หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 270

มันคล้ายกับวันนั้นที่ชายหาด เมื่อดิกสันกำลังจะจู่โจมฉัน นิสัยด้านที่เปลี่ยนไปของเขามันถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาและเขากลับช่วยฉันไว้

เป็นคืนนั้นที่ในที่สุด ฉันก็เป็นหนึ่งเดียวกับแซคคารี่เช่นกัน

เมื่อฉันคิดอย่างรอบคอบ ดิกสันเป็นแรงผลักดันที่ดีมากที่อยู่เบื้องหลังทำให้แซคคารี่ร่วมงานกับฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา แซคคารี่คงไม่วางมือจากฉันแน่ ๆ

บุคลิกของดิกสันเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน หัวใจของฉันจมลง และฉันรีบวิ่งไปที่ประตูคฤหาสน์ เมื่อฉันหันกลับไป ฉันก็รู้ว่าเขาหยุดนิ่งอยู่ที่ที่เขายืนอยู่

เขายิ้มและถามว่า “คุณกลัวผมเหรอ?”

ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว มือของฉันเอื้อมไปหาลูกบิดประตูอย่างรวดเร็ว และฉันก็จับมันไว้ ทันทีที่เขาขยับตัว ฉันจะปิดประตูทันที

ถึงกระนั้น จะทำอย่างไรแม้ว่าฉันจะปิดประตูก็ตามนั้น? ดิกสันมีรหัสผ่านเข้ามาในบ้านของฉันอยู่ดี

ทันใดนั้น ฉันก็นึกถึงคำพูดที่เขาพูดในโรงรถเมื่อคืนวานนี้ “ครั้งต่อไปที่ผมพบคุณอีก ผมอยากอยู่กับคุณ”

ความกลัวสุดขีดผุดขึ้นจากส่วนลึกภายในใจของฉัน

ขณะที่ฉันรู้สึกว้าวุ่นใจ ดิกสันก็ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ดูสิว่าคุณกลัวแค่ไหน กลางวันแสก ๆ ผมจะทำอะไรได้?”

ฉันแอบโล่งใจหลังจากได้ยินแบบนั้น ดิกสันรู้สึกไม่สนใจหลังจากเห็นความเงียบเป็นเวลานานของฉัน เขาหันไปและออกจากคฤหาสน์

ฉันตกใจเล็กน้อย ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะปล่อยฉันไปง่าย ๆ ขนาดนั้น อาการของดิกสันดีขึ้นหรือเปล่า?

ฉันส่ายหัว

‘มันคงไม่เป็นอย่างนั้น’

อาการของดิกสันไม่สามารถดีขึ้นได้อย่างง่ายดาย

ฉันส่ายหัวและเลิกคิดถึงเขา แต่ขณะนั้น ฉันรีบเปลี่ยนรหัสผ่านสำหรับคฤหาสน์ของฉันอย่างรวดเร็ว เพื่อที่เขาจะไม่สามารถเข้ามาได้ด้วยตัวของเขาเองอีกต่อไป หลังจากเปลี่ยนรหัสผ่าน ฉันก็กลับไปที่ห้องนั่งเล่นและส่งข้อความไปหาแซคคารี่

แคโรไลน์: “ฉันเพิ่งมาถึงเมืองอู๋ ฉันวางแผนจะกลับไปที่คอนโดคืนนี้”

ก่อนหน้านี้ ฉันเคยพักอยู่คฤหาสน์กับดิกสัน ฉันไม่อยากที่จะอยู่ในคฤหาสน์เพราะมีกลิ่นอายระหว่างดิกสันและฉันที่นี่

ฉันมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ต่อยารา ราวกับว่าฉันปฏิบัติและปกป้องเธอเหมือนน้องสาว ฉันตกใจกับอารมณ์ของฉันที่มีต่อเธอ

“ฉันไม่ได้ไปที่นั่นคนเดียวนะ ลอเรนมาร่วมสนุกกับเราด้วย ฉันเจอเธอตอนมาที่นี่ เธอเลยชวนฉันมา เรากำลังพูดถึงคุณ และฉันโทรหาเธอตั้งแต่ฉันคิดว่าตอนนี้เธออยู่คนเดียว”

วันนี้ยาราช่างพูด ดูไม่เหมือนเด็กหัวโบราณ ในที่สุดเธอก็ทำตัวเหมือนอายุของเธอ

ฉันถามอย่างสงสัยว่า “เธอไปที่นั่นคนเดียวเหรอ?”

ยาราหัวเราะเบา ๆ “หลังจากแยกทางกับเพื่อน ๆ แล้วฉันก็มาที่นี่เลย ฉันแค่อยากจะมองไปรอบ ๆ แต่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าที่นี่จะสนุกมากจริง ๆ”

ฉันขมวดคิ้ว “ฉันกำลังจะไป”

แม้ว่าลอเรนจะเล่นเทควันโดได้ แต่ฉันก็ยังกังวลเกี่ยวกับพวกเเธอที่ต้องเผชิญกับอันตรายในย่านโคมแดง ท้ายที่สุด ทั้งยาราและลอเรนยังเป็นเด็กสาวอยู่ดี มันทำให้ฉันอดห่วงไม่ได้

ฉันไม่ได้รีบไปที่นั่นทันที ก่อนที่ฉันจะออกไป ฉันส่งข้อความบอกแลนซ์ เพราะลอเรนเป็นน้องสาวของเขา