หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4375

หลังจากความวุ่นวายสงบลง ท้องฟ้าก็เริ่มสว่าง!

เมื่อสนามรบเงียบสงบลง

หลินมั่วก็กลับมายังปราสาทลอเร้นซ์อีกครั้ง

บริเวณที่พักที่เคยงดงามหรูหรา บัดนี้เต็มไปด้วยความเสียหายไปทั่วบริเวณ

มองไปไกลสุดลูกหูลูกตา พื้นที่หลายสิบกิโลเมตรเหมือนถูกไถพรวนไปเเล้ว

สิ่งเดียวที่ทำให้หลินมั่วค่อนข้างประหลาดใจคือ ปราสาทกลับยังคงสภาพสมบูรณ์ไม่เสียหาย

ยังไม่ได้เข้าปราสาท เฟิงอู๋ซิ่วก็เดินสวนทางมาพอดี

หลินมั่วเคยเตือนเขาก่อนหน้านี้เเล้ว

ตอนนี้สงครามสงบลง เเม้เขาจะดูอิดโรยไปบ้าง

เเต่โชคดีที่เขาไม่มีบาดแผล

“มาเเล้ว!” เฟิงอู๋ซิ่วทักทาย จากนั้นเดินนำหน้าหลินมั่วไป

ภายในทางเดิน เงียบสงบมาก

นอกจากเสียงฝีเท้าของคนทั้งสองเเล้ว ก็ไม่มีเสียงอื่นใดอีก

เมื่อเดินไปได้ครึ่งทาง เฟิงอู๋ซิ่วก็หยุดเดินกระทันหัน พร้อมสีหน้าเคร่งขรึม

“หมอเทวดาหลิน ครั้งนี้มาเพื่อหาจีตู๋ถ้าใช่ไหม”

เเม้เขาจะถามเช่นนี้ เเต่ในใจก็รู้ดีว่าหลินมั่วมาที่นี่ต้องมีเรื่องเเน่ๆ

ต้องมาอย่างไม่เป็นมิตรเเน่นอน

“มาดูสถานการณ์!” หลินมั่วเเสดงออกอย่างคลุมเครือ

ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับจีตู๋ถ้าภายนอกดูเหมือนจะราบรื่นดี

เเต่ในทางส่วนตัว ทุกคนรู้ดีว่าความขัดเเย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่สามารถประนีประนอมกันได้

ประมุขทั้งเจ็ดขององค์กรเจ็ดบาป สองท่านได้ตายลงในมือของหลินมั่ว

ในขณะที่จีตู๋ถ้าก็วางเเผนครั้งแล้วครั้งเล่า โดยต้องการใช้มือของผู้อื่นกำจัดหลินมั่ว

ไม่มีใครพูดเรื่องนี้ออกมา เเต่ในใจของทุกคนต่างก็รู้ดี

เฟิงอู๋ซิ่วชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา

“จีตู๋ถ้ามีความสำคัญอย่างยิ่งต่อองค์กรเจ็ดบาป!”

สุดท้ายเขาก็เเสดงความหมายของตนออกมาอย่างอ้อมๆ

จีตู๋ถ้าตายไม่ได้!

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมาหลินมั่วก็คาดเดาข้อมูลได้มากมาย

สถานการณ์ของจีตู๋ถ้าตอนนี้จะต้องไม่สู้ดีนัก

เเละคนไม่กี่คนที่อยู่ข้างกายเขา หลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่นี้ก็คงไม่ดีขึ้นเท่าไร

ไม่อย่างนั้นเฟิงอู๋ซิ่วไม่น่าจะเเสดงความกังวลนี้ออกมาได้

ส่วนไป๋ฝ้าที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นหลินมั่ว สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดมนในทันที

“ไอ้สารเลว กล้าดียังไงมาวางเเผนกับพวกเรา!”

“วันนี้ฉันจะให้นายให้เห็นดีกัน!”

หากไม่ใช่เพราะหลินมั่วชักนำภัยพิบัติ เเละใช้โสมหัวคนพันปีมาทำให้ความขัดเเย้งรุนเเรงขึ้น พวกเขาก็คงไม่ตกอยู่สภาพเช่นนี้

อาจเป็นเพราะความโกรธจัด ไป๋ฝ้าพูดคำเหล่านี้ด้วยสีหน้าที่สั่นระริก

เลือดสดๆไหลออกมาจากมุมปากทันที

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของเขาในตอนนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไร

ขณะที่เขากำลังก้าวเข้าไปเพื่อหาเรื่องหลินมั่ว

จีตู๋ถ้าก็ไอออกมาทีหนึ่ง เพื่อขัดจังหวะอารมณ์ดุร้ายของไป๋ฝ้า

“ฝีมือไม่เท่าคนอื่นมันคือความจริง”

“ความโกรธที่ไร้ประโยชน์จะมีประโยชน์อะไร ยังขายหน้าไม่พอใช่ไหม”

“ถอยไปถอยไป!”

เมื่อถูกเขาดุด่า ไป๋ฝ้าทำได้เพียงจ้องมองหลินมั่วอย่างหมดเเรง จากนั้นถอยกลับไปอย่างว่าง่าย

ตอนนี้จีตู๋ถ้ากลับมามีรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาอีกครั้ง

“น้องหลินมั่ว ทำให้น้องเห็นความขบขันเสียเเล้ว…”