หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 29

ถ้าหากแลนซ์คือคนที่เล่นเปียโน และเรียกเธอว่า”ยัยเด็กบ๊อง” เมื่อเก้าปีก่อน และครั้งต่อมาที่เราเจอกันก็คือตอนที่เธอเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยนั้นที่คาเฟ่แมวของซัมเมอร์

มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ตกค้างอยู่ความทรงจำลาง ๆ ที่ยังคงหลงเหลืออยู่หลังจากครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันเมื่อหลายปีที่แล้ว ภาพของเขาที่วนเวียนอยู่ในความทรงจำของเธอยังคงเป็นชายที่อบอุ่น

ซัมเมอร์เอ่ยถาม “แคโร ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ?”

ฉันไม่ได้อยากจะร้องไห้ แต่เพราะฉันนั้นวิ่งตามแผ่นหลังนั้นมาตลอดเก้าปี

ความรู้สึกเหล่านั้นกลายเป็นบางสิ่งที่ซึมซับเข้าไปในเส้นเลือดและฝังตัวลึกเข้าไปในกระดูกของฉันแล้ว

มันเคยเป็นสิ่งเดียวและสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการที่สุดในโลก

ฉันยังคงจดจำตอนที่ ฉันรีบลุกออกจากที่นั่งพลางวิ่งไปหลังเวทีเพื่อมองหาเขาทุกครั้งที่คอนเสิร์ตจบลง ทว่าฉันกลับไม่เคยวิ่งไปทันเจอเขาเลยซักครั้ง และนั่นค่อยน่าเสียดาย ฉันต้องออกจากสถานที่จัดคอนเสิร์ตอย่างไม่เต็มใจทุกครั้งไป

ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปบนถนนด้วยส้นสูงคู่สวยช้า ๆ ร่างสูงเพรียวของใครบางคนกลับปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าเธอเสียก่อน ฉันได้แต่ยืนอึ้งสบตากับเขาที่กำลังยิ้มให้ฉัน ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ย “ยัยบ๊อง เธอเดินตามฉันอีกแล้วนะ...”

“ดิกสัน เกร็ก” คนที่อยู่ในความทรงจำคนนั้น คือชายที่ฉันรักมาก

ในคืนนั้นเขาจงใจยืนหยุดเพื่อรอฉัน

และเป็นคืนเดียวกันที่ฉันเรียกเขาว่า ดิกสัน

เขารู้ว่าฉันเข้าใจผิด แต่เขาเลือกที่จะไม่แก้ไขมัน

เขารู้ว่าฉันรอเขามาตลอด แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดมันกับฉัน

เขาอบอุ่นแต่ก็เย็นชาและร้ายกาจ

ช่วงนี้ที่เมืองอู๋ ฝนตกค่อนข้างบ่อย มันเป็นวันที่มืดครึ้มเมื่อฉันกลับไปถึงที่นั้น ก่อนที่ฉันจะกลับเมืองอู๋ เฮนรี่สั่งลบประวัติการเสียชีวิตของฉัน จึงทำให้พินัยกรรมที่ฉันทำไว้ยังไม่สามารถใช้การหรือมีผลอะไรได้

แม้ว่าดิกสันจะเป็นคนควบคุมการบริหารธุรกิจของชอว์ คอปเปอเรชั่น แต่เจ้าของที่แท้จริงก็ยังคงเป็นชื่อของฉัน

แต่ฉันหาได้สนใจไม่ ฉันไม่ได้กลับมาเพื่อสู้รบปรบมือกับดิกสัน

ฉันเพียงแค่อยากจะได้คำตอบ

ฉันต้องการเจอแลนซ์

พลันซัมเมอร์ถามฉันขึ้นมากระทันหัน “เธอจะไปหาดิกสันหรือเขา?”

เขา ที่เพื่อนของเธอหมายถึงคือ แลนซ์

ฉันได้เงียบ เพราะฉันไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไร

ไม่นานซัมเมอร์ก็เป่าปากเบา ๆ ก่อนบอกกับฉัน “แคโร เธอตัดสินใจแต่งงานกับดิกสันโดยปราศจากความเสียใจ เพราะเธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นใครบางคนมาตลอดสามปี เธอคิดว่าเขาคือชายที่เธอรักมาก แม้ว่าความจริงจะโหดร้าย แต่ชายที่เธอใช้ชีวิตและมีความสัมพันธ์ร่วมกันมาตลอดสามปีคือ ดิกสัน”

ซัมเมอร์หยุดก่อนจะพูดให้ทุกอย่างชัดเจนอีกครั้ง “อย่างน้อย ก่อนที่เธอจะรู้ความจริง คนที่เธอรักมาตลอดคือดิกสัน เธอเคยคิดไหมว่าแลนซ์จะมาเป็นชายคนนั้น คนที่เธอเจอเมื่อเก้าปีก่อน หรือ ดิกสัน คนที่อยู่กับเธอ แต่ก็ทำร้ายเธอมาตลอดสามปี และทำให้เธอได้เรียนรู้ความเจ็บปวดที่เกิดจากความรัก?”

ซัมเมอร์ถามว่าฉันรักใคร...

ความรักของฉันเหมือนโดนมีดกรีดแบ่งออกเป็นสองส่วน

คำถามฉุกละหุกของเธอกลายเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถหาคำตอบได้

แม้ว่าเสียงของเธอจะฟังดูห่างไกล ทว่ามันกลับชัดเจน “แลนซ์ปรากฎตัวในชีวิตเธอเหมือนคนที่เพียงเข้ามาแล้วผ่านไป การมีอยู่ของเขาอาจจะเป็นโชคชะตาของเธอ และการมีอยู่ของเขาทำให้เธอได้พบกับดิกสัน! แคโร ฉันมองออกชัดเจนว่า ชายที่เธอรักคือคนที่มีตัวตนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ในภาพมโน”