หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 96

“นี่...” หวงหย่งเฟิงพูดไม่ออกทันที

จริงๆ แล้วในใจของเขาคิดว่าหลินมั่วมีความสามารถมากกว่า

แต่อยู่ต่อหน้าหมอเทวดาเซวีย ไม่สามารถพูดแบบนั้นออกไปได้

สีหน้าของคุณหญิงหวงเต็มไปด้วยความได้ใจ “ที่รักคะ ฉันเป็นคนเชิญหมอเทวดาเซวียมาด้วยตัวเอง”

“คุณวางใจเถอะค่ะ หมอเทวดาเซวียจะต้องเก่งกว่านายแซ่หลินคนนั้นแน่นอน!”

“ลูกชายจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอนค่ะ!”

หมอเทวดาเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน และทุกคนก็รออยู่ด้านนอกอย่างใจจดใจจ่อ

หลังจากใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง หมอเทวดาเซวียก็เดินออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

“หมอเทวดาเซวียคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ” คุณหญิงหวงถามขึ้นอย่างร้อนรน

หมอเทวดาถอนหายใจออกมา “อาการบาดเจ็บของบุตรชายคุณสาหัสเกินไป แม้ว่าเทพเซียนจะอยู่ที่นี่ก็คงช่วยไม่ได้!”

“อะไรนะ!” คุณหญิงหวงทรุดตัวลงกับพื้น

นี่เป็นความหวังเดียวของเธอ ถ้าแม้แต่หมอเทวดายังช่วยชีวิตลูกชายของเธอไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะหมดหนทางแล้วจริงๆ

สีหน้าของหวงหย่งเฟิงซีดเซียว

ในเวลานี้ พ่อตาก็เดินเข้ามาและพูดขึ้นเสียงเบา “ประธานหวง ถ้าไม่เช่นนั้นเชิญคุณหลินมาเถอะครับ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีวิธีช่วยก็ได้!”

ดวงตาของหวงหย่งเฟิงเป็นประกาย จริงสิ หลินมั่วอาจจะทำได้ก็ได้

“เรียกหลินมั่วอะไรกัน!” คุณหญิงหวงตะโกนขึ้นมา “แม่แต่หมอเทวดายังช่วยลูกของฉันไม่ได้เลย หลินมั่วจะมีความสามารถอะไรที่จะช่วยได้กัน”

“หรือพวกคุณคิดว่าวิชาแพทย์ของเขาเหนือชั้นกว่าหมอเทวดาเซวียอีกหรือ”

พ่อตาพูดไม่ออกทันที สถานะของหมอเทวดาเซวียสูงส่ง เขาไม่สามารถพูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าได้

ใครจะรู้ว่าในขณะนั้นเอง หมอเทวดาเซวียก็เดินเข้ามา และพูดขึ้นด้วยความกระตือรือร้น “พวกคุณพูดถึงหลินมั่ว ใช่...ใช่หลินมั่วคนหนุ่มคนนั้นไหม”

ทุกคนงงงัน หวงหย่งเฟิงถามขึ้นด้วยความสงสัย “หมอเทวดาเซวียรู้จักเขาหรือครับ”

หมอเทวดาเซวียพยักหน้าอย่างรุนแรง “ผมเคยเจอหลินมั่วคนหนึ่ง วิชาแพทย์เหนือชั้นมาก แต่ไม่รู้ว่าใช่คนที่พวกคุณพูดถึงหรือไม่!”

พ่อตารีบพูดขึ้น “ยังนิ่งอยู่ทำไมละ รีบเชิญคุณหลินมาเร็วเข้า!”

หวงหย่งเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมากำลังจะโทรไป คุณหญิงหวงก็รีบคว้าโทรศัพท์ของเขาไปทันที

“คุณจะทำอะไร!” หวงหย่งเฟิงพูดขึ้นด้วยความร้อนรน “คุณยังจะตามหาใครอีก คุณไม่ได้ยินที่หมอเทวดาเซวียพูดหรือ ที่บอกว่านอกจากคุณหลินแล้วก็ไม่มีใครสามารถช่วยลูกชายของเราได้แล้วน่ะ!”

สีหน้าของคุณหญิงหวงเต็มไปด้วยความละอายใจและพูดขึ้นด้วยเสียงสะอื้น “ที่รักคะ ฉัน...ฉัน...ฉันผิดไปแล้ว...”

หวงหย่งเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ “คุณทำอะไรผิดงั้นหรือ”

คุณหญิงหวงก้มหน้าลงและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทั้งหมด

หลังจากหวงหย่งเฟิงฟังแล้วก็ทั้งตกตะลึงและโมโห

เขาตบหน้าของคุณหญิงหวงและตะโกนออกไปด้วยความโมโห “คุณมันไร้ค่าจริงๆ!”

“คุณลองดูเรื่องที่คุณก่อไว้!”

“ถ้าครั้งนี้คุณหลินไม่มาละก็ ผมฆ่าคุณแน่!”