หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 222

“คุณชอว์ ใจเธอเป็นของแซคคารี่แล้ว เธอแค่ยังหาทางตัดขาดจากดิกสันไม่ได้”

เสียงของเอเลนดังก้องในความคิดไม่หยุด “เธอแค่ต้องบอกดิกสันไปตามตรงว่าใจของเธอเป็นของคนอื่นไปแล้ว”

ฉันต้องพูดกับดิกสันให้รู้เรื่องสินะ

แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอ่ย “แต่แซคคารี่ไม่ได้รักฉัน”

“คุณชอว์ เธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ!” เอเลนบีบมือของฉันให้แน่นขึ้นพลางพูดย้ำ “ไม่มีผู้ชายคนไหนดูแลห่วงใยผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้รักหรอก! เขาแค่ไม่ยอมรับมันต่างหาก บอกเลยว่าคนนอกอย่างฉัน แค่เห็นยังรู้เลย! ถ้าคุณจวนตัวจริง ๆ ผู้ชายหัวดื้ออย่างแซคคารี่ ย่อมปกป้องคุณและมอบความรักให้กับคุณ มากกว่าที่คุณจินตนาการแน่”

ประโยคนั้นของเธอทำให้ฉันมีความหวัง “ถ้างั้นทำไมเขาถึงปฏิเสธฉันตลอดล่ะ? แถมยังอยากให้ฉันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราอีก”

นัยน์ตาใสของเอเลนมองจ้องมาที่ฉัน “แล้วเธอเคยคิดบ้างหรือป่าว ว่าที่เขาทำแบบนั้น สาเหตุมันอาจมาจากตัวเธอเอง”

“มันจะเป็นเรื่องอะไรไปได้?” ฉันถามไม่เข้าใจ

“แซคคารี่เป็นคนที่มีบุคลิกน่าเกรงขาม มีความเป็นผู้นำสูง เขาเป็นคนที่ยึดถือเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่เธอ... เธอคือคนที่ติดพันอยู่กับความสัมพันธ์ที่ยุ่งเหยิง เช่น กับฌอน กับแลนซ์ แถมยังเป็นภรรยาเก่าของดิกสันอีก แล้วเธอก็บอกว่า เขาได้ยินเรื่องที่เธอคุยกับดิกสันเมื่อคืนก่อนด้วยหนิ...”

“จะบอกว่าเขาหึงเหรอ?” ฉันถามด้วยความหวัง

เอเลเนอร์ยังคงยิ้ม เจ้าตัวตอบเชิงเดา “เธอเคยบอกว่าตัวเองหลงรักในความอ่อนโยน และเธอชอบแซครารี่เพราะว่าเขาอ่อนโยน เธอเคยคิดหรือเปล่าว่า บางทีสิ่งที่แซคคารี่ต้องการจริง ๆ อาจเป็นเพียงแค่การทุ่มเทให้เธอคนเดียวไปทั้งชีวิตก็ได้? เธอสังเกตบ้างไหมว่าเขาแสดงออกแบบนั้นเพราะบางทีอีกฝ่ายอาจจะโกรธ เสียใจ หรือผิดหวัง?”

เอเลนคิดแล้วเอ่ยต่อ “เธออาจจะทำร้ายแซคคารี่โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอก็หวังเป็นอย่างมากให้เขาเข้าใจความรู้สึกของเธอ... บางทีนะ เขาคงรู้ว่าเธอกำลังลังเล เขาถึงไม่ปฏิเสธเธอ”

คำพูดของเอเลนดูสมเหตุสมผล และมันน่าประทับใจเพราะสิ่งที่พูดออกมาล้วนแล้วเป็นความจริง แต่ก็นะ มันก็ยังปนการคาดเดาอยู่บ้างเหมือนกัน

แต่มันก็ไม่ได้ผิดเสียหมด บางทีสิ่งที่แซคคารี่ต้องการเพียงหนึ่งเดียวและต้องการจะเป็นเพียงคนเดียวนั้นอาจจะเป็นเรื่องจริง โจชัวร์ก็เคยบอกว่าเขาต้องการเพียงรักเดียวไปจนตาย นั่นทำให้ฉันเข้าใจในทันทีว่าทำไมอีกฝ่ายถึงปลีกตัวออกห่าง

แซคคารี่โกรธที่ฉันไม่สามารถตัดสินใจได้ซักที

ฉันก็โกรธตัวเองไม่ต่างหรอก

ทว่าขณะที่กำลังคิดว่าควรจะทำยังไงต่อ ดิกสันก็ส่งข้อความมาหา

[ดิกสัน: ขอโทษนะ ที่ผมทำร้ายคุณเมื่อคืนก่อน]

เขาคงกลับมาเป็นดิกสันคนเดิมแล้ว

[แคโรไลน์: ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ความผิดของคุณ]

ฉันโทษเขาไม่ได้สำหรับเรื่องนี้

เพราะยังไงเขาก็คือคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้

หลายวันที่ผ่านมาฉันได้รับการดูแลอย่างดี ทำให้สามารถพูดความในใจออกไปได้อย่างไม่ลังเล

แคโรไม่อยากกลับไปเป็นตัวเองในแบบเก้าปีก่อนอีกแล้ว รักที่เป็นได้เพียงเงาที่คอยติดตามอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ ตอนนี้ฉันต้องการเพียงรักแท้

แต่แซคคารี่ปฏิเสธฉัน

แถมยังไม่บอกเหตุผลเลยซักคำ

แต่ในขณะที่กำลังนอนคิดไปมาอย่างเกียจคร้าน กลับมีข้อความส่งเข้ามาจากชัคว่าเอเลนกำลังต้องการความช่วยเหลือ ชัคโทรหาฉันก่อนจะบอกให้ไปโรงพยาบาลโดยด่วน

สิ้นเดือนกันยายนนั้นอากาศจะเย็นมาก ทว่าร่างเพรียวกลับรีบเร่งไปยังโรงพยาบาลทั้ง ๆ ที่สวมเพียงเสื้อคลุมบาง ๆ เมื่อไปถึงก็เห็นแอนดรูอยู่ที่นั่นด้วยแล้ว

“นายมาทำอะไรที่นี่?” ฉันตกใจที่เห็นเขา

ใบหน้าหล่อดูเหนื่อยล้า “มาขอให้เธอยกโทษให้ฉัน” อีกฝ่ายพูดเสียงเบาพลางมองไปยังห้องสีขาวตรงหน้าอย่างเลื่อนลอย

ฉันถามออกไป “แล้วเธอยกโทษให้ไหม?”

แอนดรูส่ายหัว “เธอบอกจะไม่มีวันยกโทษให้”

โชคดีที่เอเลนแค่ป่วยธรรมดา แต่หมอบอกว่าถ้าเธอยังเป็นแบบนี้อีกในขณะที่ยังตั้งครรภ์อยู่ มันอาจจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพของเธอในวันข้างหน้าก็ได้ และร้ายแรงถึงชีวิตเลยทีเดียว