถอนหายใจออกมา “ปั้นซย่า ช่างเถอะ…

…ไม่ต้องใช้เงินสองร้อยล้านของบริษัทลงทุนแล้ว…

…ผมรู้เจตนาของคุณก็พอแล้ว!”

สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจออกมาพร้อมน้ำตาและพูดขึ้นเสียงเบา “พอแล้ว แม่ ฉันไม่ลงทุนแล้ว ฉันไม่ลงทุนแล้วยังไม่พอใจอีกหรือ”

ฟังฮุ่ยยังคงไม่ยอม “ไม่ได้!…

…แกต้องหย่ากับเขาด้วย!…

…ถ้าไม่อย่างนั้นละก็ ถ้าเขาแพ้ขึ้นมาจะต้องเดือดร้อนครอบครัวเราแน่!…

…ถ้าหย่าแล้ว ครอบครัวเราก็จะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!”

สวี่ปั้นซย่าร้อนใจขึ้นมา “แม่ แม่พูดให้มันรู้เรื่องหน่อยได้ไหม!…

…นี่มันเป็นแค่การลงทุน การลงทุนก็ย่อมมีความเสี่ยงอยู่แล้ว…

…ถึงแม้ว่าจะแพ้ คนเหล่านั้นก็ยอมลงทุนด้วยความเต็มใจ มันจะเป็นการทำให้ครอบครัวเราเดือดร้อนได้อย่างไร…

…ฉัน ฉันก็ยอมถอนเงินลงทุนแล้ว แม่จะบังคับให้ฉันไปตายด้วยหรือ…”