หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4818

“วายุผีเสื้อ”

ผู้อาวุโสใหญ่คำรามเสียงต่ำและสะบัดมือทั้งสองข้างกะทันหัน ทันใดนั้นมีดบินผีเสื้อนับไม่ถ้วนก็กลายเป็นพายุขนาดใหญ่ที่ปกป้องเขา

ท่ามกลางพายุ มีดบินผีเสื้อหมุนวนราวสายฟ้า ส่งเสียงกระพือปีกราวกับว่าผีเสื้อนับไม่ถ้วนกำลังเต้นระบำกลางสายลม

หมัดเซิ่งกวงปะทะกับวายุผีเสื้ออย่างรุนแรง ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น

หมัดทองคำและพายุสีเงินปะทะกันกลางอากาศ ก่อให้เกิดปรากฎการณ์ตระการตา ลูกค้าในโรงเตี๊ยมต่างปิดหู ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นและตกตะลึง

“นี่มัน... หมัดนี้ทรงพลังมาก” มารแดงเบิกตากว้าง มองดูการต่อสู้กลางอากาศด้วยความเหลือเชื่อ

รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของหมิงเฉา ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น “เฉินผิงไม่ใช่คนธรรมดา” เขากล่าว “เขาไม่ต้องใช้กระบี่ด้วยซ้ำ แค่หมัดเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ขั้นเซียนระดับสี่สะเทือนได้”

ที่กลางอากาศ เงาหมัดของเฉินผิงค่อยๆ ถูกวายุผีเสื้อกลืนกิน แต่สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ยังเครียดอยู่

เขาสัมผัสได้ว่าพลังหมัดของเฉินผิงยังไม่สลายไปโดยสิ้นเชิง ทว่ากลับเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในพายุ ราวกับว่ามันฝ่าเกราะป้องกันของเขาได้ทุกเมื่อ

“ดรรชนีเซียน” เฉินผิงส่งเสียงเบา ร่างของเขากระพริบ และทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นที่ข้างตัวผู้อาวุโสใหญ่

ปลายนิ้วของเฉินผิงประดับด้วยแสงสีทอง เขาขยับอย่างว่องไวและยิงลำแสงเจิดจ้าใส่ผู้อาวุโสใหญ่

“ดรรชนีเซียน” ดวงตาของผู้อาวุโสใหญ่หรี่ลงด้วยความตกใจ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

เขาไม่นึกว่าเฉินผิงจะใช้วิชาเซียนที่ซับซ้อนขนาดนี้ได้ พลังของวิชานี้น่ากลัวกว่าหมัดเซิ่งกวงก่อนหน้านี้เสียอีก

ขณะที่เฉินผิงยิงดรรชนีเซียนผ่านอากาศ ทุกสิ่งรอบตัวก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่งไป

“จุติเวลา?”

ภายในโรงเตี๊ยม หมิงเฉาลุกจากที่นั่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปในขณะที่เขามองเฉินผิงกลางอากาศ

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสามสามารถเข้าถึงจุติเวลาและควบคุมมันได้ นี่มันเกินความคาดหมายของเขาไปแล้ว

ในขณะนั้น ในที่สุดก็มีความจริงจังปรากฏขึ้นบนสีหน้าของหมิงเฉา

สีหน้าของหนิงจื้อแน่วแน่

ในขณะนั้น มีเพียงหนิงจื้อคนเดียวที่รู้ว่าเมื่อซูอวี่ฉีเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ เฉินผิงต้องตะลึงเป็นแน่ และเขาจะไม่มีทางทำร้ายซูอวี่ฉีแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้น เฉินผิงจะเป็นได้แค่ลูกแกะที่รอโดนเชือด

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสใหญ่สับสนไปหมด ไม่กล้าประมาทแม้แต่วินาทีเดียว เขาประสานมือเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว ทำให้วายุผีเสื้อหดตัวลงกะทันหัน และกลายเป็นโล่แสงสีเงินที่อยุ่ตรงหน้า

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดช้าลงอย่างมาก

ก่อนที่จะสร้างโล่ป้องกันได้ ลำแสงของเฉินผิงก็พุ่งเข้าใส่ผู้อาวุโสใหญ่ไปแล้ว

ฉึก!

ผู้อาวุโสใหญ่ถูกโจมตีเข้าเต็มๆ เลือดสดๆ พุ่งออกมาเต็มปาก ร่างของเขากระเด็นไปข้างหลัง กระแทกพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดหลุมลึกตรงจุดที่เขาตกลงมา