หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1894

ในขณะเดียวกัน โจวเจี๋ยก็พบว่าบรรยากาศในห้องโถงใหญ่ค่อนข้างตึงเครียดเมื่อเธอกลับไปที่ สำนักมาร

ซ่งชิงผิงนั่งอยู่บนเก้าอี้รองประธาน มีอำนาจเหนือสาวกระดับล่างของสำนักมารที่มารวมตัวกันด้านล่างเขา

ท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียด โจวเจี๋ยเดินไปอย่างระมัดระวังและถามซ่งชิงผิงว่า “คุณซ่ง ทำไมคุณถึงขอพบกับฉัน?”

“โจวเจี๋ย เฉินผิงได้ระบุตำแหน่งที่สมุนไพรจะปรากฏออกมาหรือไม่?” ซ่งชิงผิงถาม

โจวเจี๋ยตอบตามตรง “ใช่ค่ะ เขาทำแบบนั้น แต่กลับมีคนตัดหน้าเขาด้วยการวางวงแหวนอาคมไว้ในพื้นที่แห่งนั้น!”

“มีคนวางวงแหวนอาคมไว้? เป็นใครกัน? เขารู้เรื่องพื้นที่นี้ล่วงหน้าได้ยังไง?” ซ่งชิงผิงผงะเมื่อรู้ข่าว

โจวเจี๋ยบอกเขาว่า “เป็นผู้ชายชื่อว่านหงค่ะ ฉันคิดว่าเขาเป็นปรมาจารย์ด้านการหยั่งรู้หรืออะไรสักอย่าง...”

“ว่านหง?” ซ่งชิงผิงขมวดคิ้วราวกับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อนี้

ทันใดนั้นหลิวจวี่ชื่อก็พูดขึ้น "คุณซ่ง ว่านหงเป็นปรมาจารย์ด้านญาณที่มีชื่อเสียงจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเขาเชี่ยวชาญเรื่องกฎแห่งสวรรค์ ดังนั้นจึงไม่มีความลับใดที่จะรอดพ้นไปจากเขาได้ ไม่แปลกใจเลยที่เขาสามารถระบุตำแหน่งของสมุนไพรได้ก่อนใคร”

ซ่งชิงผิงมีสีหน้าเคร่งเครียดในขณะที่เขาตอบ “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีคนแบบนี้อยู่จริงๆ หมายความว่าเราจะเจอปัญหาในการเอาสมุนไพรมาเป็นของเราเอง”

“โจวเจี๋ย นี่คือน้ำยาผกผันพลัง เมื่อเฉินผิงได้สมุนไพรมาแล้ว ให้ป้อนยานี้ให้เขา จากนั้นเขาจะกลายเป็นลูกไก่ในกำมือคุณ!” เขาเอ่ยขณะที่โยนขวดยาให้โจวเจี๋ย

โจวเจี๋ยถือน้ำยาผกผันพลัง เธอถามด้วยความสงสัย “คุณซ่ง เราจะร่วมมือกับคุณเฉินไม่ใช่เหรอ? ถ้าเราทำแบบนี้กับเขา เขาจะยังยอมร่วมมือกับเราไหม?”

ซ่งชิงผิงโบกมืออย่างไม่ใยดี "พอได้แล้ว หยุดพูดเรื่องร่วมมือกันซะที สมุนไพรหมื่นปีเป็นของหายาก ดังนั้นเราต้องเอามาให้ได้ ทำตามที่ผมบอกซะ!”

โจวเจี๋ยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องออกไปตามที่บอก หลังจากที่เธอไปแล้ว ซ่งชิงผิงก็มองไปที่สาวกและประกาศว่า “พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณกำลังจะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้ ดังนั้น เราจึงต้องเร่งมือ เป้าหมายหลักของเราจึงเป็นการกำจัดหรือพิชิตตระกูลเจิ้ง อันจะทำให้เมืองหนานหูตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา! การทำแบบนั้นจะทำให้สำนักเรารุ่งเรืองและขยายดินแดนออกไปได้ หลังจากการฟื้นฟูพลังวิญญาณ เราต้องพิชิตสถานที่ต่างๆ ให้มากขึ้น เพื่อที่โลกจะได้รู้จักชื่อของเรา”