หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 342

ชัครับข้อเสนอของฉัน และเข้ามาเป็นเลขาของตระกูลชิค หลังจากนั้นเราก็ขับรถไปที่ชิค คอปเปอเรชั่น ด้วยกัน ซึ่งเป็นบริษัทที่แซคคารี่บริหารงานมาตลอดเจ็ดปีเต็ม!

เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาเห็นบริษัทชิค คอปเปอเรชั่น อันสวยงาม คลาสสิค และมีสไตล์ แถมยังตั้งอยู่บนพื้นที่ส่วนตัวของตระกูลอีกต่างหาก

และเมื่อพวกคณะผู้บริหารได้ยินว่าฉันจะเข้าบริษัท ก็ต่างพากันวิ่งหน้าตื่นมาต้อนรับกันให้ควั่ก

ขาเรียวยืนหยุดที่ทางเข้าอย่างลังเล พร้อมความกลัวที่กำลังเพิ่มขึ้นในใจ แคโรตั้งสติก่อนที่จะคิดว่ายังไงเธอก็ต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้!

แขนเรียวเอื้อมไปคล้องแขนของเลขา พลางก้าวขึ้นไปยังห้องทำงานของแซคคารี่ นัยน์ตากลมกวาดมองการตกแต่งโทนเข้มในห้องไปมา

มันเป็นสไตล์ของเขาจริง ๆ

ประตูห้องทำงานปิดลง พร้อมร่างบางที่ทิ้งกายลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน

สุดท้ายฉันก็เอาตัวเองเข้ามาอยู่ในที่ของเขาจนได้ ที่ ๆ เป็นของเขามาตลอดเจ็ดปี ฉันซุกตัวที่โซฟาพร้อมความเศร้าที่กัดกินหัวใจ

ฉันไม่เหลือใครอีกแล้วยกเว้นเด็กคนนี้ที่อยู่ในท้อง และหวังว่าเขาจะออกมาสู่โลกกว้างโดยปลอดภัย...

นอกจากพ่อของเขา เด็กคนนี้จะเป็นความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน

หญิงสาวนั่งนอนเล่นอยู่ที่โซฟารับแขกอีกพักใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องด้านใน ที่เป็นห้องโล่งกว้างพร้อมเตียงนอน ตู้เสื้อผ้า และเคาน์เตอร์บาร์

มือเรียวเปิดตู้เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยชุดสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างสูง

แคโรเปิดประตูตู้ทิ้งไว้แบบนั้น แล้วเดินไปเอนตัวลงบนเตียงด้วยสายตาเหม่อลอย

และเผลอหลับไปสองชั่วโมงโดยไม่รู้ตัว

แม้จะผล็อยหลับไปไม่นาน ทว่ากลับรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นี่

ฉันลุกขึ้นจัดผมและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทั้งเลขาและพวกผู้บริหารต่างพากันนั่งรออยู่ด้านนอก

“ฉันขอโทษนะคะ” รีบกล่าวขอโทษพวกเขา

หนึ่งในนั้นรีบเอ่ยกลับทันที “นายหญิง ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ”

“คนนี้คือ เลขาของฉันค่ะ” ฉันรีบแนะนำชัคให้ทุกคนรู้จัก “อย่างไรก็ตาม หลังจากนี้ ช่วยแนะนำและแจกจ่ายข้อมูลทุกอย่างรวมทั้งเครือข่ายลูกค้าของชิค คอปเปอเรชั่น ให้เขาด้วยนะคะ”

“เข้าใจแล้วครับนายหญิง มีเรื่องที่ต้องการทราบอีกไหมครับ?”

“ช่วงนี้ ไม่สิ ฉันอาจมาที่บริษัทบ่อยไม่ได้เพราะเรื่องสุขภาพ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น ก็ขอให้ติดต่อฉันโดยตรง” ฉันบอกพวกเขาอย่างเคร่งครัด

“ทราบแล้วครับ” อีกฝ่ายพยักหน้า พร้อมเอ่ยเสริม “นายหญิง มีบางอย่างที่ผมอยากจะบอกคุณ เพื่อความปลอดภัยของคุณ เราจะส่งคนคอยติดตามคุ้มกันคุณตลอดเวลา” เขารายงาน

และฉันก็ไม่ปฏิเสธ เพราะต้องการเพิ่มความปลอดภัยจากการจู่โจมดิกสัน

ปกติแล้วคงเริ่มเรียนรู้ที่จะคลาน สังเกตและโต้ตอบคนรอบข้าง รวมทั้งเริ่มเลียนเสียงหรือเรียกชื่อ “แม่”

ฉันอาจจะมีโอกาสได้ยินลูกเรียกตัวเองว่า “แม่” ในอนาคตก็ได้ เพียงแค่คิดใจก็เต้นระรัวด้วยความสุขแล้ว

ร่างบางเอนกายลงบนเตียงแล้วพักผ่อน ตลอดระยะเวลาที่ตั้งท้องอยู่ ฉันรับฟังคำแนะนำของหมอและทำตามอย่างเคร่งครัด รวมทั้งจ้างพี่เลี้ยงกับพยาบาลสูติส่วนตัวที่มากประสบการณ์มาช่วยดูแลอีกด้วย ทุกเช้า เธอจะมาที่คอนโดเพื่อช่วยดูแลสุขภาพจิตและเตรียมทุกอย่างที่จำเป็นให้ฉัน

ทว่าตั้งแต่ที่รู้ตัวว่าท้อง ร่างกายของฉันกลับรู้สึกไม่สบายตัวกว่าเมื่อก่อน แถมยังนอนไม่ค่อยหลับ กว่าจะหลับจริง ๆ ก็เกือบเที่ยงคืน และสะดุ้งตื่นในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นทุกครั้ง แคโรลุกขึ้นจากเตียง พลางเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย

ไม่นานนัก พยาบาลก็มาถึง เธอเตรียมอาหารเช้าให้ฉัน และพาเดินเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ ร่างบางนั่งเล่นอยู่ในสวน พร้อมมองเด็ก ๆ ที่กำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานด้วยแววตาสดใส พวกเขาดูมีความสุขและสนุกกันมาก!

เพียงแค่มองเด็ก ๆ กลุ่มนั้นก็รู้สึกถึงความสุขแล้ว

ขาเรียวเดินกลับเข้าไปในคอนโด พลันสังเกตเห็นข้อความจากลอเรนที่ส่งเข้ามา

ลอเรน: [ฉันกำลังคบอยู่กับหมอคนหนึ่ง]

แคโรไลน์: [ไปคบกันเมื่อไหร่เนี่ย?]

ลอเรน: [หลายวันก่อน เขาพาฉันไปร่วมงานศิษย์เก่าของพวกหมอด้วย หลังจากนั้นเราก็ตกลงคบกัน... พี่แคโร เขามีดวงตาที่สวยมาก แววตาที่มองมามันชัดเจนและสวยงาม เขาทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายเหมือนเจอบ้านที่ฉันตามหา ฉันเจอความรู้สึกที่พี่ชายไม่เคยให้ฉันได้]

แคโรไลน์: [ลอเรน ยินดีด้วยนะ]