หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 251

“ก็จริง” ตอบกลับพร้อมกลบเกลื่อนความรู้สึกยินดีนั่นไว้

แซคคารี่พูดต่อเรียบ ๆ “ถ้าฉันบอกให้เธอหันหลังให้กับเรื่องทุกอย่างในตอนนี้ เธอก็ทำไมได้หรอก จริงไหมเบล... หากวันที่เธอตามหามาถึง ก็ขอให้รู้ไว้ว่าฉันจะทำให้เธอปลอดภัย รวมถึงมีสุขภาพที่แข็งแรง สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้คลอดไป”

มันคือความจริง ที่เขาสามารถทำให้ฉันอยู่เคียงข้างกายไม่ห่างหาย พร้อมเป็นผู้หญิงของเขาแต่เพียงผู้เดียว โดยที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนทัศนคติของฉัน

แซคคารี่ทีหน้าที่ของตัวเอง นั้นคือรับผิดชอบต่อตระกูลชิค

และฉันก็มีทางของฉัน ซึ่งก็คือดูแลตระกูลชอว์

เราต่างมีเรื่องที่ต้องจัดการ ฉันยื่นมือไปจับมือหนาคู่นั้นไว้ด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณนะ มีคุณอยู่ข้าง ๆ ฉันก็รู้สึกดีแล้ว แซคคารี่ ฉันหวังว่าคุณจะไม่หักหลังฉันในอนาคตนะ”

อีกฝ่ายเพียงส่งเสียงตอบกลับมาสั้น ๆ

“ถ้าคุณหักหลังฉัน ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณไปตลอดชีวิต”

เสียงฝนด้านนอกเริ่มแผ่วเบาลงราวกับเมฆฝนใกล้จะเคลื่อนหาย ทว่าเสียงทุ้มเข้มกลับโพล่งขึ้นมานิ่ง ๆ “แล้วถ้าเธอหักหลังฉันล่ะ?”

ร่างบางชะงักพลันเอ่ยตอบ “ถ้างั้น จนกว่าจะตายจาก คุณก็ไม่จำเป็นต้องยกโทษให้คนอย่างฉัน”

“แคโรไลน์ ชอว์ จำคำพูดของเธอไว้ด้วยล่ะ”

เขายอมเรียกชื่อจริงของฉัน ‘แคโรไลน์ ชอว์’ นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายตกลงปลงใจในคำสัญญาของเราแล้ว

แซคคารี่เป็นคนที่ยึดมั่นในคำสัญญาของตัวเอง

“ได้ ฉันจะจำไว้”

คืนนั้น ร่างสูงเป็นฝ่ายลงมือทำดินเนอร์สำหรับเราทั้งคู่อีกครั้ง มันเป็นเพียงเมนูง่าย ๆ พออิ่มท้อง หลังจากทานเสร็จ เราก็นอนกอดกันบนเตียงพร้อมอ่านหนังสือไปพลาง ๆ

คนข้างตัวอ่านหนังสือที่มีชื่อว่า ‘การอยู่อย่างโดดเดี่ยว’

แคโรเบนสายตาไปยังประหนึ่งที่ว่า ‘คนที่อยู่อย่างสันโดษคือ คนที่มีจิตวิญญาณอันแรงกล้าแฝงอยู่ในตัว หากหาเจอ ย่อมเป็นดั่งการเกิดใหม่สำหรับบุคคลนั้น”

เนื้อหาและคำที่ใช้ล้วนส่งสารถึงจิตใจของผู้อ่านได้อย่างดี

อ่านไปได้หนึ่งหน้า โทรศัพท์ของแซคคารี่ก็สั่นเตือนถึงสายเรียกเข้าทันที มันเป็นเบอร์แปลกที่ร่างสูงไม่ได้บันทึกชื่อไว้

เบอร์แปลก: แกอยู่ไหน?

แซคคารี่ตอบเสียงเย็น

แซคคารี่: ไม่ได้อยู่ที่เมืองถง

ตอบเพียงไม่กี่คำก่อนโยนโทรศัพท์ไปอีกทาง ทว่าดูเหมือนปลายสายจะยังไม่ล้มเลิก ร่างสูงขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ละความพยายาม เสียงเรียกเข้าถึงดังขึ้นอีกครั้ง

“แกอยู่กับเธอใช่ไหม?”

คำว่า ‘เธอ’ ที่อีกฝ่ายเอ่ย คงหมายถึงฉัน

แซคคารี่ไม่ได้ตอบคำถามนั่น แต่พูดแทรกด้วยน้ำเสียงดุดันแทน “ผมไม่สนว่าแม่จะไปตกลงคุยอะไรกับใครไว้ ผมจะไม่ยุ่ง แต่ห้ามแต่งหล่อนเข้ามาในตระกูลชิคเด็ดขาด”

ฉันรู้สึกไม่สบายใจ เพราะไม่เคยคิดว่าแม่ของแซคคารี่จะปฏิเสธฉัน และต่อต้านความสัมพันธ์ของเรา แต่ถ้ามองตามความจริง เธอก็มีเหตุผลที่ไม่ชอบฉัน ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ฉันเคยหย่า แถมยังมีข่าวเสีย ๆ หาย ๆ ติดตัวมาตลอด มันไม่แปลกเลยที่ตระกูลใหญ่โตและเคร่งครัดอย่างพวกเขาจะไม่ให้การต้อนรับฉัน

ไม่นานเสียงเข้าก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา

“แม่”

เธอตอบเสียงเบา “แซค”

“อย่าหลงระเริงกับความใจดีที่ผมมีให้จนเกินไป”

แซคคารี่กำลังขู่เธอ

“แซค แกไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร...”

“งั้นเธอเป็นใคร?” เสียงเข้มโต้ตอบ