หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4930

“พ่อตาไม่ได้พาผมมาที่นี่เพื่อประลองเหรอ” เฉินผิงถามอย่างงุนงง

“เปล่า ไม่ใช่ในเขตของเรา ข้าพามาเพราะอยากให้เจ้ารู้จักที่นี่ก่อน เพราะมันอาจจะเป็นของเจ้าในอนาคต หวังว่าเจ้าจะช่วยข้าดูแลได้ ช่วงที่มีแค่ข้าคนเดียว แต่ละวันข้าต้องทำแต่งานไม่รู้จบ เหนื่อยเหลือเกิน แต่ตอนนี้เจ้ามาแล้ว งานของข้าน่าจะสบายขึ้น ทรัพยากรและเหรียญเซียนที่ได้จากตลาดมืดทุกวันน่าจะเพียงพอกับการบำเพ็ญเพียรของเจ้า อีกไม่นานข้าจะะพาเจ้าไปถล่มตลาดมืดของคนอื่น อย่าทำให้ข้าขายหน้าล่ะ!” ไป๋อี้แนะนำเฉินผิงอย่างจริงจัง

“พ่อตา วางใจได้เลย ผมจะไม่ทำให้ผิดหวัง” เฉินผิงทุบอกด้วยความมั่นใจและรับปาก

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกอย่างกับว่าพ่อตาของเขาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียจากโลกมนุษย์ อยู่ดีๆ ฉันก็กลายเป็นลูกเขยของเจ้าพ่อมาเฟียซะงั้น แถมยังจะพาฉันไปก่อเรื่องด้วย เหลือจะเชื่อ พอคิดดูแล้ว ชีวิตในอาณาจักรแดนสรวงไม่ต่างจากโลกมนุษย์เลย ชื่อเสียง โชคลาภ ทรัพยากร ความปรารถนาและอารมณ์ ผู้คนสู้และฆ่าฟันกันเพื่อสิ่งเหล่านั้น

“นั่วชิง!” ไป๋อี้ตะโกน

ไม่นาน ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างนอบน้อม “หัวหน้า”

“ไปรวบรวมคนไว้ อีกไม่นานเราจะบุกรังพยัคฆ์คลั่ง คราวที่แล้วพวกเวรนั่นชิงเงินของเราไปมาก คราวนี้เราต้องทวงคืน นี่ลูกเขยของข้า เฉินผิง อีกเดี๋ยวเขาจะได้เป็นรองหัวหน้ารังจิ้งจอก รู้จักเขาไว้ซะ”

นั่วชิงเหลือบมองเฉินผิง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เขาอยู่ที่ขั้นเซียนระดับหนึ่งเท่านั้นเอง ทำยังไงถึงได้กลายเป็นลูกเขยและว่าที่มือขวาของไป๋อี้ได้

อย่างไรก็ตาม เพราะไป๋อี้อยู่ด้วย นั่วชิจึงได้แต่พูดว่า “หวังว่าเจ้าจะช่วยชี้นำรังจิ้งจอกในวันหน้าได้ เฉินผิง”

“วางใจได้เลย” เฉินผิงพยักหน้าซ้ำๆ

จากนั้นนั่วชิงก็ออกไปรวบรวมคน

“พยัคฆ์คลั่ง อย่าเพิ่งรีบร้อน วันนี้ลูกเขยของข้าจะรับมือกับนักสู้ของรังพยัคฆ์คลั่งเอง” ไป๋อี้ พูดอย่างเย็นชา

หลังได้เห็นร่างกายของเฉินผิงที่แข็งแกร่งน่าเกรงขามเมื่อคืนก่อน เขาจึงมั่นใจในตัวเฉินผิง

“ลูกเขย? เจ้าไปมีลูกสาวตั้งแต่เมื่อไหร่?” พยัคฆ์คลั่งสับสน “ข้ารู้จักเจ้ามาหลายร้อยปีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นเจ้าอยู่กับลูกสาวเลย”

“ลูกสาวของข้าไม่ได้อยู่ในอาณาจักรแดนสรวง กฎฟ้าดินส่งลูกเขยคนเก่งของข้ามาที่นี่” ไป๋อี้พูดด้วยความภาคภูมิ