หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5118

“น่าสนใจ เจ้าปลุกเสี้ยววิญญาณบรรพบุรุษขึ้นมาได้จริงๆ”

ประมุขเทียนเลียริมฝีปาก ขณะที่พลังของศพโลหิตพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง “แต่ก็ยังเป็นแค่เสี้ยววิญญาณ กล้ามาต่อกรกับข้าเพื่อตายอีกครั้งอย่างนั้นหรือ”

บรรพบุรุษไม่ตอบ เพียงยกฝ่ามือโครงกระดูกขนาดยักษ์ขึ้นมาและฟาดลงใส่ประมุขเทียน

ลมจากแรงกระแทกยังมาไม่ถึง พื้นดินเบื้องล่างก็แตกออกเป็นหุบเหวลึก และอากาศก็ระเบิดออกเป็นคลื่นกระแทก บดขยี้กำแพงที่แตกร้าวและเสาทุกต้นที่อยู่ใกล้ให้กลายเป็นผงธุลี

ประมุขเทียนไม่ได้หลบหรือถอย เขาใช้มือทั้งสองข้างสร้างผนึกและสร้างโลงศพสีแดงเลือดขนาดมหึมาตรงหน้าเขา โลงศพที่เคยขังศพโลหิตไว้ก่อนหน้านี้

ฝาโลงเปิดออก กลิ่นเหม็นเน่าจนวิญญาณสั่นสะท้าน เถาวัลย์สีเลือดจำนวนมากพุ่งออกมาจากภายใน พันรอบประมุขเทียนและถักทอเป็นโล่สีแดงเข้มน่าเกรงขาม

ตูม!

ฝ่ามือโครงกระดูกฟาดลงบนโล่สีแดงเลือด ซากปรักหักพังของวังซิ่วหลัวสั่นสะเทือน เมฆพายุหมุนวนอยู่ด้านบนและเกิดฟ้าแลบบนท้องฟ้า

รอยแตกคล้ายใยแมงมุมขยายไปทั่วโล่สีแดงเข้ม แต่สุดท้ายก็ต้านการโจมตีนั้นได้

ประมุขเทียนคำราม เลือดไหลนองจากมุมปาก แต่ในแววตากลับมีความตื่นเต้น “ไม่เลว เจ้าทำได้แค่นี้หรือ?”

เขายื่นแขนทั้งสองข้างเข้าไปในโลงศพ เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากภายใน ขณะที่เขาดึงคลื่นพลังศพโลหิตที่แกร่งกว่าเดิมออกมา บีบอัดให้เป็นลำแสงสีแดงเข้มและยิงใส่บรรพบุรุษ

ลำแสงทำลายห้วงมิติทุกจุดที่มันยิงผ่าน เมื่อถูกโจมตีอย่างหนักหน่วง ร่างกระดูกของบรรพบุรุษก็แตกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับเสียงดังสนั่น เปลวเพลิงสีทองในเบ้าตาลุกโชนอย่างรุนแรงและแทบจะพุ่งออกมา

“ไม่! บรรพบุรุษ!”

ดวงตาของราชาโลหิตแทบจะหลุดจากเบ้า เขารู้สึกได้ว่าเสี้ยววิญญาณของบรรพบุรุษกำลังรั่วออกมาด้วยความเร็วจนน่ากลัว

บรรพบุรุษระเบิดโครงกระดูกพร้อมเสียงคำรามอย่างคับแค้น ใบมีดกระดูกนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทุกทิศทาง ตั้งใจที่จะสังหารประมุขเทียนให้ตายไปด้วยกัน

ประมุขเทียนเพียงแค่สะบัดข้อมือ หนวดสีแดงฉานก็ทำลายใบมีดกระดูกทุกเล่มก่อนที่มันจะระเบิด