หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 314

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยเดินลงมาอย่างมีความสุข หวงเหลียงกับสวี่ตงเสวี่ยรออยู่ในรถ

“พ่อคะ แม่คะ เป็นอย่างไรบ้าง”

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเต็มไปด้วยความหวัง

ฟังฮุ่ยยิ้มออกมาอย่างได้ใจ “พ่อของลูกจัดการด้วยตัวเอง มีเรื่องไหนบ้างที่ไม่สำเร็จ...

...คุณชายฮั่วสุภาพกับเรามาก ทั้งชงชาทั้งดึงเก้าอี้ให้...

...ผู้สืบทอดของตระกูลใหญ่ไม่เหมือนกับคนอื่นจริงๆ ด้วย...

...ไม่ว่าจะเป็นการพูดการจา แมลงสาบของเมืองก่วงหยางเทียบไม่ติดเลยแม้แต่น้อย...

...คุณชายฮั่วยังต้อนรับปั้นซย่ามากด้วย”

“ทันทีที่พ่อบอกว่าปั้นซย่าจะชวนเขากินข้าว เขาก็ตอบตกลงทันที...

...ถ้าจะให้พ่อพูด เรื่องของเขากับปั้นซย่าจะต้องสำเร็จแน่นอน!”

สวี่ตงเสวี่ยดีใจมาก “จริงหรือคะ...

...ถ้าอย่างนั้น...ต่อไปนี้คุณชายฮั่วก็จะเป็นพี่เขยของหนูแล้วหรือ...

...ดีมากเลย!...

...หึ มีคุณชายฮั่วเป็นพี่เขย หนูจะรอดูว่าในเมืองก่วงหยางยังจะมีใครไม่เคารพหนูอีกบ้าง!...

...แม่คะ คืนนี้ตอนกินข้าวชวนหนูไปด้วยนะคะ...

...หนูจะคุยกับพี่เขยให้เยอะๆ หน่อยจะได้สานสัมพันธ์ให้ลึกขึ้น!”

ฟังฮุ่ยกลอกตาไปครั้งหนึ่ง “ไม่ได้!...

...ลูกไปแล้วมันจะกลายเป็นอะไรไปแล้ว...

“คืนนี้เป็นเรื่องสำคัญของพี่สาวลูก ลูกอย่าเข้าไปแทรกเลย!”

สวี่ตงเสวี่ยเบะปาก “แม่คะ หนูก็อยากช่วยพี่พูดสักหน่อยไงคะ...

...อีกอย่าง ด้วยนิสัยของพี่แล้ว คืนนี้ไปกินข้าวกับเขาไม่รู้ว่าจะไว้หน้าเขาหรือเปล่า...

...ถ้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นอีก การลำบากครั้งนี้ของพ่อกับแม่ก็คงสูญเปล่า...

...หนูตามไปด้วย อย่างน้อยก็ช่วยเรื่องต่างๆ ได้ ถึงตอนนั้นจะได้ไม่น่าอับอาย!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “เสวี่ยเอ๋อร์พูดถูก...

...ถึงอย่างไรปั้นซย่าก็เป็นพี่สาวของเสวี่ยเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์ตามไปด้วยก็เป็นเรื่องที่ควรทำ...

หวงเหลียงเกือบจะระเบิดความโมโหออกมา บัดซบเอ๊ย ตอนนี้มารู้สึกว่าเชื่อเสียงของกูไม่ดีแล้วหรือ

เมื่อก่อนตอนที่ครอบครัวมึงตกระกำลำบาก อยากจะให้ลูกสาวแต่งกับกู ก็มาขอร้องกูเสียยกใหญ่

ตอนที่กูหาคนมาช่วยจนทำให้ครอบครัวพวกมึงกลับเป็นปกติ พวกมึงก็เอาความดีของกูไปพูดจนทั่ว ยังบอกอีกว่าถ้าจะหาลูกเขยก็ควรหาคนแบบนี้

ดีนี่ พอตอนนี้ปีนขึ้นไปที่สูงได้แล้วก็รู้สึกว่ากูไม่ดีขึ้นมาเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นกูชอบสวี่ปั้นซย่า ใครจะยอมแต่งงานกับของไม่ได้คุณภาพแบบสวี่ตงเสวี่ยกัน!

แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้เขาทำได้แค่เก็บไว้ในใจเท่านั้น

ตระกูลสวี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขาทำได้แค่กลืนความโกรธลงไปเท่านั้น

สวี่ตงเสวี่ยก็ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้เช่นกัน “เอาละ แม่ฉันพูดถูก...

...คืนนี้คุณพาพวกเราไปส่ง ส่วนคุณก็หาอะไรกินเอง...

...แต่ไม่ต้องไปไกลเกินนะ พวกเรากินเสร็จแล้วคุณต้องไปรับพวกเราอีก...

...ถึงแม้ว่าตระกูลของพวกเราจะสู้ตระกูลฮั่วไม่ได้ แต่ถ้ามีคนพูดออกไปว่าพวกเราไม่มีรถมารับละก็ คงจะไม่ดีเท่าไร...

...หวงเหลียง คืนนี้อย่าทำพังล่ะ เข้าใจไหม”

หวงเหลียงพยักหน้า และไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความมืดครึ้มในดวงตาของเขา

สวี่ตงเสวี่ยยังคงปรึกษาเรื่องชุดที่จะใส่ในคืนนี้กับสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอยู่ และจะไปที่นั่นอย่างไรเพื่อให้ดูสง่างาม ไม่มีใครสังเกตถึงความคิดของหวงเหลียงเลยแม้แต่น้อย