หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5027

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนริมฝีปากของเฉินผิง เขาชี้กระบี่ลงพื้นแล้วพูดว่า “พลังไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับบำเพ็ญเพียรเสมอไป”

ทันใดนั้นร่างของเขาก็สั่นไหว พริบตาต่อมาเขาก็อยู่ห่างจากฮั่วจ้าวไม่ถึงเก้าเมตร กระบี่พิฆาตมังกรฟันผ่านอากาศด้วยเสียงหวีดแหลม เล็งที่คอของฮั่วจ้าว

ฮั่วจ้าวหลบทันในพริบตา แต่กระบี่ของเฉินผิงฟันตามไปด้วยความแม่นยำ การโจมตีแต่ละครั้งตรงจุดและรุนแรง

แสงสีแดงเข้มกระจายทั่งอากาศราวใยแมงมุม ฮั่วจ้าวถูกบีบให้ถอย เสื้อคลุมอันวิจิตรของเขาถูกฟันขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เผยให้เห็นเกราะป้องกันสีทองที่อยู่ข้างใต้

“เป็นไปได้ยังไงกัน” องค์ชายฮั่วอุทาน ตาเบิกกว้างและอ้าปากค้าง เขาไม่เคยเห็นใครชนะพ่อของเขาในการต่อสู้ตัวต่อตัวมาก่อน

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรแห่งทวีปชางฉวนตกตะลึงจนพูดไม่ออก

ผู้บำเพ็ญเพียรหนุ่มขยี้ตาแล้วกระซิบ “ข้าฝันไปหรือเปล่า ขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งเอาชนะระดับห้าได้เนี่ยนะ”

“ฮ่าๆ!” หูหม่าซือหัวเราะและตบต้นขาตัวเอง “เฉินผิงบ้าไปแล้ว!”

“สุดยอด! สุดยอดที่สุด!” ผู้คนนับหมื่นของทวีปชางฉวนโห่ร้องพร้อมๆ กัน

ด้วยเสียงของฝูงชนที่อยู่เบื้องหลัง เฉินผิงรู้สึกว่าขาของเขาเบาลง ราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่บนอากาศ

ฮั่วจ้าวที่อยู่บนฟ้าทำหน้าเครียด เขาพยายามมองการโจมตีให้ออก การโจมตีของเฉินผิงคมกริบและไม่หยุดหย่อน ตัดเส้นทางหนีทุกเส้นทาง บีบให้ฮั่วจ้าวต้องเผชิญหน้าโดยตรง

สิ่งที่ทำให้เขากลัวมากที่สุดคือพลังวิญญาณที่ไม่มีหมดของเฉินผิง และความเร็วไม่ลดลงเลย

“วิชาลับ! ตาข่ายคลุมโลกา!”

เมื่อไม่มีทางเลือก ฮั่วจ้าวจึงกัดลิ้นของตัวเองและคายแก่นโลหิตออกมา หมอกเลือดกระจายไปในอากาศ โซ่ทองคำปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า โซ่แต่ละเส้นส่องประกายด้วยอักขระโบราณ แผ่รัศมีทรงพลังและพุ่งเข้าหาเฉินผิงจากทุกทิศทาง