หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4774

“เรื่องจริง ตำหนักลำดับสิบเคยสู้กับคนผู้นี้มาแล้ว” ฮั่วชิงตอบ

“นายน้อย ท่านเคยต่อสู้กับยอดฝีมือคนนี้หรือ” พ่อบ้านหลิวถาม

ฮั่วชิงส่ายหน้า

“ฮั่วชิง เจ้าเคยเห็นยอดฝีมือคนนี้ลงมือหรือ” ฮั่วหมิงถาม

ฮั่วชิงส่ายหน้าอีกครั้ง

“ฮั่วชิง นี่เจ้าขี้ขลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ว่ายอดฝีมือคนนี้จะเป็นใคร วันนี้ข้าจะจัดการเขาเอง”

ฮั่วหมิงโบกหอกยาวจนทำให้ห้วงอากาศสั่นไหว

“ฮั่วหมิง...”

ฮั่วชิงกำลังจะห้ามเขา แต่ก็เห็นว่าฮั่วหมิงพาลูกน้องเข้าไปในอาณาเขตของแคว้นเซียวแล้ว

ฮั่วชิงอยากจะตามไป แต่ในใจยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่

“นายน้อย โปรดรอที่นี่ ข้าจะไปกับท่านฮั่วหมิง”

พ่อบ้านหลิวบุกเข้าไปในอาณาเขตของแคว้นเซียวเช่นกัน

ราชาสิบตำหนักมองดู เขาพยายามเข้าไปหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ คำพูดของฮั่วชิงทำให้เขาเริ่มกังวล

ดังคำกล่าวที่ว่า ไม่รู้เสียยังดีกว่า ทั้งฮั่วหมิงและพ่อบ้านหลิวไม่เชื่อว่าจะมีผู้บำเพ็ญเพียรที่ทรงพลังขนาดนั้นในอาณาจักรนิรันดร์

ภายในแคว้นเซียว...

เฉินผิงพร้อมด้วยหลินเข่อฟ่านและคนอื่นๆ มาถึงนครหลวง

เซียวหยวนซานตกตะลึงเมื่อเห็นเฉินผิงและคนอื่นๆ มาถึงในสภาพบอบช้ำแผลทั่วตัว

การที่เฉินผิงและพรรคพวกซึ่งล้วนอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้าพ่ายแพ้ยับเยิน แสดงว่าพลังของฝ่ายตรงข้ามนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง

โชคดีที่มีพรของคุณชี่คอยปกป้องแคว้นเซียว แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรที่เก่งกาจที่สุดยังไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามภายในแคว้น

“ทุกคน ฟื้นพลังให้เร็วที่สุด ผมว่าพวกตำหนักลำดับสิบไม่น่าจะกล้ารุกรานแคว้นเซียวหรอก!”

เฉินผิงบอกให้ทุกคนรีบฟื้นพลังของตัวเอง

พวกเขาสูญเสียพลังไปมากระหว่างหลบหนี

“ฝ่าบาท มีคนบุกเข้ามา!”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ ก็มีคนตะโกนขึ้นมา

พวกเฉินผิงออกไปจากห้องโถงหลักอย่างรวดเร็ว พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองและพบว่าพวกตำหนักลำดับสิบตามเข้ามา

รัศมีของยอดฝีมือทรงพลังนับสิบคนนั้นช่างน่าหวาดหวั่น จนทำให้ชาวแคว้นเซียวไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองด้วยซ้ำ

เฉินผิงยิ้มเยาะ

ฮั่วหมิงชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “พูดมากจริงๆ ทั้งที่เพิ่งไปถึงขั้นมหายานระดับสอง ข้าว่าเจ้าคงดีแต่ปากอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ได้เรื่อง”

“ผมอยากรู้ว่าคุณจะมีน้ำยาสักแค่ไหน คงมีทางเดียวที่จะรู้ได้ เข้ามาเลยสิ...” เฉินผิงกวักมือเรียกฮั่วหมิง

“คิดว่าข้าไม่กล้าหรือ”

หลังจากที่ฮั่วหมิงพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว หอกยาวของเขาชี้ไปที่เฉินผิง

เขาตั้งท่าโจมตี พลังทำลายล้างถูกปลดปล่อยออกมา พุ่งตรงไปที่เฉินผิง

ฮั่วหมิงเริ่มลงมือ

เมื่อเห็นฮั่วหมิงเคลื่อนไหว เฉินผิงก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนก เขาไม่ได้พยายามหลบด้วยซ้ำ

“ตายซะ...” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย

ทันใดนั้น แสงสีขาวก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า แทงทะลุร่างของฮั่วหมิงในทันที

ภาพนั้นทำเอาพ่อบ้านหลิวและคนอื่นๆ ตกตะลึง

ดวงตาของฮั่วหมิงเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ ขณะมองดูร่างของตัวเองที่ถูกแทงทะลุ