หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4800

ที่เต้าเหมิน

ซุ้มประตูทรงโค้งซึ่งสลักจากก้อนหินขนาดใหญ่สองก้อนมีจารึกคำว่า “เต้าเหมิน” ไว้ ไม่แน่ชัดว่าใครเป็นคนสลักตัวอักษรไว้ที่นี่

หลังประตูบานนี้คือบ้านเรือนเรียงรายเป็นระเบียบ สถานที่แห่งนี้ปกติมีผู้คนอาศัยอยู่เบาบาง แทบจะไม่มีคนอยู่เลย

อย่างไรก็ตาม ทุกๆ หลายร้อยปี เมื่อบันไดสวรรค์ปรากฎ ที่แห่งนี้จะกลายเป็นศูนย์รวมผู้คนที่คึกคัก เต็มไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรจากทุกสารทิศที่เดินทางมาที่นี่

ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้มารอที่เต้าเหมินเพื่อขึ้นบันไดสวรรค์ ในขณะที่รอ พวกเขายังทำการค้าขายอีกด้วย

เฉินผิงเดินเข้าไปในเต้าเหมินอย่างมั่นใจ พร้อมกับหงเย่าและหลานเย่า

เฉินผิงไม่ได้ซ่อนรัศมีของเขา และเขาไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ด้วย

เมื่อเห็นเฉินผิงมาถึง หลายคนก็ดูประหลาดใจ

ทั้งที่ตระกูลฮั่วเสนอรางวัลเป็นผลึกเซียนสองแสนชิ้นเพื่อแลกกับชีวิตของเฉินผิง แต่ชายผู้กล้าหาญคนนี้กลับกล้าเดินเข้ามาในเต้าเหมินอย่างองอาจ

โดยเฉพาะตอนนี้ ระหว่างที่บันไดสวรรค์ยังไม่ปรากฏ และกลุ่มอำนาจต่างๆ ยังไม่เข้าควบคุมเต้าเหมิน หากคนของตระกูลฮั่วฆ่าเฉินผิงที่นี่ จะไม่มีใครเข้ามาแทรกแซง

ทั้งสองข้างถนน หลายสายตาจ้องมองพวกเฉินผิงเขม็ง

ผลึกเซียนสองแสนชิ้นไม่ใช่น้อยๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้บำเพ็ญเพียรที่มาที่นี่มักจะอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้า และบางคนก็เกือบไปถึงขั้นเซียนแล้ว คนพวกนี้ต้องการผลึกเซียนมากที่สุด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินผิงปรากฏตัวอย่างไม่กลัวเกรงที่เต้าเหมิน จึงทำให้หลายๆ คนที่มีเจตนาไม่ดีไม่กล้าบุ่มบ่าม

ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงไม่ได้โง่ การที่เขากล้าโผล่หน้ามาแสดงว่าเขาเตรียมตัวมาแล้ว ไม่แน่เฉินผิงอาจจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังก็ได้

ดังนั้นก่อนที่จะรู้แน่ชัด จึงไม่มีใครกล้าลงมือก่อน ใครใจร้อนเกินย่อมเสียเปรียบ

“หงเย่า คนมากมายมองเราอยู่ ฉันชักจะอายขึ้นมาแล้ว หรือว่าจะเป็นเพราะเราสวยเกินไป”

หลานเย่าสัมผัสได้ถึงสายตาของคนรอบข้าง เธอจึงพูดด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“หยุดคิดเข้าข้างตัวเองเสียที คนพวกนี้กำลังมองคุณเฉิน ในสายตาของพวกเขา คุณเฉินคือกองเงินกองทอง ผลึกเซียนตั้งสองแสนชิ้น ใครจะไม่อยากได้ล่ะ”

หงเย่าเหลือบมองหลานเย่า

“เป็นความผิดของท่านพี่นั่นแหละ ทั้งท่านพ่อและอาจารย์ยังไม่มา แต่ท่านพี่ไปบอกเฉินผิงแบบนั้น เขาก็เลยได้ใจ ถ้ามีใครมาคุกคามเฉินผิงตอนนี้ พี่ต้องเข้าไปจัดการ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิง ก็หาข้อแก้ตัวไว้ได้เลย!”

หลินเข่อติ้งจ้องหลินเข่อฟ่านอย่างไม่พอใจและโทษเขา

“ผู้หญิงนี่หนอ...” หลินเข่อฟ่านถอนหายใจ

“พวกคุณจ้องอะไรกันอยู่ ไม่เคยเห็นเทพอสูรมาก่อนเหรอ ใครขืนจ้องต่อจะโดนควักลูกตาออกมา! ไปให้พ้น!”

เฉินผิงชี้กระบี่พิฆาตมังกรไปที่ฝูงชนรอบๆ อย่างเย่อหยิ่งพร้อมด่าทอ

ทุกคนตกตะลึง

หงเย่าและหลานเย่าเองก็มองเฉินผิงเช่นกัน สีหน้าของพวกเธอเต็มไปด้วยความตกใจ

“คุณเฉิน ใจเย็นๆ หน่อย ที่คุณมั่นใจมันก็ดีอยู่ แต่ก็อย่าทำอะไรเกินเลยจนทำให้ทุกคนขุ่นเคือง! ถ้าเราทำให้ทุกคนไม่พอใจและพวกเขาเล่นงานเรา แบบนั้นเราคงไม่เหลือแม้แต่ซาก!”

หงเย่าโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูของเฉินผิงด้วยสีหน้าเครียด