หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4775

“ปะ...เป็นไปได้ยังไง”

ฮั่วหมิงไม่อยากเชื่อว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น

“ท่านฮั่วหมิง!” พ่อบ้านหลิวจ้องมองอย่างว่างเปล่า ได้แต่ตะโกนเสียงดัง ไม่กล้าขยับตัวแม้เพียงเล็กน้อย

แสงสีขาวนั่นมาจากไหน?

ลึกลับ ไม่มีใครรู้

เฉินผิงมองฮั่วหมิง สายตาของเขาเย็นชา ราวกับว่ามองออกทะลุปรุโปร่ง “ผมเตือนแล้ว” เขากล่าว “แต่คุณไม่ยอมฟัง...”

ฮั่วเม่ยและชางเยว่จ้องเฉินผิง ตาเบิกกว้างด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ว้าว! คุณเฉินเก่งขนาดนี้เลยเหรอ”

“อัจฉริยะจริงๆ...”

ทั้งสองไม่รู้ว่าคุณชี่มอบพรให้แคว้นเซียว

เสวียนปิงและโจวถังยิ้มอย่างรู้ทัน พวกเขาอยู่ที่แคว้นเซียวมานานพอสมควร และตระหนักดีว่าห้ามใช้ความรุนแรงในอาณาเขตของแคว้น

“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน ต่อให้เซียนมาที่แคว้นเซียว พวกเขาก็ต้องทำตามกฎ ไม่เช่นนั้นก็เตรียมตัวตาย...”

ในขณะนั้น เซียวหยวนซานพูดด้วยความพึงพอใจอย่างถึงที่สุด

ในฐานะราชาแคว้นเซียว แคว้นของเขาปลอดภัยที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์ ใครก็ตามที่กล้าก่อเรื่องในแคว้นเซียวก็เท่ากับรนหาที่ตาย

คำพูดของเซียวหยวนซานทำให้ฮั่วเม่ยและคนอื่นๆ ตกตะลึง

แม้แต่เซียนยังไม่เว้น แคว้นเซียวช่างเหลือเชื่อ!

“นี่คือฝีมือของคนที่คอยหนุนหลังเจ้าใช่ไหม” ฮั่วหมิงถามเฉินผิง จ้องไปที่เขาโดยไม่ละสายตา

“เปล่า!” เฉินผิงส่ายหน้า

“เปล่าเหรอ?” ฮั่วหมิงขมวดคิ้ว

“ถ้าคุณชี่ลงมือเอง ป่านนี้คุณคงกลายเป็นผงธุลีไปแล้ว ที่คุณโดนเข้าไปเป็นแค่พลังเสี้ยวเดียวจากพรของคุณชี่เท่านั้น!”

เฉินผิงพูดตามตรง

“น่าทึ่งมาก...” ในขณะนั้น ฮั่วหมิงต้องยอมรับว่ายอดฝีมือที่อยู่เบื้องหลังเฉินผิงร้ายกาจจริงๆ

“งั้นเราจะไปแล้ว และเราจะไม่รบกวนเจ้าอีก...”

ฮั่วหมิงไม่โอหังเหมือนเมื่อครู่อีก ตอนนี้สิ่งเดียวที่ต้องการคือไปจากที่นี่

“ตกลง...” เฉินผิงพยักหน้า

ฮั่วหมิงพยายามฝืนบาดแผลสาหัสของตน ถอยกลับช้าๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับ พร้อมจะจากไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ชูมือขึ้นและฟันทันที

ฉับ!

ถ้าไม่ไปตั้งแต่ตอนนี้เราคงไม่รอดกลับไปแน่!

ส่วนฮั่วชิงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เขากัดฟันด้วยความโกรธ

“ไปกันเถอะ นายน้อย ค่อยหาทางแก้แค้นให้ท่านฮั่วหมิงวันหลัง”

พ่อบ้านหลิวรีบพาฮั่วชิงออกไป และไม่ช้าก็หายวับไปจากสายตา

เมื่อทุกคนไปแล้ว ท้องฟ้าเหนือแคว้นเซียวก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

“คุณเฉิน ทำไมไม่ฆ่าพวกมันให้หมดเลยล่ะ”

ฮั่วเม่ยหันไปหาเฉินผิงด้วยความสับสนแล้วถาม

“ก็อยากจะฆ่าอยู่ แต่ผมไม่มีสิทธิทำแบบนั้น”

เฉินผิงหมดหนทาง คนพวกนี้เก่งเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหว คงมีแต่คุณชี่คนเดียวที่ช่วยได้

ไม่ว่าคุณชี่จะตัดสินใจทำอะไร เรื่องนั้นเกินควบคุมของเฉินผิง

“เดาว่าหลังจากนี้ พวกตำหนักลำดับสิบคงหงอยไปพักใหญ่!”

เสวียนปิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ขอบคุณทุกคนที่ช่วย มาแบ่งของพวกนี้กันเถอะ!”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็หยิบถุงใส่ของของฮั่วหมิงออกมา เผยให้เห็นทรัพยากรมากมายภายใน