หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 364

สวี่ปั้นซย่าหน้าแดงและกัดฟันพูด “หนูจะช่วยน้อง แต่หนูจะไม่ช่วยเธอด้วยการให้หลินมั่วต้องมาเสียสละ!”

“จำไว้ หลินมั่วไม่ได้ติดค้างอะไรครอบครัวเรา ครอบครัวเราต่างหากที่เป็นหนี้เขา!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างรีบร้อน “งั้นแกจะช่วยน้องยังไง”

“ในเมื่อทางโน้นเจาะจงชื่อหลินมั่ว!”

สวี่ปั้นซย่าไม่ตอบ เธอคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรกลับ

เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น “มีอะไร ยังไม่เรียบร้อยอีกหรือ”

“พวกแกกำลังทดสอบความอดทนของฉันอยู่หรือเปล่า”

สวี่ปั้นซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า “บอกมาซิ เท่าไร ถึงจะยอมปล่อยน้องสาวของฉัน!”

“ขอแค่คุณบอกตัวเลขมา ต่อให้ต้องขายอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ หรือขายทรัพย์สินทั้งหมด ต่อให้ฉันต้องไปกู้เงิน ฉันจะรวบรวมมาให้ทั้งหมดแน่นอน!”

เธอตัดสินใจแล้วว่า ต่อให้ต้องเป็นหนี้ท่วมหัว เธอก็จะช่วยสวี่ตงเสวี่ยให้ได้

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะไม่ยอมให้หลินมั่วเสียสละเพื่อเรื่องนี้!

ชายคนนั้นเยาะเย้ย “อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมีค่าเท่าไรกันเชียว”

“ต่อให้เป็นเงินหมื่นล้านของหลินมั่วนั่น ข้าก็ไม่เห็นในสายตาหรอก”

“สิ่งที่ฉันต้องการก็คือให้หลินมั่วเสียหน้า!”

“จำไว้ ทำตามที่ฉันบอก”

“อย่าโทรมาอีก ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอโทรมาหนึ่งครั้ง ฉันจะตัดอวัยวะของน้องสาวเธอหนึ่งชิ้น”

“ถ้าคิดว่าน้องสาวทนได้ ก็ลองดู”

เมื่อชายคนนั้นตัดสายโทรศัพท์ สีหน้าของสีปั้นซย่าก็ซีดขาวลงทันที

ถ้าอีกฝ่ายไม่ต้องการเงิน เรื่องนี้ ไม่มีหนทางแล้วจริงๆ

ฟังฮุ่ยพูดเสียงสั่น “แม่...แม่บอกแล้วว่าไม่ได้...”

ในเวลานี้ ฟังฮุ่ยคุกเข่าลงกับพื้น

เธอจับแขนของสวี่ปั้นซย่าพลางพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “ปั้นซย่า ถือว่าแม่ขอร้องนะ ลูกรีบโทรศัพท์หาหลินมั่วเร็วเข้า บอกให้เขาช่วยเสวี่ยเอ๋อร์!”

“เสวี่ยเอ๋อร์ก็เป็นญาติของเขาเหมือนกัน!”

สวี่ปั้นซย่ามีสีหน้าลำบากใจ เธอพูดอย่างจนปัญญา “แม่คะ แม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว มาแบบนี้ทุกที!”

“เพื่อให้หนูมีสามีรวยๆ เมื่อทำให้ฝันที่จะมีบ้านที่ร่ำรวยของพวกคุณ พวกคุณดูสิว่าพวกคุณทำอะไรลงไป”

“ครั้งก่อนถ้าไม่ใช่หลินมั่วมาช่วยเหลือได้ทันเวลา หนู...หนูคงถูกฮั่วเทียนเฉิงคนนั้นย่ำยีไปแล้ว ถึงตอนนั้น ความฝันทั้งหมดของพวกคุณก็คงจะพังทลายไปด้วย!”

“แต่ตอนนี้ พวกคุณให้หนูโทรศัพท์หาหลินมั่ว บอกให้เขาทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง พวกคุณมีสิทธิ์อะไร”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยแสดงออกถึงความกระอักกระอ่วนใจ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้เป็นพ่อก็กัดฟันพูดขึ้น “ปั้นซย่า ลูกจำเป็นต้องคำนวณให้ชัดขนาดนั้นเลยหรือ”

“ในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกัน ความรักในครอบครัวถึงจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด! "

“พวกเรามันคนแก่ บางทีเราอาจเคยทำอะไรผิดมาก่อน ”

“แต่ท้ายที่สุดแล้ว ก็เพื่อลูกนะ!”

“ว่าไปแล้ว การแข่งขันในครั้งนี้ เขาไม่ชนะหรอก”

“ในเมื่อผลลัพธ์ถูกกำหนดไว้แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมให้เขาช่วยเสวี่ยเอ๋อร์ล่ะ”

ฟังฮุ่ยพยักหน้าหงึกๆ “ใช่แล้วล่ะ!”

“ยังไงเขาก็ต้องแพ้ งั้นก็ตามน้ำช่วยเสวี่ยเอ๋อร์ไม่ดีกว่าเหรอ!”

“ไม่ใช่ว่าเหมือนกันหรอกหรือไง”