หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 201

ฉันรีบเดินลงไปชั้นล่างแล้วเรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปที่สนามบินเพื่อรับตั๋วเครื่องบิน ต่อมาไม่นาน ฉันก็ขึ้นเครื่องบิน ฉันนั่งใกล้หน้าต่างและมองออกไปข้างนอกอย่างเงียบ ๆ

ฉันไม่เคยไปฟินแลนด์

ฉันไม่เคยเห็นแสงเหนือมาก่อน

ฉันสงสัยว่าคราวนี้ฉันจะมีโอกาสจะได้เห็นมันไหมนะ

เวลาหกโมงเย็นในฟินแลนด์เมื่อฉันไปถึงเมืองเฮลซิงกิ วานตา ที่สนามบิน มันดีเลย์เกือบชั่วโมง

ฉันเดินตามข้อความที่ผู้ช่วยรอยส่งมาบอกและรออยู่ทางด้านตะวันออกของที่จอดรถ ในขณะที่ แซคคารี่ก็ออกมาจากสนามบินด้วยตัวเอง

เขาตกใจมากที่เห็นฉันตอนที่เขาเดินออกมา จากนั้นเขาก็เข้ามาและเอากระเป๋าไปจากมือฉันอย่างเงียบ ๆ

แซคคารี่กำลังเดินไปข้างหน้าในขณะที่ลากกระเป๋าสัมภาระ และฉันก็เดินตามเขาไปอย่างเงียบ ๆ เราก็ขึ้นรถหรูไปด้วยกัน

คนขับรถพาเราไปที่คฤหาสน์แห่งหนึ่งในชานเมือง

ตอนนี้ฟินแลนด์ไม่ได้มีหิมะตก แต่หิมะจากสองสามวันที่ผ่านมายังไม่ละลาย แซคคารี่ยังคงเงียบและเดินไปที่คฤหาสน์

ฉันเดินตามหลังเขาในขณะที่เขาป้อนรหัสผ่านที่ประตูและเข้าไปในคฤหาสน์ก่อน ห้องพักอบอุ่นมาก ฉันถอดรองเท้าและเดินตามเขาไปข้างใน

เขาขึ้นไปชั้นบนและต้องการเข้าไปในห้องนอน ฉันรีบดึงแขนเสื้อของเขาและพยายามทำให้เขาหันมาสนใจ “พี่ อย่าโกรธฉันเลย”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ผมไม่ได้โกรธ”

ฉันยื่นมือออกไปและจับฝ่ามือของเขาขณะที่ถามว่า “แล้วทำไมถึงไม่สนใจฉันล่ะ? ฉันแค่กังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของพี่”

แซคคารี่ถอนหายใจและพูดว่า “แคลลี่ อย่าเข้ามาใกล้ผมมากเกินไป ผมไม่คุ้นเคยกับคนอื่นมากนัก นี่เป็นนิสัยที่ผมปลูกฝังมาตลอดหลายปี”

ได้รับการปลูกฝังตลอดหลายปีที่ผ่านมา

แล้วแซคคารี่ต้องเหงามากี่ปีแล้ว?

ฉันปล่อยแซคคารี่ไป เขาเข้าไปในห้องนอนโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฉันเดินตามหลังเขาเข้าไปในห้องนอนและเห็นว่ามีสิ่งสวยงามมากมายรอบ ๆ ห้อง

มันค่อนข้างแตกต่างจากสไตล์ของแซคคารี่

ในห้องทุกอย่างเป็นของดูแพงมากมาย ฉันยืนอยู่ข้างหลังเขา จ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขาขณะที่เขาวางกระเป๋าและถอดชุดสูทที่อยู่บนร่างของเขาออก ตอนนี้ฉันเห็นเสื้อที่อยู่ข้างในเปื้อนสีแดง

ฉันรู้สึกเสียใจกับแซคคารี่ ฉันเดินเข้าไป ยื่นมือไปแตะหลังเขา แล้วถามว่า “ไม่รู้สึกเจ็บเหรอ?”

เขาเกร็งตัวและพูดว่า “ไม่”

มือของฉันสั่นขณะที่ฉันพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “มันได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเป็นสภาพแบบนี้เลยนะ”

“ที่รัก”

เขาเรียกใครว่าที่รัก?!

ฉันรู้สึกเหมือนโดนระเบิดใหญ่เข้ามาที่ตัวแต่แซคคารี่ยังคงใช้น้ำเสียงเย็นชา ถามฉันว่า “แคลลี่ ผมเรียกคุณว่าที่รักเป็นการส่วนตัวได้ไหม?”

ได้ไหม?!

ที่รักเป็นคำทักทายที่สนิทสนมมาก

เมื่อเห็นฉันไม่พูดอะไรซักคำ แซคคารี่อธิบายว่า “โจชัวร์บอกว่าคุณน่ะชอบที่จะได้รับการต้อนรับแบบนี้”

ฉันเนี่ยนะ “...”

‘โจชัวร์ นายมันช่างชั่วร้ายมาก!’

เขามักจะสร้างเรื่องระหว่างฉันกับแซคคารี่!

นี่เป็นครั้งแรกที่แซคคารี่ขอความคิดเห็นของฉันในลักษณะตั้งคำถาม แต่ฉันไม่เคยเจอคนแบบนี้…พูดตามตรงฉันไม่เคยชินกับมัน

ฉันไม่สนใจเขาและขึ้นไปหาเขาในขณะที่ฉันยื่นมือออกไปเพื่อช่วยเขาปลดกระดุม เขาค่อย ๆ ยืดคอขึ้นและมองมาที่ฉัน ไม่มีสัญญาณแห่งความรักที่มองเห็นได้จากดวงตาของเขาเลยแม้แต่น้อย

ฉันจับมือถือไว้แน่นอย่างสงสัยว่าจะตอบกลับอย่างไร ไม่นานต่อมา เธอก็ส่งข้อความมาอีกว่า “เขาปฏิบัติกับฉันดีมาก แต่เขาไม่เคยตกลงที่จะแต่งงานกับฉันเลย อาจเป็นเพราะตัวตนของฉันเพราะก่อนหน้านี้ฉันเคยเป็นผู้หญิงของโจเซฟ สำหรับเขา ฉันเป็นเด็กกว่า หรือแม้บางทีเขาไม่ได้รักฉัน หรือบางทีเขาอาจเป็นห่วงฉันในฐานะผู้อาวุโสกว่าฉัน ฉันเองที่ก้าวข้ามขอบเขตนอกจากนี้ ฉันไม่เคย…ไม่เคยอยู่เหนือโจเซฟ! ฉันไม่สามารถให้อภัยตัวเองที่ให้ความรักของฉันที่มีต่อโจเซฟให้กับคนอื่น ฉันรู้สึกหายใจไม่ออกเพราะตัวเองถูกทรมานในใจกับเรื่องที่ผ่านมาอยู่ตลอดเวลา…”

ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างซัมเมอร์กับชาร์ลส แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือเขาปฏิบัติกับซัมเมอร์ได้ดีจริง ๆ

ดีจนเธออยากจะเริ่มความสัมพันธ์ใหม่

ดีเสียจนเธอรู้สึกเสียดาย

แซคคารี่ปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี

แต่เขาเตือนฉันว่าอย่าเอาแต่คิดถึงเขา

นอกจากนี้ ตัวตนของฉัน ...

ฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกหย่าร้าง เป็นผู้ป่วยโรคมะเร็ง และเป็นผู้หญิงที่มีไตเพียงข้างเดียวและไม่สามารถมีลูกได้ มีสิทธิ์อะไรมาหลงรักใครอีก?!

ฉันหยุดคิดเกี่ยวกับคำถามนี้

หยุดคิดถึงสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับแซคคารี่

บางทีตอนนี้ฉันไม่ได้ระงับความรู้สึกต้องการสิ่งนั้นกับเขาไป

มันคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความรัก

ฉันถือโทรศัพท์มือถือและพิมพ์ลงบนปุ่มกดและคิดอยู่เสมอว่าฉันจะตอบกลับซัมเมอร์อย่างไร “ ถ้าเธอพูดได้อย่างมั่นคงว่าเธอรักชาร์ลส ก็จงกล้าหาญกว่านี้! ซัมเมอร์ ชาร์ลสหวังว่าเธอจะมีความสุขอย่างแน่นอน เขาจะไม่ต้องการให้เธอแค่รอความรักของเขาตลอดไป แต่ถ้าเธอรัก เธอต้องกล้าพิสูจน์ความรักนี้ ..”

ตอนนี้ ฉันกำลังยืนอยู่ ให้คำแนะนำกับซัมเมอร์ แต่จริง ๆ แล้ว ฉันเป็นคนที่ไม่สามารถก้าวออกไปจากมันได้ ฉันหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางโทรศัพท์มือถือลง เมื่อฉันหันกลับไป ฉันเห็นแซคคารี่ที่บันไดของชั้นสอง

ฉันถามเขาด้วยความกังวลว่า “ร่างกายของคุณยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่หรือเปล่า?”

ดวงตาใสของแซคคารี่มองมาที่ฉัน เขายืนอยู่ในระดับที่สูงกว่าฉัน ทำให้ฉันรู้สึกถึงการบีบบังคับ

ฉันตกใจมากเมื่อได้ยินเขาถามว่า “แคลลี่ เมื่อกี้ เธออยากจูบผมเหรอ?”