หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 396

เมื่อเห็นหลินมั่วถูกจับมัด ฮั่วเทียนเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและยิ้ม “นายแซ่หลิน นายกล้ามากนะ”

“ฉันว่าไม่คุ้มเลยที่จะยอมสละชีวิตเพื่อช่วยตาแก่ใกล้ตายกับผู้หญิงใจง่ายแบบนี้”

“ได้ ในเมื่อนายให้ความร่วมมือขนาดนี้ งั้นฉันจะทำตามที่พูด”

“ปล่อยพวกมันไปซะ”

ฮั่วเทียนเฉิงปล่อยมือ ก่อนจะเหวี่ยงเฮ่อเชียนเสวี่ยออกไป “ไปให้พ้น”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพุ่งเข้าไปช่วยผู้อาวุโสเฮ่อด้วยความตื่นตระหนก

แต่ผู้อาวุโสเฮ่อกลับผลักเฮ่อเชียนเสวี่ยออกไป พลางพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “คุณชายฮั่ว คุณ... คุณฆ่าผมเลยก็ได้...”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณหลิน ปล่อยคุณหลินไปเถอะ...”

ฮั่วเทียนเฉิงตวาดด้วยความโกรธ “ตาแก่ ฉันให้โอกาสแกแล้วนะ ออกไปซะ”

“อย่าทำให้ฉันโกรธ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแกก่อนเป็นคนแรก”

ผู้อาวุโสเฮ่ออยากขอร้องอ้อนวอนต่อ แต่หลินมั่วกลับพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสเฮ่อ พาคุณเฮ่อออกไปก่อนเถอะครับ”

“คุณหนานรออยู่ด้านนอก เขาต้องมีวิธีช่วยผมแน่ครับ”

ผู้อาวุโสเฮ่อตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขารู้ว่าหลินมั่วต้องการเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาออกไป

หากหนานป้าเทียนมีหนทางจริงๆ เขาคงเข้ามาช่วยเหลือนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้ด้วยล่ะ

“คุณหลิน...”

หลินมั่วขัดจังหวะ “ผู้อาวุโสเฮ่อ อย่าเสียเวลาอีกเถอะ”

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นอะไร”

“คุณเฮ่อ รีบพาปู่ของคุณออกไปเร็วเข้า”

เฮ่อเชียนเสวี่ยมองดูหลินมั่วด้วยความซาบซึ้ง ก่อนจะบังคับผู้อาวุโสเฮ่อให้ออกไป

ฮั่วเทียนเฉิงถือกริชพลางเดินไปหาหลินมั่วช้า ๆ “หลินมั่ว ในที่สุดนายก็ตกอยู่ในกำมือของฉันแล้ว”

“บอกมา เรื่องระหว่างเราจะสะสางกันยังไงดี”

หลินมั่วแสดงออกอย่างสงบ “นายอยากสะสางยังไง”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะ “ง่ายมาก”

“ส่งมอบทรัพยากรทั้งหมดที่ได้รับจากเมืองก่วงหยางในครั้งนี้ให้กับตระกูลฮั่วของฉัน”

“จากนี้ไปนายต้องเข้าร่วมตระกูลฮั่ว และทำงานเพื่อฉันคนเดียว”

“ถูกต้อง ถ้าฉันกลับไปคราวนี้ ฉันจะต้องถูกครอบครัวลงโทษแน่นอน”

“แต่โทษของการทำให้สิบตระกูลหลักในมณฑลก่วงโกรธ นายคิดว่าตัวเองจะรอดงั้นเหรอ”

“ตระกูลฮั่วไม่มีทางปล่อยนายไปแน่ ถึงตอนนั้นนายจะไม่ได้ตามคนเดียว แต่ยังเดือดร้อนถึงสวี่ปั้นซย่าเมียของนายอีกด้วย”

“หลินมั่ว ร่วมมือกับฉันปกป้องชื่อเสียงเกียรติยศเถอะ หากนายไม่ร่วมมือกับฉัน นายจะออกจากที่นี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“จะเลือกทางไหน ฉันหวังว่านายจะคิดให้ดีๆ”

จากนั้นฮั่วเทียนเฉิงก็แทงกริชลงบนพื้นต่อหน้าหลินมั่ว เพิ่มแรงกดดันทางจิตใจให้กับเขาอย่างเห็นได้ชัด

หลินมั่วยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณชายฮั่ว ฉันขอโทษด้วย เกรงว่าฉันจะร่วมมือกับคนตายไม่ได้”

ฮั่วเทียนเฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็จ้องมองอีกฝ่ายและพูดว่า “นายหมายความว่ายังไง ใครตาย?”

หลินมั่วหัวเราะเบา ๆ และทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณหนาน พวกคุณลงมือได้เลย”

หลังจากสิ้นเสียง หน้าต่างรอบข้างก็ถูกทุบจนแตกและคนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งทะยานเข้ามา

สีหน้าของฮั่วเทียนเฉิงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขารีบลุกขึ้นและตะโกน “ใครกล้าเข้ามา ฉันจะฆ่ามันทิ้ง...”

ก่อนที่จะพูดจบ ร่างกายของฮั่วเทียนเฉิงก็ทรุดตัวลงกับพื้น