หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 2

ดิกสันตะลึงและถามว่า “เธอกำลังเล่นอะไรอยู่?”

ข้างนอกหิมะเริ่มตกแล้ว วันเกิดปีที่ 23 ของเธอกำลังจะมาถึงในอีกไม่ถึงสองเดือน

ตอนนั้นคงจะเป็นวันส่งท้ายปีเก่า

เธอไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าจะอยู่ได้ถึงตอนนั้นหรือเปล่า

เธอเม้มริมฝีปากแล้วยิ้มและเสนอว่า “คุณก็รู้ว่าฉันชอบคุณมาตลอด นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากให้คุณละทิ้งอคติทั้งหมดที่คุณมีต่อฉัน แล้วลองมาเดทกับฉันเป็นเวลาสามเดือน”

ดิกสันบ่นพึมพำว่า “ฝันไปเถอะ”

เสียงคุยโทรศัพท์ที่ไร้ความอบอุ่นใด ๆในห้องขนาดใหญ่ ความเหงาเข้าครอบงำ น้ำตาของเธอก็ร่วงหล่น หัวใจของเธอเจ็บปวดจนรู้สึกชา

เธอซ่อนความเศร้าไว้ในน้ำเสียงแล้วพูดเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มว่า "ดิกสันคุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ? เอาแบบนี้ไหมล่ะเดทกับฉันเป็นเวลาสามเดือนแล้วเป็นผู้ชายที่ดูแลฉันและหลงไหลฉัน ถึงแม้ว่าคุณไม่รักฉันคุณต้องแสร้งทำเป็นว่าคุณรักฉันมาก ๆ ถ้าคุณทำได้ผ่านสามเดือนฉันก็จะยอมหย่า ฉันยังจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ครอบครัวชอว์มีให้กับคุณ ลองคิดดู อดทนกับมันเป็นเวลาสามเดือนและคุณสามารถมีเงินหลายร้อยล้านที่ครอบครัวชอว์มี คุณสามารถแต่งงานกับ เกวน เวิร์ท ได้อย่างเปิดเผยได้ภายในเวลาสามเดือน คุณจะไม่สูญเสียอะไรเลย "

ดิกสันถามเธอย่างเฉยเมย "แกล้งทำเป็นรักคุณสามเดือนหรอ?"

มันจะเป็นเวลาแค่สามเดือนแล้วเธ จะเป็นผู้ชมแค่คนเดียว

ที่สุดแล้วเธอก็แค่โกหกตัวเอง

เธอพูดเบา ๆ ว่า "ถูกต้อง ได้โปรดเดทกับฉันเถอะนะ"

"ฮ่า ๆ เธอจะไม่รังเกียจฉันถึงสามเดือนเลยเหรอ?"

เงียบ!

เธอเห็นมายบัคสีดำขับออกจากคฤหาสน์

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอรู้สึกเวียนหัวและหนักหัว คอของเธอแห้งผาด รู้สึกว่ามันกลืนน้ำลายลำบาก เมื่อคืนเธอคงร้องไห้นานเกินไป เธอลุกขึ้นแล้วกินยาที่หมอสั่งก่อนที่จะไปล้างหน้าแต่งหน้าและมุ่งหน้าไปที่สำนักงาน

นอกจากการเป็นภรรยาของ ดิกสัน เกร็ก แล้ว เธอยังเป็น CEO ของบริษัทชอว์อีกด้วย

เธอกำลังทำงานเกี่ยวกับเอกสารบางอย่างในสำนักงานเมื่อผู้อำนวยการเกร็กโทรมา

เสียงของเขาทุ้มมากพร้อมกับพูดอย่างจริงจัง "คุณรู้ไหมว่าเกวนกลับมาจากอเมริกาแล้วน่ะ? คุณต้องจับตาดูดิกสันอย่างใกล้ชิดในช่วงเวลานี้ ที่เหลือฉันจะจัดการเอง"

เธอตะลึงและถามเขาว่า "หล่อนกลับมาเมื่อไหร่?"

ผู้อำนวยการเกร็ก ตอบว่า "เมื่อวาน"

ไม่น่าแปลกใจเลย เขาคงไม่อยากแกล้งทำเป็นรักฉันต่อหน้าเกวน

ดิกสันไม่อยากให้เกวน คิดว่าเขารักฉัน

มีความเจ็บปวดเสียดแทงในหัวใจของเธอ เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนั้น

เพราะเธอไม่สามารถทำให้เขารักเธอได้ เธอก็ควรจะปล่อยเขาไป

เธอยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า "คุณพ่อคะ หนูอยากหย่าค่ะ"

ผู้กำกับเกร็กหยุดหายใจและถามอย่างลังเล "เธอพูดว่าอะไรนะ?"

"ดิกสันไม่ได้รักฉันเลย แล้วความสัมพันธ์ระหว่างคุณพ่อกับเขาก็เริ่มตึงเครียดขึ้น หลังจากที่เขาแต่งงานกับฉัน ความสัมพันธ์ของคุณพ่อกับเขาจะดีขึ้นหลังที่พวกเราหย่ากัน"

ผู้กำกับเกร็กจะไม่เห็นด้วยกับการหย่าของพวกเรา

เว้นแต่ว่า…

เธอก้มมองลงไปที่เอกสารการโอนหุ้นบนโต๊ะทำงาน เธอยิ้มด้วยความโล่งใจขณะที่พูดว่า "ไม่ต้องกังวลไปนะคะฉันจะโอนหุ้นของชอว์ทั้งหมดให้กับดิกสัน"

ผู้กำกับเกร็กเงียบไป จากนั้นเขาก็ถามอย่างสับสนว่า "เกวนเพิ่งกลับมาและเธอแทบรอไม่ไหว แล้วที่จะให้หล่อนกลายเป็นคุณนายเกร็ก แล้วเธอก็ยินดีที่จะโอนหุ้นของชอว์ให้กับครอบครัวเกร็กอีกด้วย เธอต้องการอะไร?"

ต้องการอะไรเหรอ?

คุณคอนเนอร์มองเธออย่างเศร้า ๆ และถามว่า "ประธานชอว์ คุณอยากให้เขาเล่นเพลงไหน"

เธอตอบเขาอย่างสบาย ๆ ว่า "ถนนที่สายลมพักพิง"

เมื่อเธอได้พบกับดิกสันครั้งแรก เพลงแรกที่เธอได้ยินเขาเล่นคือ "ถนนที่สายลมพักพิง"

นั่นเป็นเพลงสุดท้ายที่แม่ของเธอเล่นให้ฉันฟังก่อนที่เธอจะเสียชีวิต

หลังจากบอกลาคุณคอนเนอร์ เธอโทรหาดิกสันอีกครั้ง เขารับสายโทรศัพท์แล้วคำรามว่า "เธอโทรมาอีกทำไมเนี่ย?"

อีกแล้วเหรอ?!

ในปีนี้เธอโทรหาเขาแค่สองครั้งเอง

นั่นรวมถึงสายที่โทรไปเมื่อวานนี้

เธอฝืนอารมณ์โกรธลงและถามด้วยรอยยิ้มว่า "คืนนี้คุณกลับบ้านมาทานอาหารเย็นไหม?"

เขาตอบเธอแค่คำเดียวอย่างเย็นชา "ไม่"

หิมะกำลังตก เธอเอื้อมมือไปจับเกล็ดหิมะ ความรู้สึกเย็นยะเยือกดูเหมือนจะตรงเข้าไปในหัวใจของฉัน จู่ๆฉันก็พูดว่า "ฉันได้ยินมาว่าเกวนกลับมาแล้ว ... "

ดิกสันพูดแทรกฉันขึ้นมาอย่างเย็นชา "เธอจะทำอะไรกับเขา? แคโรไลน์ ชอว์ ฉันขอเตือนเธอ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่ถ้าเธอทำอะไรกับเขา!"

เธออยากจะบอกเขาว่า เธอจะหย่ากับเขาและปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน เธออยากให้เขากลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นและปรึกษาเรื่องการหย่าของเราด้วยกัน

แต่ในใจของเขา เธอยังคงโหดร้ายและชั่วร้ายเสมอ

เพราะเขาคิดกับเธอแบบนั้น เธอก็จะยอมให้เขาคิดแบบนั้นต่อไป

เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่เข้ากับความรู้สึกของเธอเลย “แล้วคืนนี้คุณจะกลับบ้านไหม? ฉันไม่รับรอง ว่าจะไม่หึงและไม่ทำร้ายอะไรหล่อน”