หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 221

“ปล่อยฉัน” ฉันกดเสียงต่ำ

แซคคารี่ทำนิ่งไม่ได้ยิน

แต่ฉันบอกได้เลยว่าเขาไม่ได้หลับหรอก

และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกหงุดหงิดในตัวอีกฝ่ายแบบนี้ “ปล่อยฉันไป แล้วฉันจะไม่กวนคุณหรือเรียกร้องอะไรอีก!”

แคโรไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนที่ไร้เยื้อใยขนาดนี้ แต่ถ้าไม่ยอมพูดให้เคลียร์ อีกฝ่ายคงไม่ยอมปล่อยไปเป็นแน่

ในที่สุดร่างสูงก็ลืมตาขึ้นมา ก่อนเอ่ย “ปล่อยเธอไป” เสียงเข้มพูดเชิงไม่ใส่ใจ

ฉันเบื่อที่จะทนกับนิสัยแบบนี้ของเขาอีกต่อไปแล้ว มือเรียวยื่นส่งกระเป๋าคืนไป พลันหันหลังเดินออกมาทันที หวังว่าเราคงไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว

มันรู้สึกแย่และผิดหวังทุกครั้งที่เขาเมินเฉยใส่กัน

ไร้จิตใจสิ้นดี

ร่างบางเดินทางออกจากคฤหาสน์ตระกูลชิคกลับไปยังคอนโดของตัวเอง ซักพักยาราก็โทรเข้ามา “ฉันกำลังจะเดินทางเที่ยวรอบโลกแล้วนะ คงอีกนานกว่าจะกลับมาที่เมืองถง” เธอพูดอย่างร่าเริง “ฉันเอารถเธอไปจอดคืนไว้ที่หน้าผับแล้วนะ” และเธอก็วางสายไป

ฉันไปที่ผับด้วยอารมณ์บูดบึ้ง แล้วขับรถของตัวเองออกมา พลางติดต่อขอคืนห้องเช่าที่คอนโด ทว่าจู่ ๆ เรื่องของเอเลนก็ปรากฏเข้ามาในหัว ไม่นานแคโรก็ตัดสินใจไปหาเธอ เมื่อฉันไปถึงที่พักของเธอ ก็เห็นว่าเอเลนนั้นกำลังยืนคุยกับผู้หญิงท้องอีกคนอย่างมีความสุขอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้า เธอดูเป็นมิตรกับผู้คนรอบตัวมาก ๆ

อาจจะเพราะเธอกำลังจะเป็นแม่คนแล้ว นั่นจึงทำให้อีกฝ่ายดูมีออร่าอบอุ่นวนรอบตัวเสมอ

เอเลเนอร์คุยกับผู้หญิงคนนั้นอีกสองสามประโยค ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน ฉันยิ้มให้เธอและบอก “คุณสโตน ช่วงนี้มีความสุขมากเลยนะ”

อีกฝ่ายยิ้มตอบ “ตอนนี้เลขาของฉันช่วยดูแลเรื่องธุรกิจของตระกูลสโตนให้ เพราะฉะนั้นเลยไม่มีอะไรให้ลำบากใจ ตอนนี้ก็มีเวลาทุ่มให้เจ้าตัวน้อยได้แล้ว” เธออธิบาย

“แต่บางทีมันก็เบื่อนิด ๆ นะ” เอเลเนอร์พูดต่อ

“เธอยังรักแอนดรูอยู่หรือเปล่า?” ฉันถามเชิงสงสัย

“ฉันรู้ว่าพูดตอนนี้มันไม่มีประโยชน์อะไร แต่ฉันแค่...”

ร่างเล็กเงียบลงอย่างไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่เหลืออกมาได้ พลันเสียงนุ่มของเอเลนก็ดังขึ้น “เธอยังรู้สึกติดข้างต่อความดีของดิกสัน แต่คนที่เธอมีใจให้และอยากจะอยู่ด้วยคือแซคคารี่ ฉันพูดถูกไหม? นั่นเป็นเพราะแซคคารี่ไม่เคยล้ม เขาเป็นชายแกร่งเด็ดเดี่ยวดั่งภูเขาที่ทำให้เธอรู้สึกดียามพึ่งพิง เธอรู้สึกดีและสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นพวกนั้นที่ไม่เคยมีใครทำให้เธอได้ ฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า?”

แคโรชะงักไปพร้อมพยักหน้ายอมรับโดยดี เอเลนเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้พลางเอ่ย “ฉันเคยเรียนเกี่ยวกับจิตวิทยาแล้วก็ปรัชญามาบ้าง ฉันรู้ว่าเธอกำลังเผชิญกับปัญหาอะไรอยู่ ดิกสันเป็นเพียงอดีต แม้ว่าเขาจะเคยทำร้ายหรือทรยศเธอเมื่อสามปีก่อน เธอก็ยังยกโทษให้เขาทุกครั้ง และแม้กระทั่งตอนที่เธอเกือบตาย เธอก็ยังเชื่อว่าตัวเองรักเขาอยู่ใช่ไหม?”

“แต่เธอคิดผิดแล้ว คุณชอว์ เธอแค่หาข้ออ้างในการยกโทษให้เขาเท่านั้น ความจริงคุณหมดความเชื่อใจในตัวดิกสันแล้ว แต่คุณแค่เหงาและโหยหาความรัก นั่นคือเหตุผลที่คุณเลือกเขา”

คำพูดของเอเลนกำลังซึมเข้ามาในความคิด “ถ้าฟังจากที่คุณพูด ดูเหมือนแซคคารี่จะเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมคนหนึ่งเลยนะ เขาไม่เคยทำร้ายจิตใจเธอ ถ้าเทียบกับดิกสันแล้วมันก็ไม่แปลกที่ใจเธอจะเลือกแซคคารี่!”

“ใจของเธอเลือกแซคคารี่แล้ว แต่เธอแค่ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เพราะเคยสัญญากับดิกสันไว้ในตอนที่อีกฝ่ายกำลังจะตาย”

ฉันพึมพำไม่มั่นใจ “แล้วฉันจะทำยังไงดี?”