หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4998

จากนั้น หนิวเหมิงก็เข้าปะทะกับเจี่ยซ่ง

ในขณะเดียวกัน เจี่ยซ่งก็ตะโกน “โจมตี!”

ตูม!

ทหารของเมืองเฟยหู่หลายหมื่นนายเดินย่ำไปข้างหน้าอย่างหนักแน่น

“ฆ่าพวกมันให้หมด!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น หนิวเหมิงก็รู้ว่าวันนี้คงต้องสู้ให้ตายไปข้าง เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธ

ทหารเมืองซือหนิวหลายหมื่นนายก็กรูเข้ามาเช่นกัน

ทั้งสองฝ่ายเปิดฉากต่อสู้อย่างอลหม่าน

ลมแรงพัดทรายและเศษซากขึ้นไปทั่วชายแดนเป็นระยะทางกว้างหลายพันกิโลเมตร ทำให้ท้องฟ้าที่มืดมัวอยู่แล้วสับสนวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม

ดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าถูกย้อมด้วยควันจนเป็นสีม่วงเข้มน่าขนลุก ราวกับดวงตาเปื้อนเลือดของยักษ์ตาเดียวที่กำลังเดินข้ามสนามรบ

หญ้าป่าที่เหี่ยวเฉาถูกเหยียบย่ำเป็นดินโคลน ผสมกับเลือดสีแดงเข้มจนเป็นรอยยาวบนพื้นดินชุ่มแฉะ

ภายใต้ท้องฟ้าที่ปั่นป่วนด้วยเมฆสีแดงเข้ม กองทัพขนาดใหญ่ของเมืองซือหนิวและเมืองเฟยหู่ ปะทะกันราวกระแสน้ำเชี่ยวสองสาย

สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าราวเก้าร้อยเมตร เจี่ยซ่งดีดนิ้ว และทันใดนั้นดาบสีดำสามสิบหกเล่มก็ลอยกลางอากาศ

ใบดาบเปล่งแสงเรืองรอง ผสานกันเป็นอักขระอาคมซับซ้อน

ทันใดนั้น อากาศในรัศมีสิบไมล์ก็เริ่มบิดเบี้ยวอย่างแปลกประหลาด กลายเป็นคมดาบนับไม่ถ้วนที่มุ่งหน้าสู่ค่ายทหารของเมืองซือหนิวเพื่อหวังจะทำลาย

ท่ามกลางแปดผู้พิทักษ์แห่งเมืองซือหนิว ผู้พิทักษ์น้ำแข็งผู้มีผมสีขาวราวหิมะเป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างรวดเร็ว ไอเย็นยะเยือกแพร่กระจายจากใต้เท้าของเขา

ชั่วพริบตานั้น พื้นดินก็แข็งตัวเป็นกำแพงที่สร้างขึ้นจากชั้นน้ำแข็งนับพันชั้น คมดาบกลางอากาศชนกับกำแพงน้ำแข็ง ระเบิดเสียงดังสนั่น ผลึกน้ำแข็งแตกกระจายราวกับดวงดาวร่วงโรย

อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรของเมืองเฟยหู่ปลดปล่อยฝนเพลิงอเวจีทันที เปลวไฟสีดำสนิทพุ่งทะลุท้องฟ้าเป็นทางยาว ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใด ชั้นน้ำแข็งจะละลายในทันที ก่อให้เกิดควันสีขาวพวยพุ่ง

“ตั้งค่ายกล!”

ปรมาจารย์อาคมของเมืองซือหนิวตะโกนพร้อมกัน ผู้บำเพ็ญเพียรหลายร้อยคนประสานมือสร้างผนึก และอักขระทองคำขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของพวกเขา