หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 412

สวี่ปั้นซย่าทำตัวไม่ถูก “เหลาหู่ มันไม่เหมือนกันนี่คะ...

...วิลล่านี้เหล่าจางกับคนอื่นๆ สิบกว่าคนร่วมกันซื้อให้พวกเรา...

...คุณ คุณคนเดียวให้ของมีค่ามากมายขนาดนี้ นี่มันมากเกินไปแล้วนะคะ!”

เหลาหู่หัวเราะออกมาเสียงดัง “ประธานสวี่ครับ จะพูดแบบนั้นไม่ได้นะครับ...

...เงินลงทุนของพวกเหล่าจางสิบกว่าคนรวมกันได้สองร้อยล้าน...

...ผมคนเดียวลงทุนไปร้อยกว่าล้าน...

...ถ้าพูดถึงเรื่องกำไรละก็ แค่ผมคนเดียวก็เกือบจะเท่าพวกเขาสิบกว่าคนรวมกันแล้วครับ”

สวี่ปั้นซย่าพูดไม่ออก จึงมองไปที่หลินมั่วอย่างจนปัญญา

หลินมั่วยิ้มออกมาเล็กน้อย “เอาละ เหลาหู่ คุณก็ไม่ต้องพูดอะไรเกรงใจแบบนั้นแล้ว...

...หลังจากนี้ก็ไม่ต้องใช้เงินสิ้นเปลืองแล้ว พวกเราคนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องลำบากกับเรื่องพวกนี้หรอก...

...พวกเราเป็นคนกันเอง ไม่เหมือนกับคนอื่น เข้าใจไหม”

เหลาหู่พยักหน้าอย่างต่อเนื่องด้วยความดีใจ “เข้าใจ เข้าใจครับ!”

สวี่ปั้นซย่าทำอะไรไม่ถูกเลย เธออยากให้หลินมั่วปฏิเสธนาฬิกาสองเรือนนั้นไป

คิดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะรับไว้ซะงั้น

ยังบอกให้เหลาหู่ไม่ต้องเกรงใจอีก

ควรจะเป็นเราสองคนที่ต้องเกรงใจไม่ใช่หรือ

เธอไม่รู้เลยว่าเหลาหู่ดีใจจนแทบจะตัวสั่นอยู่แล้ว

คนกันเอง ที่หลินมั่วพูดออกมาถึงจะเป็นปัจจัยหลัก!

เหลาหู่วางซองเอกสารสองซองไว้ที่นั่นและขอตัวกลับไปก่อน

หลังจากที่หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าเพิ่งจะกลับเข้าไปในบ้านได้ไม่นาน สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็มาถึงแล้ว

“ว้าว ลานบ้านของที่นี่กว้างพอให้จอดรถได้เป็นว่าเล่นเลย”

สวี่เจี้ยนกงพูดไปพลางหัวเราะชอบใจ

ฟังฮุ่ยดูจะชอบใจมากกว่า “แน่นอนสิ!...

...เมื่อกี้ฉันถามเจ้าหน้าที่มาแล้ว วิลล่าหลังนี้เป็นหลังที่แพงที่สุดของที่นี่...

...ลานบ้านกว้างหลายร้อยตารางเมตรเลยนะ ด้านในยังมีโรงจอดรถอีกสองหลัง...

...จอดรถได้ไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ...

...คุณดูสระว่ายน้ำฝั่งนั้นสิ สวยมากเลย”

...เพื่อนสาวคนหนึ่งเคยมาอวดว่ารู้จักกับเศรษฐีสาวที่ขับมาเซราติด้วย...

...ว้าว รถคันนี้สุดยอดมากเลย ถ้าฉันมีโอกาสได้ขับก็คงจะดี”

ส่วนหวงเหลียงกลับมองไปยังรถเมอร์เซเดสเบนซ์ จีคลาสคันนั้นด้วยความตื่นเต้น ชายหนุ่มทุกคนต่างก็สนใจรถSUV อยู่แล้ว

ฟังฮุ่ยไม่เข้าใจเรื่องรถ จึงถามไปด้วยความประหลาดใจ “รถคันนี้แพงมากเลยหรือ”

หวงเหลียงพยักหน้า “แพงมากครับ!...

...ทั้งสองคันแพงกว่ารถปอร์เช่ พานาเมร่าที่แม่เคยนั่งอีกครับ!”

ฟังฮุ่ยตาเป็นประกาย “จริงหรือ...

...มิน่าล่ะ ถึงได้สวยขนาดนี้!..

...ละ แล้วนี่เป็นรถของใครล่ะ...

...ทำไมถึงมาจอดที่ลานบ้านของเรา...

...รถยังไม่มีป้ายทะเบียนเลย เป็นรถใหม่หรือ”

สวี่ตงเสวี่ยใจเต้นแรง เธอรีบพูดขึ้น “แม่คะ คงไม่ใช่เจ้านายคนนั้นที่ส่งมาให้หรอกใช่ไหมคะ...

...พวกเหล่าจางให้บ้าน เจ้านายคนอื่นๆ ก็เลยต้องให้รถอะไรพวกนี้”