หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4383

เมื่อเห็นศพที่เกลื่อนกลาดเต็มพื้น

ในบรรดาปรมาจารย์ของสำนักห้าอสรพิษที่มาถึง มีคนหนึ่งกำลังจะเอ่ยคำพูดรุนเเรง

เเต่เมื่อเขาเห็นว่าเจี่ยงซิวอวิ๋นก็อยู่ในนั้นด้วย

ใจก็อดสั่นสะท้านไม่ได้!

“เจ้าสำนักใหญ่ตายเเล้วหรือ”

ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่ก ด้วยความตื่นตระหนกกับความจริงที่อยู่ตรงหน้า

ในขณะที่พวกเขากำลังสับสนอยู่นั้น เสียงอันเย็นเยียบของหลินมั่วก็ดังขึ้นข้างๆพวกเขา

“ไม่ต้องรีบร้อน!”

“อีกไม่นาน พวกนายก็จะได้ลงไปปรนนิบัติเจี่ยงซิวอวิ๋นข้างล่างนั้นเเล้ว”

สิ้นเสียงนั้น ปรมาจารย์กว่าสิบคนก็รีบถอยร่นเพื่อพยายามสร้างระยะห่างระหว่างกัน

น่าเสียดายที่ เเม้ปฏิกิริยาของพวกเขาจะไม่ช้า

เเต่ของหลินมั่วกลับเร็วกว่าอย่างเห็นได้ชัด

เพียงชั่วพริบตาของคมดาบ สองในกลุ่มก็กลายเป็นศพไร้หัวทันที

เมื่อคนอื่นๆเห็นเช่นนี้ ม่านตาก็หดตัวลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เพลงกระบี่ที่รวดเร็วอะไรเช่นนี้!

“เเยกย้ายกัน!”

ผู้ที่สามารถฝึกฝนมาถึงระดับปรมาจารย์ได้ไม่มีใครโง่เลย

ด้วยความเเข็งเเกร่งของหลินมั่ว เเม้พวกเขาจะอยู่ในช่วงที่เเข็งเเกร่งที่สุด ก็ยังไม่เเน่ใจว่าจะใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนต่างก็ได้บาดเจ็บสาหัส

จึงไม่มีทางที่จะต้านทานได้เลย

การอยู่ที่นี่ต่อไปมีเเต่ทางตันเท่านั้น

เมื่อเสียงเตือนดังขึ้น ปรมาจารย์ที่เหลืออยู่ไม่กี่คนของสำนักห้าอสรพิษก็เเตกกระเจิงราวกับกระต่ายตื่นตูม

พวกเขารีบหนีเอาชีวิตรอดไปคนละทิศคนละทาง

หลินมั่วมองดูเงาของคนเหล่านั้น อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า

ถ้าคนเหล่านี้ร่วมมือร่วมใจกัน เขาคงต้องใช้พลังงานไม่น้อยเลยทีเดียว ในการจัดการพวกเขาทั้งหมด

เเต่ตอนนี้พวกเขากลับเเตกทัพหนีไปอย่างไม่เป็นกระบวน ซึ่งเป็นการเปิดโอกาสให้เขาไล่ล่าสังหารพวกเขาโดยสมบูรณ์

หลินมั่วคิดในใจขณะที่หยิบเข็มลึกลับเก้าเล่มออกมาจากอกเสื้อ

“ไป!”

เสียงตะโกนเบาๆดังขึ้น เข็มเหล็กทมิฬอันเเหลมคมพุ่งออกไปราวกับสายฟ้า ไล่ตามคนเหล่านั้นที่กำลังหลบหนี

เเละเมื่อพวกเขารู้สึกถึงความผิดปกติ ความรู้สึกถึงอันตรายในใจก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าสายเกินไปแล้ว

พวกเขาไม่มีความสามารถในการต่อต้านเลยเเม้เเต่น้อย