หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 28

ฉันมองซัมเมอร์อย่างตกใจก่อนถาม “เธออยากจะพูดอะไรกันแน่?”

“แคโร คนที่เธอเจอเมื่อเก้าปีก่อนไม่ใช่ดิกสัน”

ประโยคนั้นทำให้โลกทั้งใบของฉันแทบพัง ฉันได้ยินแค่เสียงเรียกชื่อตัวเองเท่านั้น

ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าไร้ซึ่งความคิดใด ๆ

แคโรพบว่ามันยากมากที่จะเข้าใจความหมายของคำพูดเหล่านั้น

แต่ฉันเข้าใจในสิ่งที่ซัมเมอร์เคยประสบพบเจอ

ฉันมีความลับที่พยายามซ่อนไว้ในส่วนลึกของจิตใจ

ฉันตกหลุมรักดิกสัน เกร็ก ตลอดเก้าปีที่ผ่านมา

เมื่อตอนที่ฉันเด็กกว่านี้ ฉันติดตามเขาไปทุกที่

และเมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็เปลี่ยนสถานะจากคนที่ได้เพียงตามติด กลายเป็นภรรยาของเขา

เป็นเวลาเก้าปี ฉันยึดติดความรู้สึกกับผู้ชายคนนั้นนานตั้งเก้าปี

เธอปกป้องความรักลับ ๆ นั้นอย่างดี ดูแลรักษามัน ถึงแม้ว่าฉันจะกลัวและอึดอัด

แม้ว่าดิกสันจะเคยรักฉัน แม้ว่าเขาจะไม่เคยแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจฉันซักครั้ง

ทว่าฉันยังคงเลือกที่จะอยู่กับเขาโดยปราศจากความลังเล

เพราะรักของฉันไม่ได้หวือหวา

ทั้งชีวิตฉันรักแค่ดิกสันคนเดียว

แต่เพื่อนสนิทของฉันกลับบอกว่าชายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษแสนอบอุ่นดั่งสายลมเย็นและดวงจันทร์แสนสวยที่ฉันเคยคิดถึงคนนั้นไม่ใช่ดิกสัน

ความรักของฉันที่ให้ไปเป็นเพียงสิ่งที่คิดไปเองงั้นเหรอ?

ฉันไม่สามารถทนรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจได้ ฉันส่ายหัวอย่างหมดหนทาง แคโรเจ็บปวดเหมือนมีบางสิ่งเจาะหัวใจหัวเธอจนพรุน พร้อมเลือดสีสดที่หลั่งไหลออกมาจากแผลไม่ขาดสาย ความจริงในครั้งนี้ยากที่จะยอมรับยิ่งกว่าความตายเสียอีก

หัวใจของคนเป็นพี่แทบแหลกสลายเมื่อเห็นภาพน้องสาวที่ร้องไห้โฮไม่หยุด ดวงตาคู่คมของเขาแดงก่ำพลันกอดพร้อมเอ่ยปลอบโยนเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่ากลัวไปเลยแคโร เธอจะไม่เป็นไร หมอบอกว่าเธอจะดีขึ้น ตราบใดที่เราใช้เวลามากพอ และตราบใดที่เธอฟังที่ฉันบอกพร้อมพักผ่อนให้พอ ทุกอย่างจะดีขึ้นแน่นอน!”

ฉันยอมแพ้ ฉันร้องไห้ก่อนจะเรียกชื่อพี่ชาย “เฮนรี่”

แคโรไม่สามารถห้ามหยดน้ำตาของเธอให้หยุดไหลได้ เฮนรี่จึงใช้มือปาดพวกมันออกแผ่วเบาก่อนเอ่ย “ฉันอยู่นี่แคโร”

อย่างกับชีวิตไร้ซึ่งความหมาย ฉันจับแขนของเขาไว้แน่นพลางนึกถึง “ดิกสัน เกร็ก” ในวันที่หิมะตกวันนั้น ฉันยังจำสัมผัสจากฝ่ามือหนาที่พันผ้าพันคอให้ฉันอย่างอ่อนโยนพร้อมเรียกฉันว่ายัยบ๊องได้ดี...

เขาคือชายที่ฉันเจอเมื่อเก้าปีที่แล้ว

ฉันพึมพัมขณะที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเฮนรี่ “ฉันอยากกลับไปที่เมืองอู๋”