หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 366

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนตัวสั่น การก่อความวุ่นวายของคนแก่สองคนนี้ ทำให้เธอหมดอาลัยตายอยากจริงๆ

ในขณะนี้สวี่เจี้ยนกงเดินไปที่ริมหน้าต่าง และเห็นว่าสวี่ปั้นซย่ายังคงไม่พูดอะไร

เขากัดฟันกรอด และทันใดนั้นก็ทุบกำปั้นลงบนหน้าต่าง ทุบจนกระจกแตกแหลกละเอียด และมือของเขาก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดทันที

“พ่อ!” สวี่ปั้นซย่ากรีดร้องและวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อสวี่เจี้ยนกงเห็นเช่นนี้ เขาก็ก้าวเท้าข้างหนึ่งออกไปนอกหน้าต่างทันทีและตะโกนออกมาว่า “อย่าเข้ามา!”

“จะใครก็อย่าเข้ามา!”

“พวกเธอยืนอยู่ตรงนั้นแหละ จะใครก็อย่ามาสนใจฉัน!”

ฟังฮุ่ยส่งเสียงตะโกนด้วยความตกใจ “คุณสามี คุณบ้าไปแล้วเหรอ”

“คุณ…คุณรีบลงมาเร็ว รีบมาห้ามเลือดก่อน”

สวี่เจี้ยนกงตะโกนออกมาด้วยความโมโห “ห้ามเลือดอะไร”

“ให้ฉันตายๆ ไปเถอะ!”

“ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นคนแก่ที่เห็นลูกตายเร็วกว่าตัวเอง!”

สวี่ปั้นซย่าร้อนรนกระวนกระวาย “พ่อ พ่ออย่าพูดแบบนี้”

“พ่อลงมาก่อน ลงมาก่อนนะ!”

สวี่เจี้ยนกง “ฉันจะไม่ลงไป!”

“ปั้นซย่า ถ้าแกไม่ช่วยน้องสาวแก ฉันก็จะตายให้แกดู!”

“ฉันจะนับถึงสาม ถ้าแกไม่โทรไป ฉันก็จะกระโดดลงไปเลย”

“ฉันเลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ ก็ไม่ได้ขอให้แกมากตัญญูต่อฉัน พอฉันตายไปแล้ว อย่าลืมฝังศพน้องสาวแกไว้ข้างๆ ฉันด้วยล่ะ”

“ตอนมีชีวิตอยู่ฉันดูแลเธอให้ดีไม่ได้ พอตายไปแล้ว ฉันจะดูแลเธอให้ดี...”

ในขณะที่พูดสวี่เจี้ยนกงก็เริ่มเช็ดน้ำตา

สวี่ปั้นซย่าแทบจะบ้าตาย เธอครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และสุดท้ายก็กัดฟันพูดออกไปว่า “พ่อ ฉันจะโทร! ฉันจะโทรไปแล้วยังไม่โอเคอีกเหรอ”

“ลงมาก่อน แล้วฉันจะโทรหาหลินมั่วเดี๋ยวนี้แหละ!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสบตากัน มีความดีอกดีใจในชัยชนะอยู่ในดวงตาของทั้งสองคน

“แกโทรเดี๋ยวนี้เลย!”

“แกโทรเสร็จแล้ว ฉันถึงจะลงไป!”

สวี่เจี้ยนกงพูดเสียงดัง

สวี่ปั้นซย่าโกรธมาก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น

ด้วยความอับจนหนทาง เธอจึงทำได้แค่ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาหลินมั่ว และพูดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในครอบครัวให้หลินมั่วฟัง

หลังจากวางสาย สวี่ปั้นซย่าราวกับไร้สิ้นเรี่ยวแรง เธอทรุดลงกับพื้น

ชายคนนั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยความลำพองใจ “ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย!”

ทันใดนั้นสวี่ปั้นซย่าก็พูดว่า “ฉันทำตามที่คุณต้องการแล้ว แต่คุณช่วยตอบคำถามฉันสักข้อได้ไหม”

ชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง “คำถามอะไร”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “พวกคุณจับน้องสาวฉันไปได้ยังไง”

ชายคนนั้นหัวเราะเสียงดังขึ้นมาทันที “จับเหรอ”

“พวกผมยังต้องจับด้วยเหรอ”

“สวี่ปั้นซย่า คุณรู้ไหมว่าน้องสาวของคุณวิ่งมาที่นี่ด้วยตัวเอง แล้วก็เข้าไปติดกับเองน่ะรู้ไหม”

“พูดกันตามจริง พวกผมก็เกือบลืมไปแล้วว่าคุณมีน้องสาวแบบนี้”

“สุดท้ายเธอกับสามีของเธอก็วิ่งมาหาคุณชายฮั่วตระกูลผมด้วยตัวเอง อยากจะพูดอธิบายอะไรกับคุณชายฮั่วของผมหน่อยไหมล่ะ”

“สวี่ปั้นซย่า ผมอยู่กับคุณชายฮั่วมาหลายปีแล้ว ผมยังไม่เคยเห็นคนโง่ขนาดนี้มาก่อนเลยนะ”

“คนที่วิ่งมาหาเรื่องตายด้วยตัวเอง พบเจอได้น้อยมากจริงๆ!”

“ฮ่าๆ...”

สวี่ปั้นซย่าวางสาย และหันไปมองฟังฮุ่ย

ฟังฮุ่ยหน้าแดงก่ำ และพูดพึมพำเบาๆ ว่า “เด็กคนนี้ ทำไม...ทำไมถึงได้ทำเรื่องแบบนี้เนี่ย...”