หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 27

“แคโร เธอพึ่งผ่านการผ่าตัดมา เธอควรจะพักนะ”

ฉันยังไม่ตาย เฮนรี่พาเธอออกมาจากเมืองอู๋ ก่อนจะเข้ารับการผ่าตัด

มันเป็นการผ่าตัดที่มีเปอร์เซ็นต์สำเร็จเพียงแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เฮนรี่บอกกับฉันว่าในคืนนั้นที่เขาเดินทางมาถึงคฤหาสน์ตระกูลชอว์ ฉันเกือบจะตายไปแล้ว ฉันยังจำได้ดีว่าเวลานั้นฉันสวมใส่ชุดเดรสสีขาวตัวสวยพลางนอนเอนลงไปบนเตียงเพื่อนอนรอเวลา ใบหน้าของฉันซีดเผือดราวกับไร้ชีวิต ฉันคงจะตายหากฉันไม่ได้รับการผ่าตัด

การเข้ารับการผ่าตัดครั้งนี้ไม่ได้นับว่าประสบความสำเร็จโดยสมบูรณ์ ทว่าก็ไม่ได้ล้มเหลวเช่นกัน

อย่างน้อยมันก็ช่วยต่อเวลาชีวิตให้ฉันอีกครั้ง

ซัมเมอร์ทัดผมยาวสลวยของแคโรไว้หลังหู ร่างของหญิงสาวพยายามอ้าปากอย่างยากลำบาก เมื่อซัมเมอร์เห็นแบบนั้น หล่อนพลันห้ามปรามฉัน “เธอพึ่งฟื้นนะ และยังมีผลข้างเคียงจากการรักษาหลงเหลืออยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอจะยังพูดไม่ได้ชั่วคราว”

เธอกระพริบตาตอบเพื่อนสาวเพื่อยืนยันว่าเธอเข้าใจ ไม่นานนักซัมเมอร์ก็เริ่มพูดต่อ “สองสามวันก่อนเราไม่ได้พาเธอมาที่นี่ แต่ยังอยู่ที่บ้านของเธอ เฮนรี่เป็นคนบอกให้ฉันโทรหาดิกสัน เมื่อเขามาถึง เขาคิดว่าเธอตายแล้วและร้องไห้ออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ยังไม่พอ พวกเขาจัดงานศพให้เธอแคโร และให้ทนายของเธอเปิดพินัยกรรม”

พวกเขาถึงกับจัดงานฌาปนกิจให้คนอย่างเธอ...

แสดงว่าคนที่ชื่อแคโรไลน์ ชอว์ ไม่มีตัวอยู่ในเมืองอู๋แล้วสินะ?

เมื่อฉันคิดเช่นนั้น หัวใจของฉันกลับเต็มไปด้วยความเศร้า

ฉันนั่งฟังเรื่องราวทั้งหมด ก่อนซัมเมอร์จะเอื้อมมือมาบีบลูบแขนของฉันแผ่วเบา กล้ามเนื้อทุกส่วนค่อนข้างตึงเพราะการนอนบนเตียงเป็นเวลานาน ซัมเมอร์เริ่มอธิบายต่อ “เฮนรี่ปั่นเรื่องราวให้ดูเหมือนว่าเธอตายไปแล้ว เพราะว่าเขาอยากจะลงโทษดิกสัน เขาต้องการให้ดิกสันสลดกับสิ่งที่ทำลงไป และรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต แต่ว่า... ฉันเห็นว่าดิกสันร้องไห้หนักอย่างน่าสมเพช อย่างกับคนไร้สติที่งานศพของเธอแคโร และนั้นมันสะเทือนใจฉันจริง ๆ ท้ายที่สุดฉันจึงบอกความเขาไป”

เขาร้องไห้หนักอย่างน่าสมเพช...

ฉันจำได้ว่าดิกสันมาหาฉันที่บ้านในคืนนั้นก่อนที่ฉันจะหมดสติไป เขาบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ช่วงนี้ผมคิดตลอดว่าใครคือคนที่ผมรักจริง ๆ ... ผู้หญิงที่ผมรักคือคนที่ผมเคยเกลียด”

เขายังพูดอีกว่า “มาเป็นภรรยาผมนะ เรากลับมาจดทะเบียนกันอีกครั้งเถอะ”

ตอนนั้นฉันปฏิเสธเขาไป และเขาก็ไม่ได้ทำตามสัญญาเหมือนกัน

สุดท้าย ดิกสันก็ตัดสินใจแต่งงานกับเกวนอยู่ดี

ฉันกัดริมฝีปากอย่างขบคิดก่อนจะพยายามเอ่ยถามซัมเมอร์อย่างยากลำบาก “เธอไม่เกลียดเขาแล้วเหรอ?”

ฉันถามเธอกลับอย่างเศร้าใจ “แล้วฉันจะใช้ชีวิตในชื่อของใครเมื่อฉันกลับไปล่ะ?”

ทันใดนั้นซัมเมอร์กลับเริ่มอ้ำอึ้งเหมือนลังเลใจ “แคโร มันมีบางอย่างที่ฉันคิดมานานแล้ว แต่ฉันลังเลตลอดว่าจะบอกเธอดีไหม ฉันกลัวว่าเธอจะรับเรื่องนี้ไม่ได้... แต่ฉันอยากให้เธอได้รู้ความจริง”

ฉันถามเธอกลับด้วยความงุนงง “ความจริงอะไร?”

ฉันเคยผ่านการตายมาแล้วหนึ่งครั้ง ยังจะมีอะไรที่ฉันกลัวอีกหรือ?

เธอตอบกลับอย่างขึงขัง “ดิกสันมีพี่ชายชื่อ แลนซ์ เกร็ก”

แคโรคิดว่าอาจจะเพราะเธอพึ่งฟื้นขึ้นมาได้ไม่นานนัก ทำให้ความคิดและสมองของเธอรู้สึกสับสนและหนักอึ้ง

“ฉันรู้อยู่แล้ว” ฉันบอก

ซัมเมอร์มองฉันด้วยแววตาเห็นใจก่อนจะพูดต่อ “พวกเขาเป็นฝาแฝดกัน และรูปร่างหน้าตาของพวกเขาเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก”