หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4805

หลังจากที่หนิงจื้อและซูอวี่ฉีไป อีกสองคนก็เดินไปยังโรงเตี๊ยม

ทั้งสองคนแต่งตัวคล้ายกับหนิงจื้อและซูอวี่ฉีอย่างน่าประหลาด สวมชุดคลุมยาวสีแดงเพลิงที่ทำให้ดูราวกับว่าพวกเขาถูกไฟเผา

เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งเช่นกัน แต่รัศมีของพวกเขาต่างออกไปเมื่อเทียบกับหนิงจื้อและซูอวี่ฉี

“คนที่ชื่อเฉินผิงลงมืออย่างไม่ปราณี เขาถึงกับสังหารผู้อาวุโสของสำนักเฉียนโดยไม่ลังเล ในอนาคตคงเกิดเรื่องวุ่นวายแน่”

ชายคนนั้นพูด

“เวิ่นชื่อ ฉันคิดว่าเฉินผิงทำถูกแล้ว เขาทำแบบนั้นเพื่อข่มขู่คนอื่น หากไม่ฆ่าผู้อาวุโสของสำนักเฉียน จากนี้คงมีคนมารังควานเขามากขึ้นเรื่อยๆ คงน่ารำคาญไม่น้อย ซึ่งมันคงจะดีกว่าถ้าฆ่าผู้อาวุโสของสำนักเฉียนไปซะ เพื่อสร้างความกลัวให้กับคนอื่นๆ จะได้ไม่มีใครกล้าแตะต้องเขา แต่การที่เขาสามารถฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนระดับสามได้ในดาบเดียว ถือว่าเกินความคาดหมายไปมาก” หญิงสาวตอบ

ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา “ก็จริงที่อาจขู่ให้คนอื่นกลัวได้ แต่มันก็สร้างความขุ่นเคืองให้กับสำนักเฉียนเช่นกัน เธอคงรู้ว่าสำนักเฉียนไม่ได้อ่อนหัด แม้แต่สามพันธมิตรก็น่าเกรงขามเช่นกัน ตอนนี้ผู้อาวุโสของสำนักเฉียนถูกฆ่าตายแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะปล่อยเรื่องนี้ไป หากสามพันธมิตรออกคำสั่งประหาร คนที่ชื่อเฉินผิงได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับทั้งตระกูลฮั่วและสามพันธมิตร แบบนั้นเขาจะอยู่ในแดนอวสานได้อีกหรือ”

หญิงสาวยิ้มตอบ “ถ้าเฉินผิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา เราคงต้องกังวลเรื่องสามพันธมิตร แต่พี่ไม่เห็นหรือ ผู้หญิงที่อยู่ข้างเฉินผิงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากองค์หญิงหลินเข่อติ้งแห่งนครจันทร์ตะวัน ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเห็นว่ามีคนไม่น้อยในฝูงชนที่เป็นห่วงเฉินผิง พวกเขาต้องเป็นคนของเฉินผิงแน่ๆ ถ้าเฉินผิงเกี่ยวข้องกับนครจันทร์ตะวัน เขาต้องกลัวสามพันธมิตรด้วยหรือ...”

ชายผู้นั้นเงียบไป สายตาของเขามองไปที่หน้าต่าง “เขาเกี่ยวข้องกับนครจันทร์ตะวันงั้นหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้น เราก็ต้องระวังและอย่าไปยั่วยุเขา เพราะท่านพ่อยังไม่ออกมา เราต้องไม่ทำตัวเด่น...”

“ต่อให้ท่านพ่อไม่เข้ามาช่วย นครจันทร์ตะวันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสำนักผลาญอัคคีของเรา ยิ่งตอนนี้เรามีอาวุธวิเศษที่เจ้าสำนักหลอมเซียนสร้างขึ้นด้วยตัวเอง ใครในอาณาจักรนิรันดร์จะเทียบเราได้” หญิงสาวค่อยๆ ชักดาบวิเศษออกมาขณะพูด

ดาบเล่มนั้นถูกแกะสลักด้วยลวดลายเพลิง เมื่อดึงออกจากฝัก ทั้งโรงเตี๊ยมก็ร้อนราวกับลุกเป็นไฟ

“เวิ่นฉิง เก็บดาบไว้ซะ อาวุธวิเศษแบบนี้จะให้คนอื่นเห็นได้อย่างไร” ชายคนนั้นพูดอย่างโกรธเคือง

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หญิงสาวก็รีบเก็บดาบวิเศษของเธอเข้าฝักทันที

ในขณะนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนที่สวมชุดคลุมดำ มีสัญลักษณ์เปลวเพลิงสีแดงปักอยู่บนอกก็เดินเข้ามา

เวิ่นฉิงถามอย่างจริงจังด้วยความสับสน

“เพื่อประโยชน์ของเรา ชายคนนั้นจะเป็นใหญ่ในวันหน้าแน่นอน ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสามที่สังหารขั้นเซียนระดับสามในดาบเดียว แค่คนธรรมดาจะทำได้หรือ อีกอย่าง กระบี่ที่เขาใช้ดูเหมือนจะมีรัศมีที่คล้ายคลึงกับอาวุธวิเศษของเรา...” ชายคนนั้นตอบ

“อะไรนะ หรือว่ากระบี่ของเขาก็หลอมขึ้นโดยสำนักหลอมเซียนเหมือนกัน เขาเกี่ยวข้องอะไรกับสำนักหรือเปล่า”

เวิ่นฉิงชะงักไป

“ไม่แน่ใจ แต่เราควรระมัดระวังและอย่าไปยั่วยุเขา”

หลังจากชายคนนั้นพูดจบ เขาก็เดินจากไป