หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5162

เงาดาบยักษ์เข้าที่ใบหน้า แต่กลับแทงไม่ทะลุ สีหน้าของเฉินผิงแข็งทื่อ กระบี่พิฆาตมังกรเป็นศาสตราวิญญาณ สามารถผ่าเหล็กได้ราวกับมีดผ่าเนย หินควรจะแตกสลาย แต่คมกระบี่กลับแฉลบออกราวกับปะทะเหล็กกล้า

ขณะที่กำลังตกตะลึง ดาบของรูปปั้นก็พุ่งใส่หน้าท้องของเขา เฉินผิงกระเด็นร่วงลงพื้น และถอยหลังไป แต่ยักษ์ศิลากลับพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง

ตุบ!

เขาลอยไปไกลหลายสิบเมตร สัมผัสถึงเลือดอุ่นๆ ที่ไหลลงมาที่อก เขาได้อีกแผล แผลตื้นแต่เลือดก็ไหลไม่หยุด

“บ้าเอ๊ย นี่มันอะไรกัน?” เขาอดสบถไม่ได้ ไม่น่าจะมีใครต่อกรฉันได้ในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม แต่กลับทำอะไรรูปปั้นหินนี่ไม่ได้เลย มีใครควบคุมอยู่หรือเปล่า หรือว่ามันมีความคิดของตัวเอง?

เขาเช็ดเลือดที่คาง ดวงตาแข็งกร้าว “กระบี่เก้าเงา...” ถึงเวลาใช้ไพ่เด็ดแล้ว เขาไขว้กระบี่ วิชากระบี่เก้าเงานั้นสมบูรณ์แบบ เพราะมันทำให้เขาควบคุมกระบี่ได้เพิ่มอีกแปดเล่ม

เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างจำแลงที่สมบูรณ์แบบทั้งแปดร่างของเขาก็เข้าล้อมรอบรูปปั้นหิน

ยักษ์ศิลาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา มันไม่มีหัวใจอยู่แล้ว มันแค่เปลี่ยนท่าทาง และวิชาดาบของมันก็เปลี่ยนอีกครั้งอย่างน่าขนลุก พลังดาบรุนแรงขึ้น ราวกับอากาศกลายเป็นใบมีด

เฉินผิงรู้สึกเหมือนหล่นลงไปในมหาสมุทรแห่งคมดาบ เงาดาบของยักษ์ศิลาแทง ฟัน โจมตีจากทุกทิศทาง เขามีร่างเงาแปดร่าง ทว่าร่างเงาแต่ละตัวก็ได้แต่ปัดป้องการโจมตีที่ไร้ที่สิ้นสุด

ชั่วขณะหนึ่ง ไอเย็นที่เย็นยิ่งกว่าบาดแผลเลือดไหลแผ่ไปทั่วตัวเขา มีตัวฉันแปดคน แต่กลับรู้สึกอย่างกับว่ารูปปั้นหินอยู่ทั่วห้องโถง กระหน่ำแทงดาบทุกตารางนิ้วในทุกๆ วินาที...

เขาหัวหมุน พยายามมองหาช่องโหว่ในการโจมตี ขณะที่ร่างเงาแต่ละร่างได้แต่ต่อสู้ป้องกันตัว

เฉินผิงพึมพำพลางกัดฟันแน่น “ทำไมรูปปั้นหินนั่นถึงแก้ทางฉันได้ตลอด”

เขาไม่เข้าใจเลย ถึงขนาดใช้กระบี่พิฆาตมังกรปลดปล่อยกระบี่เก้าเงาแล้ว ยักษ์ศิลาก็ยังเห็นจุดอ่อนและทำลายท่าไม้ตายของเขา

เฉินผิงเริ่มหมดแรง เขาจำต้องเรียกร่างเงากลับมา ร่างเงาแต่ละตัวใช้พลังร่วมกัน และแหล่งพลังกำลังหมดลงอย่างรวดเร็ว